Χριστίνα Λαμπίρη: «Δεν άντεχα αυτό που ζούσα στην τηλεόραση και ο κόσμος δεν άντεχε να με βλέπει να υποφέρω»

Η Χριστίνα Λαμπίρη, που για χρόνια ήταν πρωταγωνίστρια της ελληνικής τηλεόρασης, αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να αφήσει προσωρινά πίσω της τα στούντιο και τα μικρόφωνα.

Μαζί με τον σύζυγό της, δημιούργησαν ένα εστιατόριο στο Πικέρμι, ένα steak house που είναι σημείο συνάντησης για τους λάτρεις του καλού φαγητού.

Σε μια ειλικρινή και άκρως προσωπική συζήτηση, η Χριστίνα μιλά για το πώς προέκυψε η επιχειρηματική ιδέα, την παρουσία της στο εστιατόριο και τα πιάτα που θεωρεί «must» για τους επισκέπτες.

Μιλάει για την τηλεόραση του σήμερα, χωρίς να φοβάται να μιλήσει ανοιχτά για τις προκλήσεις και τις αδικίες ενός κλάδου που γνωρίζει καλά.

Με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και την αυθεντικότητα που τη χαρακτηρίζει, η Χριστίνα Λαμπίρη μας ξεναγεί στον νέο κόσμο της, μετά την τηλεόραση που έχει άλλη γεύση.

Έχεις δημιουργήσει με τον σύζυγό σου το εστιατόριο «Meat the stars» στο Πικέρμι. Ήταν πάντα αυτό ένα όνειρό σου; Πώς προέκυψε η επιθυμία;
Ούτε καν είχε ποτέ περάσει από το μυαλό μου…  Η αλήθεια είναι πάντως ότι καθώς με τον Θάνο είχαμε πάντα ανοικτό σπίτι σε φίλους και λατρεύουμε να φροντίζουμε τους αγαπημένους ανθρώπους, μεταξύ αστείου και σοβαρού μπορεί να το λέγαμε αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να πάρω εγώ μία τέτοια απόφαση.
Ήταν καθαρά επιχειρηματική ιδέα του Θάνου. Τη δούλεψε αρκετά «παρασκηνιακά» και τη κούμπωσε τέλεια στο Εμπορικό κέντρο Πικερμίου κάνοντας έτσι τη δική του επιθυμία πραγματικότητα να γίνει όλο το εμπορικό στέκι φαγητού προσφέροντας πολλές επιλογές…  Από το δικό μας steak house έως σούσι…

Η φυσική σου παρουσία είναι καθημερινή;
Προσπαθώ να είμαι όσο περισσότερο μπορώ στο μαγαζί. Θα έλεγα σχεδόν καθημερινή. Εξαρτάται και από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου.

Ανακατεύεσαι καθόλου με την κουζίνα;
Ανακατεύομαι όσο πρέπει. Συζητάμε με τον σεφ μας τα πάντα, διαλέγουμε πρώτες ύλες δοκιμάζουμε νέες γεύσεις νέες συνταγές αλλά ως εκεί…

Αν ερχόμουν για πρώτη φορά στο εστιατόριό σου, ποιο πιάτο – με βάση το προσωπικό σου γούστο – θα μου έλεγες ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρω και γιατί;
Λοιπόν, η διαφορά του steak house  με όλα τα άλλα εστιατόρια είναι ότι εγώ δεν μπορώ να διαλέξω για σένα. Ξέρεις, ο κόσμος του κρέατος είναι μαγικός και θα έλεγα σχεδόν… «επιστήμη» καθ’ υπερβολή.
Με την έννοια ότι κάθε κοπή σου δίνει μία εντελώς διαφορετική γεύση και επίγευση, επίσης παίζει ρόλο ο βαθμός ψησίματος που προτιμάς.
Όταν εγώ τρώω στο μαγαζί η φιλοξενώ κόσμο προτείνω πάντα rib eye και πικάνια γιατί ξέρω πώς έχουν μεγάλο εύρος στην επιλογή ψησίματος χωρίς να χάνεται η νοστιμιά τους. Για πρώτο σίγουρα καρπάτσιο και ταρταρ, για σαλάτα σίγουρα την πράσινη με το κατσικίσιο τυρί, και οπωσδήποτε το σοκολατένιο μας γλυκό για τέλος…

