Η ομάδα σας πετυχαίνει γκολ σε μεγάλο ντέρμπι στο 6ο λεπτό των καθυστερήσεων.

Ας σκεφτεί ο καθένας την αντίδραση που θα είχε αν έβλεπε από την εξέδρα και πόσο μάλλον αν βίωνε εντός γηπέδου από την πλευρά του ποδοσφαιριστή ή και του προπονητή, μπροστά στο κοινό του συλλόγου, μια τόσο έντονη στιγμή.

Είναι από εκείνες τις φορές που συνήθως ο επαγγελματισμός… πάει περίπατο. Είναι από εκείνες τις στιγμές που αντέχουν μονάχα ψυχροί άνθρωποι ή τουλάχιστον πιο μετριοπαθείς, όπως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι Σάρι και Μπιέλσα, αναφορικά με το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Ο Γιούργκεν Κλοπ δεν είναι από αυτούς και το έχει αποδείξει πολλάκις. Είναι άνθρωπος που πάνω απ’ όλα βάζει τη χαρά του παιχνιδιού και τη δική του διασκέδαση, ίσως δίνοντας και προτεραιότητα σε αυτά τα στοιχεία, έναντι του υψηλότατου ανταγωνισμού και της πίεσης που διακρίνει το κορυφαίο πρωτάθλημα και την ανάγκη για τη διεκδίκηση του τίτλου.

Ο «Kloppo», λοιπόν, άρχισε να τρέχει στον αγωνιστικό χώρο, έφτασε μέχρι και τον Άλισον, τον αγκάλιασε, αποχώρησε ξανά γρήγορα πανηγυρίζοντας και συνέχισε να βρίσκεται σε… τρελή κατάσταση κοντά στον πάγκο του, αγκαλιάζοντας τους ποδοσφαιριστές του και τα μέλη του επιτελείου του. Και μάλιστα, με τη λήξη του ντέρμπι με την Έβερτον στο «Άνφιλντ», με το 1-0 υπέρ των «κόκκινων», ζήτησε αμέσως συγγνώμη από τον Μάρκο Σίλβα κι έπειτα μπροστά στις κάμερες δήλωσε ειλικρινά ότι δεν μπορούσε να συγκρατηθεί και θ’ αποδεχθεί οποιαδήποτε απόφαση της Ομοσπονδίας…

Σε τέτοια στιγμή, μπήκε θέμα… παρέμβασης της FA. Σε κάτι που είναι τόσο ανθρώπινο, που έχει προκληθεί από το παιχνίδι των τρομερών συναισθημάτων, που είναι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του ποδοσφαίρου. Αυτό της έκφρασης. Της υγιούς έκφρασης του συναισθήματος και του πλήρους βιώματος της στιγμής που αντικρίζεις μέσα στην ένταση του αγώνα.

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα τον δικαιολόγησε και μάλιστα υπενθύμισε σε όλους τον δικό του έξαλλο πανηγυρισμό στο νικητήριο γκολ του Στέρλινγκ στις καθυστερήσεις της εντός έδρας αναμέτρησης με τη Σαουθάμπτον, σε ένα από τα ματς που έδειχνε με ξεκάθαρο τρόπο ότι τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τη Μάντσεστερ Σίτι στην πορεία της προς την κατάκτηση του τίτλου.

Ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο έκανε και πλάκα με το περιστατικό τονίζοντας πως «κι εγώ τρέχω και αν κάνουμε μαζί κούρσα δεν θα έχει καμία ελπίδα ο Κλοπ γιατί είμαι πιο γρήγορος», ενώ, από την πλευρά του ο Μάρκο Σίλβα που ήταν παρών και ουσιαστικά εκείνος που θα έπρεπε να έχει αισθανθεί απόλυτα προσβεβλημένος δήλωσε ότι «δεν υφίσταται καν ζήτημα γιατί είναι κομμάτι του ποδοσφαίρου και αν σταματήσουμε τους πανηγυρισμούς των παικτών με τους οπαδούς και όλα αυτά που είναι αποτέλεσμα συναισθήματος, τότε αλλάζει πολύ το πράγμα…».

