Οδηγούμε την Alfa Romeo Junior Ibrida 1.2 eDCT 136 hp

Χαράς ευαγγέλια για τους Αλφίστι

29·07·2025 15:11 4 σχόλια

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η Fiat κατάκτησε (αγόρασε) την Alfa Romeo, κάνοντας τους φανατικούς Αλφίστι (οι φανατικοί της φίρμας από το Μιλάνο) να κλαίνε όταν αγοράζοντας μια AR έβλεπαν την άδεια κυκλοφορίας να γράφει… Fiat Auto.

Η συνέχεια δεν ήταν καθόλου καλή για τη θρυλική Μιλανέζικη αυτοκινητοβιομηχανία, με την προσωπικότητα των προϊόντων της να καταρρακώνεται και τις πωλήσεις να φθίνουν αργά αλλά σταθερά.

Ευτυχώς, κατάφερε να αποφύγει την τύχη της Lancia, καθώς κατά καιρούς εμπνευσμένοι σχεδιαστές έπειθαν την «μαμά» από το Τορίνο για την παραγωγή ξεχωριστών αμαξωμάτων, που θύμιζαν τα χρόνια της δόξας και αναθέρμαναν τις ελπίδες για επιστροφή στις ρίζες των πιστών.

Κάπως έτσι πέρασαν πολλά «πέτρινα χρόνια», ήρθε η εποχή της Stellantis, βγήκαν στην παραγωγή δύο SUV με σχεδιαστικό dna της AR η Stelvio και η Tonale, για να ακολουθήσει η μικρότερη Junior που εκπροσωπεί τη μάρκα στη δημοφιλέστατη κατηγορία B-SUV. Αυτό είναι και το θέμα αυτής εδώ της δοκιμής.

Επώνυμο: Alfa Romeo
Όνομα: Junior
Πατρός: Alejandro Mesonero-Romanos

Ο τελευταίος είναι Ισπανός, έχει σχεδιάσει στο παρελθόν τα πρώτα Cupra και τώρα διευθύνει τη σχεδιαστική ομάδα, που σχεδίασε τη Junior. Ένα πραγματικά δύσκολο έργο, καθώς έπρεπε να συνδυαστεί η μοντέρνα εποχή, το πλαίσιο που χρησιμοποιείται και σε άλλα πιο «πεζά» μοντέλα της Stellantis, με την πλούσια ιστορία της Alfa Romeo και τις ιδεοληψίες των πιστών της.

Τελικά, προέκυψε ένα σχήμα αντάξιο της μάρκας και εκτός αυτού ο ντόρος που έγινε για την ονοματοδοσία του μοντέλου, ήταν η καλύτερη διαφήμιση που θα μπορούσε να σκεφτεί το τμήμα marketing. Εν συντομία να θυμίσουμε πως η Stellantis ήθελε να ονομάσει το μοντέλο Milano, αλλά η Σάντρα Μελόνι (π/θ της Ιταλίας), χολωμένη με την παγκοσμιοποίηση της Fiat και τη μείωση θέσεων εργασίας στην Ιταλία, απαγόρευσε τη συγκεκριμένη βάφτιση, αναγκάζοντας στην τελική επιλογή Junior. Το τελικό όνομα είναι στενά συνδεδεμένο με την ένδοξη ιστορία της μάρκας, όταν το 1966 παρουσιάστηκε στο Balocco η AR GT 1300 Junior, ένα διαχρονικό (και περιζήτητο σήμερα) 2θυρο κουπέ όχημα με την κίνηση πίσω. Η Junior του 21 ου αιώνα είναι ένα μοντέλο από το οποίο η εταιρία Stellantis περιμένει πολλά, ποντάροντας στη σύγχρονη τεχνολογία και σε ρετρό στοιχεία, που όμως δεν ωφέλησαν εισπρακτικά σε προηγούμενα μοντέλα με ανάλογα προσόντα, όπως η Giulia.

Εν συντομία

Η Junior της δοκιμής μας κινείται από ένα υβριδικό σύστημα κίνησης απόδοσης 136 ίππων, που παράγει έργο για τους εμπρός τροχούς, στοιχείο που βέβαια δεν ταιριάζει με την παράδοση.

Εξωτερικά φωνάζει πως είναι AR, με την απαραίτητη φινέτσα και έντονη προσωπικότητα στοιχείο που μειώνει το κοινό στο οποίο απευθύνεται αλλά «φανατίζει» και προσελκύει αυτούς που θέλουν τα αυτοκίνητό τους να μοιάζει με άλλα.

