Την αναγνώριση της αγιότητας του Οσίου Εφραίμ και την ένταξή του στο Αγιολόγιο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αιτήθηκε μέσω επιστολής της η διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Εξήντα χρόνια μετά την ανεύρεση των λειψάνων του Οσίου, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην επιστολή που απευθύνει – όπως απαιτείται – προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ως μόνο αρμόδιο να προωθήσει το σχετικό αίτημα, σημειώνει: «Κατόπιν του (…) εγγράφου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου, αιτείται και συνηγορεί όπως διενεργηθώσι τα δέοντα κατά την εκκλησιαστικήν τάξιν δια την αναγραφήν εν ταις Αγιολογικαις Δέλτοις της Μητρός Εκκλησίας του εν Οσιότητι βιώσαντος και εν έτει 1436 εν τω Ορει των Αμώμων “Πεντελικώ” Αττικής μαρτυρήσαντος Εφραίμ του νέου, άτε πανθολογουμένης της αγιότητος και της ορθοδόξου βιοτής αυτού υπό του Χριστεπωνύμου πήρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, απεφάσισεν ίνα υποβάλη τη Υμετέρα Γεραρά Παναγιότητι τον συνημμένον φάκελον και παρακαλέση, όπως, κατά τα θέσμια της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, εκδοθή Πατριαρχική και Συνοδική Πράξις καταχωρίσεως του προμνημονευθέντος Οσιομάρτυρος Εφραιμ του νέου εν ταις Αγιολογικαίς Δέλτοις της Εκκλησίας, καθορισθή δε εν ταύτω και η ακριβής ημερομηνία της ετησίας μνήμης αυτού τη 5η Μαίου εκάστου έτους, ημέρας αθλήσεως αυτού, τη δε 3η Ιανουαρίου εορτάζηται η εύρεσις των ιερών λειψάνων αυτού(…)». Ο βίος του Οσίου Εφραίμ Ο Όσιος Εφραίμ, κατά κόσμον Κωνσταντίνος, γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1384 και ήταν γόνος πολυμελούς οικογένειας. Σε ηλικία 14 ετών εγκατέλειψε την οικογένεια του μετά απο προτροπή της μητέρας του για να αποφύγει, όπως αναφέρεται στο ημερολόγιο της Μονής «την βίαιν στρατολογίαν δια την επάνδρωσιν των γενιτσαρικών σωμάτων, και προσήλθε δια να μονάσει εις την Σταυροπηγιακήν Μονήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την ακμάζουσαν επί του Ορους των Αμώμων της Αττικής». Κατά τη διάρκεια της μοναχικής κουράς του έλαβε το όνομα Εφραίμ. Το 1424 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Μονή και σκότωσαν τους μοναχούς. Ο Εφραίμ απουσίαζε σε σπηλιά και όταν επέστρεψε ενταφίασε τα σώματα των μοναχών και ένα χρόνο αργότερα όταν οι Οθωμανοί επανήλθαν, τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν, κατά την παράδοση, για να αποκαλύψει σε ποιο σημείο ήταν κρυμμένα τα χρήματα και οι θησαυροί του μοναστηριού. Ο Όσιος Εφραίμ μαρτύρησε στις 5 Μαΐου του 1426 «κατόπιν βασάνων υπό ατάκτων μουσουλμάνων – Τούρκων στρατιωτών. (…) Όπως μάλιστα επισημαίνεται στην εισηγητική έκθεση «ο Όσιος Εφραίμ έπεσε θύμα της σκληρότητας ατάκτων Τούρκων στρατιωτών επί τελευταίας Φραγκοκρατίας της Αττικής και μάλιστα επί της Φλωρεντινής οικογενείας Ατζαγιόλι (1381 – 1456), τους οποίους διαδέχθηκαν οι Τούρκοι μόλις το 1456 μετά από ενδιάμεσους αμφίρροπους αγώνας μεταξύ των δύο κατακτητών». Το 1950 και κατά τη διάρκεια εργασιών στην Μονή η Μοναχή Μακαρία μετά από όραμα ζήτησε από εργάτες να σκάψουν σε συγκεκριμένο σημείο, όπου βρέθηκε το λείψανο του Οσίου. Σύμφωνα με τις μοναχές μέχρι και σήμερα διασώζεται το σπίτι της οικογένειας του Οσίου στα Τρίκαλα. πηγή: pyles