«Ήθελα να χαρώ την ελευθερία μου»

Το εστιατόριο ήρθε την στιγμή που άφησες, προσωρινά ή όχι εσύ θα μας πεις, την τηλεόραση. Πώς σε βοήθησε αυτό;
Μόνο χρονικά συνέπεσαν. Το παρακολουθούσα αλλά full time job είναι πραγματικά τα 2 τελευταία χρόνια. Δεν αντικατέστησε το ένα το άλλο. Άλλωστε το μόνο που ήθελα Βασίλη μου ήταν να χαρώ την ελευθερία μου! Χωρίς να με κυνηγούν οι ρυθμοί τα λεπτά οι δίαιτες – γιατί κι αυτές με αγχώνουν…- και τα… νούμερα!

«Πήρα τη βαλιτσούλα μου και το ακουστικάκι μου και δρόμο»

Ετοίμαζες μια εκπομπή στο Μακεδονία TV και δεν βγήκε στον αέρα επειδή αντέδρασαν όπως ακούστηκε τότε άλλοι τηλεοπτικοί σταθμοί, επειδή το συγκεκριμένο κανάλι δεν έχει άδεια να μεταδίδει εκπομπές με δημοσιογραφικό περιεχόμενο. Άρα δεν έχει βγει από το μυαλό σου εντελώς η τηλεόραση.
Μα Βασίλη μου, ποτέ δεν πρόκειται να βγει. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Έφυγα γιατί δεν άντεχα να διαχειριστώ άλλο τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.
 Η συγκεκριμένη πρόταση όχι μόνο είχε ενδιαφέρον αλλά πάνω από όλα είχε εξαιρετικό συνδυασμό συνεργατών. Όλοι ένας και ένας. Από τα παιδιά της παραγωγής της Foss productions έως τη δημοσιογραφική ομάδα και την Αρχισυνταξία, ήταν ότι καλύτερο είχα συναντήσει μετά το STAR. Οι προϋποθέσεις δηλαδή ήταν «λίρα εκατό» που λέμε στη γλώσσα μας. Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς…

Για την θρυλούμενη κόντρα με την Τατιάνα Στεφανίδου…

Ξεκίνησες την δημοσιογραφία από το «Πάνθεον» και τηλεόραση στο New Channel. Ήσουν αρχισυντάκτρια στην Τατιάνα Στεφανίδου όταν πήρες την απόφαση να κάνεις την δική σου εκπομπή. Εκείνη την εποχή υπήρχε η εντύπωση ότι υπήρξε έχθρα μεταξύ σας. Λεγόταν για εσάς ότι ήσασταν σαν την Βίσση – Βανδή. Ποια είναι η αλήθεια τελικά;

Αλήθεια τώρα; Μετά από τόσα χρόνια; 

Μετά την απόφαση σου να φύγεις από την τηλεόραση σε πήρε τηλέφωνο η Τατιάνα Στεφανίδου ή κάποια άλλη παρουσιάστρια να σε ρωτήσει γιατί το κάνεις;
Όχι . Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Πραγματικά δεν θυμάμαι. Νομίζω ότι όλα τα τηλεφωνήματα που δέχτηκα ήταν από συναδέλφους του ρεπορτάζ.

«Δεν θέλω να ξέρω αν συνάδελφοι χάρηκαν που έφυγα απο την τηλεόραση»

Πιστεύεις ότι υπήρξαν συνάδελφοι που χάρηκαν με την απόφασή σου να φύγεις από την τηλεόραση;
Δεν μπορώ να γνωρίζω και δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να χάρηκε. Και πραγματικά αν ξέρεις εσύ, μην μου πεις. Δεν με αφορά καθόλου!