Στο εσωτερικό, παραδοσιακά μιλανέζικα σχεδιαστικά στοιχεία, όπως τα κυκλικά όργανα στον πίνακα οργάνων, το οδηγοκεντρικά ταμπλό, το φωτιζόμενο σήμα της εταιρείας στους αεραγωγούς και άλλες μικρότερες λεπτομέρειες συνδυάζονται με διακόπτες που χρησιμοποιούνται και σε άλλα μοντέλα της Stellantis, ενώ ο διακόπτης εκκίνησης του κινητήρα που ξεχώριζε πάνω στο τιμόνι των Stelvio και Tonale, μεταφέρθηκε στη βάση της κεντρικής κονσόλας.

Οι ψηφιακές οθόνες των 10,25’’ για τα όργανα του καντράν και το infotainment έχουν ευχάριστα γραφικά, ευκρίνεια και άμεση απόκριση στις εντολές, αλλά το σύστημα πολυμέσων χρειάζεται χρόνο για να εξοικειωθείς με τις λειτουργίες του.

Τα σκληρά πλαστικά του ταμπλό, έχουν ευχάριστη σχεδίαση, δείχνουν καλής ποιότητας, αλλά ψάχνοντας σχολαστικά ανακαλύπτεις ατέλειες κυρίως συναρμογής που δεν ταιριάζουν στη συνολική προσπάθεια.

Με μήκος 4,17μ. και μεταξόνιο 2,56μ οι χώροι επιβατών είναι απλά ικανοποιητικοί, με τους πίσω επιβάτες να ζορίζονται κάπως, ενώ τα ψηλά μαρσπιέ δυσκολεύουν το μπες βγες στην καμπίνα επιβατών. Επίσης, ο χώρος αποσκευών με χωρητικότητα 415 λίτρα, ανήκει στο πάνω ράφι της κατηγορίας, με πλεονέκτημα τον διπλό πάτο, μειονέκτημα την έλλειψη ρεζέρβας. Όσον αφορά τους χώρους για μικροαντικείμενα στην καμπίνα, υπάρχουν πολλοί αλλά όχι για τους πίσω επιβάτες, οι οποίοι στερούνται και αεραγωγών του συστήματος θέρμανσης-ψύξης.

Ευτυχώς, απλά υβριδική

Η Junior κατασκευάστηκε κυρίως για να προστατεύει (;) το περιβάλλον από τη μόλυνση των υδρογονανθράκων με αμιγώς ηλεκτρικές εκδόσεις και μια (αυτή που δοκιμάσαμε), με θερμικό 3κύλινδρο κινητήρα 1,2 λίτρων (ισχύος 136 ίππων και 230 Nm ροπής). Ο κινητήρας αυτός συνεργάζεται με ένα ηλεκτροκινητήρα 28 ίππων, τροφοδοτούμενο από μπαταρία ιόντων λιθίου χωρητικότητας 0,89 kWh.

Ο συνδυασμός προσφέρει στην απόδοση και στη μείωση κατανάλωσης, καθώς και στην ποιοτική λειτουργία μέσα στην πόλη. Συγκεκριμένα, όταν υπάρχει απόθεμα ενάργειας, η Junior μπορεί να κινηθεί αμιγώς ηλεκτρικά (κυρίως στην πόλη), ενώ στον αυτοκινητόδρομο αφήνουμε το πόδι από το γκάζι σβήνει τον κινητήρα (με ταχύτητα έως 150 χλμ/ώρα) για οικονομία καυσίμου.

Το τελευταίο αποδείχθηκε στην πράξη, αφού στη διάρκεια της δοκιμής μας ήταν (σε μικτό κύκλο) μόνο 6,5 λίτρα/100 χλμ, για ένα αμάξωμα βάρους σχεδόν 1.400 κιλών.

Ουσιαστικός συμπαραστάτης του υβριδικού συστήματος κίνησης το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη e-DCT (6 σχέσεων) σασμάν, που όντας γρήγορο στις αλλαγές διαχειρίζεται ιδανικά τον συνδυασμό βενζινοκινητήρα- ηλεκτροκινητήρα. Η άψογη συνεργασία κινητήρα-μετάδοσης έχει θετικό αντίκτυπο και στις επιδόσεις, με τα 0-100 να έρχονται σε 8.9΄΄ και την τελική ταχύτητα να ξεπερνά τα 200 χλμ/ώρα.