Ο κόουτς της Γουλβς, Νούνο Σάντο, ξεκαθάρισε πως «δεν είναι θέμα ασέβειας προς τον αντίπαλο. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά και συναισθήματα, ας το απολαύσουμε όλοι μαζί», ενώ, ο Σον Ντάις της Μπέρνλι έφερε το παράδειγμα του Ντέιβιντ Πλιτ που τη σεζόν 1982-1983, όντας προπονητής της Λούτον, είχε υποβιβάσει τη Μάντσεστερ Σίτι και είχε κάνει σπριντ στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας σαν μικρό παιδί.

«Θα πληρώσω το πρόστιμο, δεν έχω κανένα πρόβλημα και συνεχίζουμε. Τέλος το ζήτημα» είπε ο Γιούργκεν Κλοπ, όμως, το θέμα είναι γιατί να δημιουργηθεί ζήτημα για έναν πανηγυρισμό που είναι η πεμπτουσία του αθλήματος, μετά την επίτευξη του γκολ και του στόχου που έχει θέσει μια ομάδα…

Στα λόγια του Μάρκο Σίλβα για τους κανονισμούς που πλέον αποφέρουν κίτρινες κάρτες στους ποδοσφαιριστές αν πανηγυρίσουν κοντά στους οπαδούς (ο Χουάν Μάτα στο παρελθόν «κιτρινίστηκε» γιατί έφτασε σε εξέδρα του Ολντ Τράφορντ και αγκάλιασε τον κόσμο ΔΙΧΩΣ να περάσει το προστατευτικό κιγκλίδωμα) ή αν βγάλουν τη φανέλα (πήρε κίτρινη ο Γκρέι για το μπλουζάκι που φανέρωσε στο πρώτο ματς της Λέστερ μετά τον τραγικό θάνατο του Ταϊλανδού ιδιοκτήτη της ομάδας), αποτυπώνεται η… πολύ λάθος εφαρμογή των τύπων που επιτάσσει το μοντέρνο ποδόσφαιρο.

Όλοι απολαμβάνουν τα οργανωμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όλοι ζηλεύουν τον τρόπο λειτουργίας της Premier League και της κοινής συνισταμένης που ακολουθούν στην Αγγλία, ωστόσο, όταν το σημείο στο οποίο φτάνει η κατάσταση είναι τέτοιο που «προσβάλλει» τον βαθύτερο χαρακτήρα του ποδοσφαίρου, τότε υφίσταται πρόβλημα στον τρόπο που οι αρμόδιοι φορείς αντιλαμβάνονται πλέον τις ανάγκες του αθλήματος εν έτει 2018.

Και υπάρχει μεγάλη διαφορά σε σχέση με τον τρόπο που ο Ζοσέ Μουρίνιο πανηγύρισε το γκολ του Μαρουάν Φελαϊνί στο 90′ + 1′ στο ματς με τη Γιούνγκ Μπόις στο Champions League. Ο Πορτογάλος, εκτόξευσε μπουκάλια. Έπιασε το σκεύος με το οποίο μεταφέρουν τα νερά και το πέταξε δίπλα στον πάγκο. Στο παρελθόν, έχει κλωτσήσει μπουκάλι το οποίο έχει κατευθυνθεί προς τους οπαδούς και αμέσως ζήτησε συγγνώμη έχοντας καταλάβει τη γκάφα του.

Είναι διαφορετικό, ακόμα και για τους… τύπους, η κίνηση να τρέξεις για να πανηγυρίσεις και άλλο να πετάξεις ένα μπουκάλι που μπορεί να ξεφύγει και να προκαλέσει χτύπημα, ακόμα και ανεπαίσθητο, σε κάποιον που βρίσκεται κοντά. Αν επιτρεπόταν η κίνηση του Μουρίνιο, θα είχε ο καθένας το δικαίωμα να… σπάσει όλο τον πάγκο του δίχως να του πει κανείς τίποτα.

Αλλά η ανακούφιση και η έκφραση της έντασης με ένα σπριντ και μια αγκαλιά στον ποδοσφαιριστή, είναι ό,τι πιο αθώο και ό,τι πιο ωραίο ποδοσφαιρικά για ένα γκολ στο 90′ + 6′. Και σε αυτό το θέμα, αποτελεί τρομερή παρηγοριά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν και αποδέχθηκαν την… όμορφη τρέλα του Κλοπ οι συνάδελφοί του στην Premier…

Πηγή: gazzetta.gr