Μέχρι και σήμερα παραμένει μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες για τη σκοτεινή πλευρά της φιλοδοξίας και της αυτοκαταστροφής και από τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, που ξεπέρασε το πλαίσιο του «αθλητικού είδους» – όπου ανήκει – εμβαθύνοντας σε εσωτερικά και υπαρξιακά ζητήματα.
Ο λόγος για την ταινία «Ο κόσμος είναι δικός μου» (The Hustler), με τον Πολ Νιούμαν στα καλύτερά του, να μαγνητίζει ως ο «Γρήγορος» Έντι Φέλσον. Το φιλμ του 1961 αποτέλεσε τη συνέχεια της ταινίας «Το χρώμα του χρήματος» με τον Νιούμαν και πάλι να υποδύεται τον Φέλσον, ως μεσήλικα τώρα κι έχοντας στο πλευρό του τον Τομ Κρουζ.
Η ταινία από τις 24 Ιουλίου προβάλλεται και πάλι στη μεγάλη οθόνη αποκλειστικά στη ΡΙΒΙΕΡΑ και δεν γίνεται να την χάσεις.

Η υπόθεση
Ο επαγγελματίας παίκτης μπιλιάρδου «Γρήγορος» Έντι Φέλσον περιπλανιέται στις ΗΠΑ μαζί με τον συνεταίρο του και βιοπορίζεται από στοιχηματισμό σε παιχνίδια αμερικάνικου μπιλιάρδου. Όταν φτάνει στο θρυλικό σφαιριστήριο «Έιμς», ο Φέλσον θα έχει την ευκαιρία της ζωής του παίζοντας με τον καλύτερο παίκτη της χώρας, τον Μινεσότα Φατς.
Ήξερες ότι…
Το 1961 ο Ρόμπερτ Ρόσεν είχε πια «καθαρίσει» από την περιπέτειά του με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων, που λίγο έλειψε να του στοιχίσει ολόκληρη την καριέρα του. Είχε κατηγορηθεί πως υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής, κάτι που ποτέ δεν επαληθεύτηκε. Τελικά, κι ενώ είχε μπει «στο ψυγείο» όντας άνεργος για δυο χρόνια, «έδωσε» κάμποσους συναδέλφους του και επέστρεψε στη σόου μπίζνες.

Ο Ρόσεν υπήρξε ο ίδιος επαγγελματίας παίκτης και «στοιχηματζής» αμερικάνικου μπιλιάρδου, ήξερε από μέσα αυτόν τον κόσμο. Επί πολλά χρόνια σχεδίαζε μια ταινία με θέμα το μπιλιάρδο, τελικά χρειάστηκε το βιβλίο «The Hustler» του Ουόλτερ Τάβις για να υλοποιήσει το σχέδιό του.
Ο Πολ Νιούμαν συμμετείχε τελικά μετά από πολλές καραμπόλες στο κάστινγκ. Αρχικά, ο ρόλος προοριζόταν για τον Μπόμπι Ντάριν.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν εντός έξι εβδομάδων σε πραγματικούς χώρους στη Νέα Υόρκη (το σφαιριστήριο Έιμς είναι το ίδιο θρυλικό μαγαζί, πλέον κατεδαφισμένο).
Αν και αρχικά ο Ρόσεν σκόπευε στο να αναδείξει το ίδιο το σπορ, στην πορεία κατέληξε να χρησιμοποιήσει το μπιλιάρδο για να θίξει μεγαλύτερα υπαρξιακά και κοινωνικά θέματα και, σε ένα βαθμό, να κριτικάρει την αμερικανική κοινωνία της εποχής, μια κάποια ρεβάνς για τις διώξεις που υπέστη.

Ο Ρόσεν υιοθέτησε ένα νέο-νεορεαλιστικό, μινιμαλιστικό στυλ, χωρίς τα στερεότυπα του φιλμ νουάρ (άπληστες δυναμικές γυναίκες, θεία δίκη, εντυπωσιακοί φωτισμοί), γυρίζοντας μια ταινία με ελάχιστες σεκάνς, αξιοποιώντας τη σινεμασκοπική φωτογραφία του Γιουτζίν Σίφταν για να αναδείξει τους χώρους αλλά και τις αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων (στην ταινία κατά κανόνα οι χαρακτήρες κινούνται στα άκρα του σινεμασκοπικού κάδρου, με τη χωρική απόσταση να υπογραμμίζει και την ψυχική τους απομάκρυνση).
Οι βασικοί χαρακτήρες του έργου είναι διεφθαρμένοι από το χρήμα για χάρη του οποίου θα κάνουν τα πάντα, ο πρωταγωνιστής «Γρήγορος» Έντι (Νιούμαν), ο μεφιστοφελικός μάνατζερ Μπερτ Γκόρντον (Σκοτ), μόνο ο πρωταθλητής Μινεσότα Φατς (Τζάκι Γκλίζον στον μοναδικό δραματικό ρόλο της καριέρας του) διατηρεί κάποια απόσταση, απλώς παίζοντας το παιχνίδι του. Ο μοναδικός ενσυνείδητα ηθικός χαρακτήρας στην ταινία (η αλκοολική Σάρα Πάκαρντ της Πάιπερ Λόρι) αδυνατεί να επιβιώσει, το φιλμ ολοκληρώνεται με τον θρίαμβο του κυνισμού και της απώλειας κάθε ηθικής αμφιβολίας μπροστά στην επιτυχία (το επονείδιστο «λούζερ» επιστρέφει σε κάθε συζήτηση μεταξύ Φέλσον, Γκόρντον, Πάκαρντ). Ο Ρότζερ Έμπερτ σημειώνει πως είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο εμφανίζεται σε ένα εμπορικό αμερικανικό δράμα, όλα τα «success story» ήταν ως τότε ιστορίες χαρακτήρων του «καλού».

Ο Μάρτιν Σκορτσέζε που ανέλαβε τη σκηνοθεσία στο Χρώμα του Χρήματος, είναι από τους μεγαλύτερους φαν της ταινίας. Μάλιστα, για το The Hustler, είχε πει με θαυμασμό: «Είναι μια σπουδαία αμερικανική ταινία που μιλά για την επιδίωξη της τελειότητας, τη μάχη ανάμεσα στο εγώ και την ψυχή. Η σκηνοθεσία του Ρόσεν αποδίδει έναν έντονο, ωμό ρεαλισμό που παραμένει ζωντανός μέχρι και σήμερα».
Αν και η κριτική αποδοχή της εποχής ήταν συγκρατημένη, το φιλμ γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία στο box office και ο Ρόμπερτ Ρόσεν δήλωνε ότι «μπορεί επιτέλους να είναι υπερήφανος για μια ταινία του που θα μείνει στην Ιστορία».
Ο σκηνοθέτης δύο χρόνια μετά θα γυρίσει το «Λίλιθ», την πιο παράξενη και αποτυχημένη ταινία του, και θα πεθάνει στα 57 του χρόνια.
Πρωταγωνιστούν: Πολ Νιούμαν, Πάιπερ Λόρι, Τζορτζ Σκοτ, Τζάκι Γκλίζον, Μάιρον Μακόρμικ, Μάρεϊ Χάμιλτον, Τζέικ Λα Μότα, Βίνσεντ Γκαρντένια
Σενάριο: Ρόμπερτ Ρόσεν, Σίντνεϊ Κάρολ (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουόλτερ Τ. Τέβις)
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ρόσεν
Μουσική: Άντζελο Ρος
Ελληνική διανομή: RIVIERA