Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στ’ ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία και ο τρόπος με τον οποίο η Δύση τη διαχειρίζεται, προσπαθώντας ν’ αυξήσει την ένταση του φόβου για επικείμενη εισβολή της Ρωσίας με περίπου 100,000 στρατιώτες, έχει λογική.

Οι συνομιλίες Μπάιντεν – Πούτιν για το θέμα, έχουν ως πραγματικό στόχο τον επαναπροσδιορισμό ή/και την επικαιροποίηση των σφαιρών επιρροής των δυο υπερδυνάμεων. Δηλαδή υπεραπλουστευμένα, σε ποια σημεία του πλανήτη δεν θ’ ανακατεύεται ο ένας στα χωράφια του άλλου.

Το θέμα θα είχε ήδη λυθεί, αν το Πεντάγωνο δεν έφερνε εμπόδια στη διακυβέρνηση Ομπάμα που το είχε στην ατζέντα της κι επιθυμούσε συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο. Θα είχε επίσης λυθεί επί διακυβέρνησης Τράμπ, διότι θα βρισκόταν “αναίμακτη” λύση, αλλά ξάφνου ο Τράμπ κατηγορήθηκε πως συνεργαζόταν με τον Πούτιν εις βάρος των ΗΠΑ.

Συμπέρασμα: Δεν συμφέρει η λύση την παρούσα στιγμή. Πρέπει να υπάρχει συνεχής λόγος τριβής ΗΠΑ – Ρωσίας, έτσι ώστε να μην υπάρξει άλλος Πρόεδρος (Τράμπ) να πει πως “Το ΝΑΤΟ είναι πλέον παρωχημένο”, να μην υπάρξει άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ να πει πως επιτέλους η Ε.Ε πρέπει ν’ αποκτήσει ευρωστρατό. Είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να συνεχίσει να ηγείται των πόρων των μελών της Ε.Ε.


Στο προκείμενο, αν η Ρωσία επιθυμεί την απόσχιση Ντονμπάς (Λουχάνσκ και Ντονιέτσκ), για ποιο λόγο να χάσει ανθρώπινο δυναμικό και πόρους εκατοντάδων εκατομμυρίων εισβάλλοντας και να μην επαναλάβει την τακτική της Κριμαίας; Εκλογές με το ερώτημα της αυτοδιάθεσης στη συγκεκριμένη ή και σε άλλες περιφέρειες της Αν. Ουκρανίας. Διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, την επόμενη ημέρα σας διαβεβαιώνω, θα έπρεπε να επανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε νέο παγκόσμιο χάρτη! Χρειάζεται μεγάλη προσοχή κι εγρήγορση από πλευράς Ελληνικής κυβέρνησης για πιθανό “τσουνάμι” παράπλευρων κινδύνων, που ελλοχεύουν στην περιοχή. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Gaidar της Μόσχας μόνο για την προσάρτηση του Ντονμπάς η Ρωσία θα χρειαζόταν, κάθε χρόνο, περίπου το 8% του ΑΕΠ δηλαδή περίπου $115δισ.

Αν αναλογιστούμε πως περίπου το 4,3% του ΑΕΠ πάει για εξοπλιστικά, φανταστείτε περίπου $65δισ. λιγότερα σ’ εξοπλιστικά, επενδύσεις κι εκμοντερνισμό στρατιωτικού υλικού.

Αν υποθέσουμε πως σχεδιάζει να προσαρτήσει όλη την Αν. Ουκρανία (περίπου 15εκ. πληθυσμός) τότε θα χρειαζόταν πάνω από $180 δισ. ετησίως. Πως θα εξισορροπούσε μισθούς, συντάξεις σε βάθος χρόνου, έχοντας ν’ αντιμετωπίσει μια αποσταθεροποιημένη περιοχή όπως αυτή της Αν. Ουκρανίας. Από πλευράς Ε.Ε. η Γαλλία ζητά, ορθώς, ενιαία στάση από όλα τα μέλη της Ε.Ε. αλλά πώς να το επιτύχει όταν η Γερμανία έχει δική της ατζέντα επηρεάζοντας κι άλλους εταίρους.

Πιο συγκεκριμένα, η Γερμανίδα Υπ. Άμυνας δήλωσε πως δεν θ’ αποσταλεί στρατιωτικό υλικό προς τους Ουκρανούς, αλλά ιατροφαρμακευτικό υλικό, προκειμένου να μην κλιμακωθεί η ένταση, ενώ παράλληλα μπλοκάρει και την Εσθονία στο ν’ αποστείλει στρατιωτικό υλικό Γερμανικής κατασκευής στην Ουκρανία.

