Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έχει περάσει, αλλά και για τη στιγμή που έμαθε πως ο πατέρας του είχε μαχαιρωθεί, μίλησε ο σταρ της Μπαρτσελόνα, Λαμίν Γιαμάλ στο podcast «Resonancia de Corazon».

«Η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει από κάθε άποψη. Παλιότερα, μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα: Μπορούσα να βγω για ποτά με τους φίλους μου, αλλά τώρα δεν μπορώ. Θυμάμαι την προετοιμασία αυτό το καλοκαίρι στην Κορέα, την Ιαπωνία, την Κίνα. Ήταν αδύνατο να πάω κάπου, αλλά είμαι χαρούμενος. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να είναι ποτέ πολύ μαζί μου λόγω δουλειάς, αλλά πάντα μου ετοίμαζε δείπνο όταν γύριζε σπίτι το βράδυ. Θυμάμαι ότι μου αγόρασε το PlayStation 4, το οποίο, για μένα εκείνη την εποχή, ήταν τα πάντα.

Προέρχομαι από ένα διαμέρισμα όπου η κουζίνα και η κρεβατοκάμαρα ήταν στο ίδιο μέρος, οπότε όταν έβγαλα κάποια λεφτά αυτό που ήθελα να κάνω είναι να αγοράσω ένα σπίτι για να μένουν η μητέρα και ο μικρός μου αδερφός. Ρώτησα τη μητέρα μου σε ποια περιοχή το ήθελε και διάλεξε η ίδια το σπίτι. Έχει όλα όσα θα μπορούσα να επιθυμήσω. Για μένα, είναι η βασίλισσά μου, είναι ό,τι αγαπώ περισσότερο στο κόσμο.

Βλέπω ότι ο αδερφός μου μπορεί να έχει την παιδική ηλικία που θα ήθελα εγώ, και αυτό είναι που με κάνει πιο ευτυχισμένο. Βλέπω τον πατέρα μου και τη γιαγιά μου να χαλαρώνουν στα σπίτια τους. Είναι όλα όσα θα μπορούσε να ευχηθεί ένα παιδί», ανέφερε αρχικά ο άσος της Μπάρτσα.

«Ήμουν στο αυτοκίνητο με τον ξάδερφό μου. Είχα ενεργοποιημένο το CarPlay, το οποίο συνδέει το τηλέφωνό σου με τα ηχεία, και μία άλλη ξαδέρφη μου, που ήταν στο Μαρόκο, με πήρε τηλέφωνο. Και με ρώτησε: “Είσαι μόνος;” Και άρχισε να μου το λέει. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγω από το αυτοκίνητο και να προσπαθήσω να πάω στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάω στο Ματαρό. Φαντάσου να είσαι ένα παιδί μόλις 16 ετών και να ακούς ότι ο πατέρας σου έχει μαχαιρωθεί. Προσπάθησα να μπω στο τρένο, αλλά ο ξάδερφός μου δεν με άφησε.

Του είπα να με πάει στο Ματαρό αλλιώς δεν θα του ξαναμιλούσα ποτέ, αλλά δεν με άφησε. Με κλείδωσε στο σπίτι και προσπάθησα να φύγω. Ήταν μια δύσκολη περίοδος και την επόμενη μέρα είχα προπόνηση. Τότε ο μπαμπάς μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήταν καλά και να μείνω ήρεμος. Πήγα να τον δω στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα που ήταν καλύτερα».