Μετά από τόσα χρόνια εκτός τηλεόρασης, φαντάζομαι έχεις δει κάποια πράγματα, διαφορετικά. Είναι η τηλεόραση ένα τοξικό περιβάλλον;
Όχι. Ο χαρακτηρισμός «τοξικό» την αδικεί πολύ. Είναι μία τηλεόραση σε ένδεια που ανακυκλώνει και ανακυκλώνεται…  

Όλο αυτό το διάστημα στον τηλεοπτικό αέρα, πιστεύεις ότι έχεις αδικήσει κάποιον;
Προφανώς και θα έχω αδικήσει. Όμως σίγουρα ποτέ δεν το έκανα με πρόθεση. Και εννοείται πως και συγγνώμη έχω ζητήσει και έχω αναγνωρίσει και το λάθος μου.
 Ξέρεις όταν τρέχεις με τις ταχύτητες τις δικές μας, όταν θες να φέρεις την πρωτιά, όταν είσαι τσίτα σε ζωντανή εκπομπή μπορεί να την κάνεις και την πατατιά σου.
Είτε από λάθος πληροφορίες και όχι σωστά διασταυρωμένες, είτε από υπερ-σιγουριά ότι έχεις το θέμα και πρέπει να το «κάψεις» από άλλους, μπορεί να συμβεί. Το σωστό είναι να μην συμβαίνει πάντως. Το λάθος είναι λάθος. Τέλος

«Όποιος έβγαλε χρήματα από την τηλεόραση καλά έκανε και τα έβγαλε»

Υπήρξαν αυτές οι χρυσές αμοιβές που ακούγονται για την τηλεόραση πριν την κρίση;
Αυτό είναι το καινούριο θεματάκι που έχει βγει γύρα στη πιάτσα κατάλαβα γιατί με ξαναρώτησαν σχετικά. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί και πώς έχει ανοίξει σήμερα η κουβέντα…
Ποιον πραγματικά αφορούν οι αμοιβές των εργαζόμενων στην τηλεόραση τη δεκαετία του 2010; Ας λύσουμε το πρόβλημα των σημερινών αμοιβών, ας διασφαλίσουμε τις επόμενες και όποιος έβγαλε χρήματα καλά έκανε και τα έβγαλε. Κανένας τηλεοπτικός σταθμός δεν δίνει από υστέρημα. Τα φέρνεις; Τα παίρνεις; Τόσο απλό.

«Όλος ο κόσμος είναι ένα μεγάλο κρεβάτι, με θυμώνει αν οι «θαμώνες» είναι εκεί παρά τη θέληση τους»

Πρόσφατα με αφορμή τις δηλώσεις του Στράτου Τζώρτζογλου άνοιξε μια συζήτηση για το αν το θέατρο είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Η τηλεόραση είναι ένα μεγάλο κρεβάτι ή κάποια μικρότερα ίσως;
Βασίλη μου, το πώς θέλει ο καθένας από εμάς να διαθέσει το σώμα του είναι δική του υπόθεση. Ποιον αφορά; Όλος ο κόσμος είναι ένα μεγάλο κρεβάτι…
Γιατί το περιορίζουμε σε χώρους; Είναι άδικο  πιστεύω όλη αυτή η κουβέντα που ανοίγει κάθε τόσο να φωτογραφίζει συνέχεια δυο συγκεκριμένους χώρους. Θέατρο και τηλεόραση, τηλεόραση και θέατρο.
Εμείς είπαμε , εσείς γιατί δεν λέτε…και βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόδειξη την ένδειας θεμάτων που ανέφερα πιο πάνω… Δηλαδή αυτοί οι χώροι είναι μεγάλο κρεβάτι. ΄Όλοι οι άλλοι είναι …αγγελικά πλασμένοι… το ακούσαμε κι αυτό..;  Και τελικά να σου πω κάτι;  
Το να είναι μεγάλο το κρεβάτι δεν με ενοχλεί. Με ενοχλεί και με θυμώνει αν οι «θαμώνες» του βρίσκονται εκεί παρά τη θέληση τους. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Προφανώς χωρίς να πεις ονόματα, έχεις στο μυαλό σου ανθρώπους στην τηλεόραση που έκαναν καριέρα επειδή πέρασαν από κρεβάτια;
Όχι. δεν μπορώ να το δεχτώ. Πρώτα από όλα γιατί ό,τι εγώ δεν έχω δει με τα μάτια μου δεν το υιοθετώ μόνο γιατί απλά κάποιος είπε κάπου…  

Και δεύτερον, ακόμα κι αν το αποδεχτώ στο τέλος της ημέρας αυτό που μετρά είναι η ίδια η καριέρα και η μακροημέρευση σε έναν χώρο απίστευτα σκληρό, τόσο σκληρό μάλιστα που ακόμα και μεταξύ μας, εμείς οι ίδιοι, τρώμε ο ένας την σάρκα του άλλου.   

