Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης έζησε μεγάλες στιγμές στο μπάσκετ, κυρίως με την Εθνική Ελλάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν έζησε και άσχημες, όπως για παράδειγμα τα ρατσιστικά σχόλια για το χρώμα του και τα κιλά του, με τον ίδιο να αναφέρεται στο πώς τον προστάτευαν οι συμπαίκτες του, ευχαριστώντας παράλληλα τους αδερφούς Αγγελόπουλους για όσα έκαναν για αυτόν όσο ήταν στον Ολυμπιακό.
Ο πρώην διεθνής Έλληνας σέντερ μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ και δεν αναφέρθηκε μόνο σε ευχάριστα αλλά και σε δυσάρεστα θέματα, όπως τα ρατσιστικά σχόλια που δεχόταν.
«Έχω περίεργη σχέση με το μπάσκετ, αγάπης και μίσους. Όταν ακούς τα μπινελίκια και δεν έχεις παίξει καλά, υπάρχει μία οργή. Το κακό είναι ότι δεν ξέρεις από πού έρχεται αυτό. Όταν είσαι μικρός δείχνεις το δάχτυλο σε όλους τους άλλους. Με τους συναθλητές μου δεν είχα θέμα. Μερικές κουβέντες στο γήπεδο είναι προσβλητικές, δεν έχουν καμία θέση», είπε αρχικά και πρόσθεσε.
«Δέχτηκα ρατσισμό και για το χρώμα. Την πρώτη φορά που πάτησα στο γήπεδο δέχτηκα ρατσισμό. Όχι όσο άλλοι, αλλά δέχτηκα. Με προστάτευσαν οι συμπαίκτες μου από όλο αυτό. Μου μιλούσαν αγγλικά όταν με έβλεπαν, ακόμα και τώρα συμβαίνει. Η συμπεριφορά του κόσμου αλλάζει ανάλογα με το ταλέντο. Όταν ήμουν 17 χρονών κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ξέρω ποιος με πλησιάζει και για ποιον λόγο».
Συνεχίζοντας, ο Σχορτσανίτης έκανε ειδική αναφορά και στους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο για όσα έκαναν για εκείνον όταν ήταν παίκτης του Ολυμπιακού.
«Το βλέπουμε και σε άλλες περιπτώσεις να δέχονται ρατσισμό για τα κιλά τους οι παίκτες. Όσο καλύτερος ήμουν μέσα στο γήπεδο, τόσο λιγότερο με ενδιέφερε. Έκανα λάθη, ήταν μια περίοδος που προσπαθούσα πολύ να χάσω κιλά. Μπορεί να μην έτρωγα όλη μέρα.
Προσπαθήσανε να με βοηθήσουν, να με συστήσουν σε διατροφολόγο. Αυτό δε μου άρεσε, είχα περίεργη αντιμετώπιση προς την εξουσία εκείνη την περίοδο. Αθλητικό ψυχολόγο δεν είχα. Μία φορά που σκέφτηκα να κόψω το μπάσκετ ήταν τη χρονιά που με στείλανε στην Ελβετία.
Ήταν μια πρόταση που με βοήθησε πάρα πολύ. Δεν είχα την ίδια θέληση να συνεχίσω, ήμουν 21. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ένα ζευγάρι ψυχολόγων που με βοήθησε. Τα αδέρφια Αγγελόπουλοι με βοήθησαν πάρα πολύ και τους ευχαριστώ για πάντα για την ευκαιρία που μου δώσανε».
