«Καρφίτσες στα γόνατα» είναι ο κοινός τίτλος με τα οποία ανέβηκαν στη σκηνή τα δυο μονόπρακτα, «Διανυκτερεύον» και «Προσπερίνα» της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Βέβαια τις «καρφίτσες» εγώ δεν τις ένιωσα στα γόνατα, αλλά αυτό το μούδιασμα, αυτήν την «παραισθησία» την ένιωσα στο νου. Παρόλες τις τσιμπιές στη σκέψη, λίγα κατάλαβα από την παράσταση. Ο θεατής μπερδεύεται έστω κι αν έχει κάτι διαβάσει, παρασύρεται από τα ρεύματα του παραλόγου, του υπαρξισμού και του σουρεαλισμού. Η συγγραφέας επηρεασμένη από τις τεχνικές τους, εμπνέεται τα έργα της και τα λειτουργεί σε μια χωροχρονική ουτοπία.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Σ’ ένα διανυκτερεύον κατάστημα ρούχων που εξυπηρετεί έκτακτες ανάγκες ένδυσης, η ιδιόρρυθμη πωλήτρια από θέση επίγνωσης και δύναμης, προσπαθεί να βολέψει την ιδιότυπη πελάτισσα που επείγεται να βρει κάτι της αρεσκείας της. Οι μεταξύ τους διαφορές, αντιθέσεις, προσκρούσεις δίνουν υλικό στην τελευταία, μετά από πολλές πρόβες και επαναπροσδιορισμό της εικόνας της, για να ολοκληρώσει το μικρό της μονόπρακτο.

Επιστρέφοντας στο σπίτι της όπου συγκατοικεί με δυο ζωγραφικούς πίνακες, ένα απροσδόκητο γεγονός θα της «υπαγορεύσει» να γράψει το δεύτερο μονόπρακτα της. Οι προσωπογραφίες αποσπώνται από το περιβάλλον τους, βγαίνουν από την κορνίζα τους και ανοίγονται σε νέες σχέσεις, «διεκδικώντας τον δικό τους ζωτικό χώρο», σε «μια σουρεαλιστική κατάσταση», όπου παύουν οι αντιθέσεις μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Κάπου εκεί ο Ναύτης του Τσαρούχη και η Prosperine (Περσεφόνη) του Ροσέτι θα ζωντανέψουν. Ο μεν Ναύτης για να εκφράσει τη ρεαλιστική πραγματικότητα και τις αντιρρήσεις του δημιουργού του, «για το ίδιο του το ιδανικό». Η δε Περσεφόνη υποδηλώνοντας τα σύνορα του άνω – κάτω κόσμου και τα όρια μεταξύ τεχνητού και πραγματικού, τονίζει «την προσκόλληση σε μνήμες». Αυτές οι μνήμες που στοιχειώνουν τους ήρωες και παρασύρουν τους θεατές «στο δάσος με το λύκο και την κακοποιημένη κοκκινοσκουφίτσα». Συγκαλυμμένος, ομοφυλικός έρωτας, παραδοξότητα, θαυμαστό, τυχαίο, φαντασία, σ’ ένα παιχνίδι στο κέντρο του οποίου βρίσκεται η ανθρώπινη ύπαρξη.

Μοναδική κι ανεπανάληπτη, καθώς διαμορφώνεται και αυτοκαθορίζεται από την προσωπική δράση των ηρώων. Σ’ ένα περιβάλλον με ειδικές συνθήκες έξω από μεταφυσικά τοπία όπου απελευθερώνεται η φαντασία με την μαγεία της ποίησης. Κάπου εκεί μου φάνηκε πως επιδιώκουν να συνυπάρξουν αρμονικά όλοι οι χαρακτήρες της παράστασης.

Η Σοφία Φιλιππίδου παίζει και σκηνοθετεί «την παντοδυναμία του ονείρου και του ενστίκτου» με ιδιαίτερη ευαισθησία. Βέβαια η αλληλουχία του ασύνδετου λόγου και οι συγκεχυμένες ασυνέχειες, δεν στήριξαν τις αξιόλογες ερμηνείες των ηθοποιών, που κατέβαλλαν υποκριτικά τα μέγιστα.Έτσι προσπαθώντας να ξεπεράσεις το δυσνόητο και ασυνάρτητο, μένεις στις παρενδυσίες των ηρώων που προσεταιρίζονται την διαφορετικότητα του γυναικείου προσώπου και συγχέουν με τις εναλλαγές των ρόλων τους θεατές. Το σκηνικό μετατρέπεται εύστοχα εξυπηρετώντας την παράσταση, ενώ η μουσική και τα απλά κοστούμια ολοκληρώνουν το ύφος της.

Πληροφορίες παράστασης

Σκηνοθεσία: Σοφία Φιλιππίδου
Σκηνικά: Νίκος Αναγνωστόπουλος
Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη
Φωτισμοί: Πέτρος Γκορίτσας
Μουσική: Ξανθή Γεωργακοπούλου-Ντάβου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δανάη Γκουτκίδου
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης

Ερμηνεύουν: Χάρης Αττώνης, Πάνος Παπαδόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου

Παραστάσεις: Παρασκευή – Σάββατο 20:00 – Κυριακή 21:30 έως 21/2
Διάρκεια: 90′

Γενική Είσοδος: 14 ευρώ/Μειωμένο: 10 ευρώ/ Ατέλεια: 5 ευρώ, κάθε Παρασκευή: 10 ευρώ

Πληροφορίες: Από Μηχανής θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο)

Τηλέφωνα ταμείου: 210-5231131, εκτός ωρών ταμείου: 6957045138