Συνεπώς όποιον τρόπο κι αν επιλέξει οποιοσδήποτε για να ανελιχθεί, το αποτέλεσμα στο τέλος θα μετρήσει. Μπορεί να άξιζε και να διαπρέπει σήμερα, μπορεί να ήταν φούσκα και παρακολουθεί από τον καναπέ του.

Στο θέατρο υπήρξε το κίνημα MeToo. Στην τηλεόραση δεν υπήρξαν ανάλογες καταγγελίες. Αυτό γιατί; Δεν υπήρξε κανείς να έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ή υπό το φόβο μήπως το σύστημα συσπειρωθεί εναντίον του καταγγέλλοντος, δεν προχώρησε κάποιος σε καταγγελία;

Φαίνεται ότι όπως είπες δεν υπήρξε κανείς να έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση…

«Οι μη δημοσιογράφοι στην τηλεόραση είναι τα ιερά τοτέμ που δεν μπορεί να τους αγγίξει κανείς…»

Υπάρχει σήμερα μια εκπομπή στην τηλεόραση που σου αρέσει και θα ήθελες να την παρουσιάζεις εσύ;
Άκου, να την παρουσιάσω όχι. Αφού δεν τη σκέφτηκα πρώτη δηλαδή, όχι για άλλο λόγο… Χαχαχαχα…!!!!! 
Αλλά κανονικά, η εκπομπή αυτή θα έπρεπε να είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση.  Στούντιο 4, στην ΕΡΤ.
Θεωρώ ότι είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή τηλεοπτικά. Καθαρή ψυχαγωγία, εξαιρετική θεματολογία, δυνατή γρήγορη αλλά όχι αγχωτική δομή, και αυτό είναι αποτέλεσμα της ομάδας. Τόσο οι παρουσιαστές όσο και το team με μαέστρο την Κλεοπάτρα Πατλάκη κάνουν τον τέλειο συνδυασμό.

Πώς σχολιάζεις το νέο φαινόμενο όπου μη δημοσιογράφοι παρουσιάζουν εκπομπές δημοσιογραφικού περιεχομένου;
Βασίλη μου, γενικά δεν έχω πρόβλημα να παρουσιάζει οποιοσδήποτε οτιδήποτε. Το moto είναι: «Στην αρένα φαίνονται όλοι». Η δυσαρέσκεια μου είναι ότι η επιλογή φαίνεται πως δεν προϋποθέτει όλο το πακέτο συνεργασίας όπως θα γινόταν και με έναν συνάδελφο δημοσιογράφο.  

Θέλω να πω ότι όταν κάποιος αναλαμβάνει μία εκπομπή ειδικά δε αν έχει ειδησεογραφικό χαρακτήρα, οφείλει να εργάζεται γι’ αυτή, να αγωνιά για τη τηλεθέαση της, και ενδεχομένως να σταματά κι όλας, αν τα νούμερα δεν είναι τα αναμενόμενα.

Στην ελληνική τηλεόραση δεν νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο.  Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Οι δημοσιογράφοι «τιμωρούνται» χάνοντας ακόμα και τη δουλειά τους αν το πρότζεκτ ναυαγεί, οι μη δημοσιογράφοι είναι τα ιερά τοτέμ που δεν μπορεί να τους αγγίξει κανείς…

Η απάντηση όμως βρίσκεται στα διευθυντικά στελέχη. Εκείνοι πρέπει να ερωτηθούν. Τα υπόλοιπα είναι νεράκι σε μύλους φτωχής ειδησεογραφίας.