Ο αγωγός Nord Stream 2 (απευθείας σύνδεση φυσικού αερίου Ρωσίας – Γερμανίας) μας δίνει την απάντηση για τη στάση της Γερμανίας, μιας και η Ρωσία δεν πληρώνει τέλη μεταφοράς φυσικού αερίου όπως γίνεται μέσω Ουκρανίας. Ρωσία κι η Ευρώπη δεν βασίζονται πλέον τόσο στον αγωγό που διασχίζει την Ουκρανία, στερώντας της έσοδα ενεργειακής διέλευσης.

Αυτός θα είναι ο κύριος μοχλός διαπραγμάτευσης της Ρωσίας, μιας κι ο αγωγός ήδη έχει πετύχει το σκοπό του, να διχάζει μέλη του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. (διαφωνεί η Πολωνία) αλλά κυρίως την Αμερικανική Γερουσία. Η πρόταση του Γερουσιαστή Τέντ Κρούζ (Ρεπ.) για κυρώσεις κατά του Nord Stream 2 έπεσε στο κενό, καθώς απορρίφθηκε, λόγο κινδύνου διάσπασης της ενότητας στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, μιας και θ’ αποτελούσε “σφήνα” μεταξύ ΗΠΑ – Γερμανίας.

Μιας και ο χρόνος που απαιτείται για εξεύρεση λύσης στην περιοχή, έχει να κάνει με διαπραγματεύσεις που αφορούν τη Γεωοικονομία, ας δούμε τι διεμήνυσαν στην κυβέρνηση Μπάιντεν και στο Κογκρέσο το λόμπυ των μεγαλύτερων πετρελαϊκών εταιριών στην είδηση πιθανών κυρώσεων.

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Πετρελαίου ενημέρωσε την κυβέρνηση Μπάιντεν ότι πρέπει να επιλέγει προσεκτικά της μάχες της, μιας κι ένας νέος γύρος κυρώσεων προς τη Ρωσία, θα μπορούσε να έχει σοβαρό αντίκτυπο στις πετρελαϊκές εταιρίες των ΗΠΑ.

Αν υπάρξουν κυρώσεις θα πρέπει να είναι εξαιρετικά στοχευμένες, προκειμένου να περιοριστεί πιθανή ζημιά στην ανταγωνιστικότητα των εταιριών αυτών. Ακόμα πιο επικίνδυνη, στρατηγικά, για τις ΗΠΑ θα είναι η απόσυρση του κολοσσού ExxonMobil από ακόμα ένα έργο στην περιοχή της Αρκτικής Ρωσίας, όπως συνέβη και το 2014. Πιο συγκεκριμένα, οι κυρώσεις που επεβλήθησαν στη Ρωσία από την προσάρτηση της Κριμαίας, ανάγκασαν της Exxon να διακόψει τη συμμετοχή της στην εξερεύνηση κι εκμετάλλευση της Ρωσικής υφαλοκρηπίδας, χάνοντας τουλάχιστον $1δισ. Ο Αρκτικός κύκλος, θα πρέπει να σημειωθεί, θα παίξει σημαντικότατο ρόλο μελλοντικά στα ενεργειακά πεπραγμένα του πλανήτη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θεωρώ αυτοκτονική την προσάρτηση μέρους της Αν. Ουκρανίας από τη Ρωσία καθώς, θα ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή σε περίοδο οικονομικής δυσπραγίας και λόγο πανδημίας. Θ’ αποτελέσει ράπισμα και για την Αμερικανική οικονομία σε μια περίοδο όπου καταγράφεται ιστορικό ρεκόρ ανάπτυξης 5,7% (2021) το υψηλότερο τα τελευταία 37 χρόνια! Δεν αποκλείεται μικρής έκτασης επεισόδιο, που δεν θα επιφέρει όμως βαριές κυρώσεις.

Προσάρτηση όπως της Κριμαίας θεωρώ πως είναι σχεδόν απίθανο, διότι η Κριμαία έχει εντελώς διαφορετικά ιστορικοπολιτικογεωγραφικά δεδομένα. Επίσης δεν υπήρχαν αυξημένα εταιρικά οικονομικά συμφέροντα, που κάνουν την τωρινή κατάσταση πολυπλοκότερη.