Πόσο Alfa Romeo είναι η Junior;

Η οδήγηση μιας αληθινής Alfa Romeo εξ αντικειμένου δεν μπορεί να έχει μόνο θετικές κριτικές. Αντίθετα, τη γνησιότητά της ορίζουν χαρακτηριστικά που σε κάνουν να την ερωτεύεσαι και άλλα που σε κάνουν να τη μισείς.

Στην παραπάνω λογική, η Junior δείχνει να είναι πολύ κοντά στα γονίδια των αληθινών Alfa, πριν η μάρκα αλωθεί από τους «ρεαλιστές» Τορινέζους.

Θέση οδήγησης μαγική, ταμπλό και όργανα σχεδιασμένα οδηγοκεντρικά, όλα (χώροι, ανέσεις, κ.λπ.) για τους εμπρός επιβάτες, 6άρι κιβώτιο με άριστη διαχείριση και paddles για να παρακάμπτει (όσο επιτρέπεται) ο οδηγός το κομπιούτερ και τιμόνι που σε γυρίζει σχεδόν 50 χρόνια πίσω, όταν οι Alfasud έθεταν τα νέα στάνταρ για το πώς πρέπει να είναι τα συστήματα διεύθυνσης όλων των αυτοκινήτων που «ήθελαν» να ξεχωρίζουν από τα κάρα.

Κίνηση εμπρός τότε (σπανιότητα), κίνηση εμπρός και τώρα με την πλώρη της Junior να στρίβει υποδειγματικά ακριβώς στην τροχιά που διατάζει ο οδηγός με το σαφές τιμόνι. Κρατάει τρένο και οι όποιες τάσεις υποστροφής στην πίεση σπάνια έχουν την ανάγκη επέμβασης των ηλεκτρονικών συστημάτων υποστήριξης του οδηγού. Όσο για το πίσω μέρος, αυτό ακολουθεί πιστά σαν σκυλάκι τις εντολές του τιμονιού και δεν αλλάζει συμπεριφορά ούτε στις εγκάρσιες ανωμαλίες του δρόμου, παρά τον ημιάκαμπτο άξονα της πίσω ανάρτησης.

Κερασάκι στην τούρτα τα δυνατά και ανθεκτικά φρένα, με τη σημείωση ότι, πρέπει ο οδηγός να συνηθίσει την αίσθηση του πεντάλ, τόσο όσον αφορά τη δύναμη πίεσης, όσο και τη διαδρομή που στη συνεχή πίεση αυξάνει.

Κατά τα λοιπά, όπως γράφουμε και παραπάνω, η δυσκολία μπες – βγες στην καμπίνα προβληματίζει τις μεγάλες ηλικίες χρηστών και οι πίσω επιβάτες αδικούνται σε χώρους αλλά και άνεση, καθώς η σφιχτή ανάρτηση αφενός ταράζει τη σπονδυλική στήλη, αφετέρου παράγει θορύβους.

Βέβαια, αυτά και μόνο δεν αρκούν για να «μισήσεις» ένα πολύ πάνω του μέσου όρου αυτοκίνητο, κάτι που απέχει πολύ από τα δεδομένα του θρυλικού παρελθόντος, αλλά είναι προς όφελος του χρήστη ακόμα και αν αυτός ανήκει στους φανατικούς Αλφίστι.

Δια ταύτα

Η Alfa Romeo Junior, είναι ένα σύγχρονο B-SUV που σε πολλά σημεία θυμίζει τις παραδοσιακές αξίες που δημιούργησαν φανατικούς οπαδούς της φίρμας. Δεν είναι αυτό που λέμε «καθαρόαιμη» (η τελευταία κατά τη γνώμη του γράφοντος ήταν η AR 75), αλλά ίσως είναι η πιο Alfa Romeo των τελευταίων ετών, καταφέρνοντας να ισορροπεί ανάμεσα στην παράδοση, τη σύγχρονη τεχνολογία και τις αναγκαίες ιδιαιτερότητες που έχουν όσα αυτοκίνητα κατασκευάζονται από τεράστιες αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Stellantis.

Πρόκειται για ένα μοντέλο με ψηλή τιμή (από περίπου 30.000 ευρώ) για την κατηγορία του, αλλά με προσόντα και κύρος που δεν υπάρχουν στον ανταγωνισμό. Το μόνο ερωτηματικό που μπορεί να τεθεί, είναι η συμπεριφορά και η αξιοπιστία στη διάρκεια της χρήσης, κάτι που μένει να απαντηθεί στο μέλλον.