Τη φρίκη του πολέμου στην επαρχία Τιγκράι της Αιθιοπίας περιγράφει μια καλόγρια, η οποία ζητά να παραμείνει ανώνυμη για την ασφάλειά της. Η καλόγρια εργάζεται στο Μέκελε, την πρωτεύουσα του Τιγκράι, και τη γύρω περιοχή, προσφέροντας βοήθεια σε δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένους από τη βία ανθρώπους.

Οι άνθρωποι ψάχνουν καταφύγιο σε καταυλισμούς, ελπίζοντας σε μια στέγη και σε τροφή. Και τα δύο δύσκολα βρίσκονται. Η ανθρωπιστική βοήθεια μπλοκάρεται σε μεγάλο βαθμό και πολίτες δολοφονούνται στον δρόμο ή μεταφέρονται σε γεμάτες φυλακές.

«Μετά τους τελευταίους λίγους μήνες είμαι χαρούμενη που ζω. Πρέπει να είμαι καλά. Κυρίως πηγαίνουμε σε καταυλισμούς εσωτερικά εκτοπισμένων και σε κέντρα όπου είναι οι άνθρωποι», λέει στον βρετανικό Guardian. «Σε σύγκριση με άλλες περιοχές, στο Μέκελε είναι πολύ καλύτερα, αν και θεωρώ χαοτικό να χρειάζεται 40 έως 65 άνθρωποι να κοιμούνται σε ένα δωμάτιο. Για 3.000 με 6.000 ανθρώπους υπάρχουν τέσσερις τουαλέτες για τις γυναίκες και τέσσερις για τους άντρες. Οι συνθήκες υγιεινής είναι κακές, το νερό δεν είναι πάντα διαθέσιμο. Τροφή και φάρμακα… δύσκολα τα βρίσκεις».

Όπως περιγράφει, «συνέβησαν όλα πολύ γρήγορα. Για μας ήταν σοκαριστικό. Τόσο ξαφνικό. Είχαμε μια φυσιολογική ζωή, τα πράγματα βελτιώνονταν. Είχαμε σχέδια να επεκτείνουμε το πρόγραμμα για τη σίτιση και την εκπαίδευση μαθητών. Αλλά μια μέρα όλα σταμάτησαν λόγω του κορονοϊού. Και τότε, σαν να έγινε σε μία ημέρα, ο πόλεμος. Τους τελευταίους τρεις μήνες προσπαθούμε τα ταΐσουμε 25.000 εκτοπισμένους σε 23 κέντρα. Πολλοί, πολλοί άνθρωποι έχουν βιαστεί».

Η καλόγρια εξηγεί πως πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει μέλη της οικογένειάς τους. Άλλοι ανησυχούν για το πού βρίσκονται οι συγγενείς τους. Ορισμένοι βρίσκονται έξω χωρίς στέγη, άλλων τα σπίτια έχουν καταληφθεί. «Οι άνθρωπο ανησυχούν, είναι αγχωμένοι, λυπημένοι, θυμωμένοι. Ανησυχούν πραγματικά για το μέλλον».

«Βιασμοί μπροστά σε συγγενείς και σε συζύγους»

«Όταν σκέφτομαι τις ζωές μας πριν από έναν χρόνο, είχαμε ειρήνη και σημάδια ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, στην ύδρευση, τα επικοινωνιακά συστήματα. Σου έδινε έμπνευση, ελπίδα. Αλλά τώρα τα νοσοκομεία έχουν δεχτεί επίθεση, έχουν λεηλατηθεί, έχουν καταστραφεί. Τώρα αυτό είναι σαν ένα κομμάτι της ιστορίας. Μέσα σε λίγους μήνες», λέει.

Περιγράφοντας τις φρικαλεότητες, σημειώνει πως στο Μέκελε «οι βομβαρδισμοί τώρα έχουν σταματήσει, αλλά συνεχίζονται όχι πολύ μακριά μας. Τα πτώματα τα αφήνουν για να τα φάνε οι ύαινες, δεν έχουν καν την αξιοπρέπεια της ταφής.

Οι βιασμοί γίνονται σε κορίτσια ακόμη και 8 ετών και σε γυναίκες ακόμη και 72 ετών. Είναι τόσο διαδεδομένοι, τους βλέπεις παντού, χιλιάδες. Ο βιασμός γίνεται δημόσια, μπροστά σε συγγενείς, σε συζύγους, μπροστά σε όλους. Κόβουν τα χέρια και τα πόδια τους, όλα με τον ίδιο τρόπο.

Αναρωτιέσαι αν όσοι το κάνουν αυτό είναι άνθρωποι. Δεν ξέρω ποιος εκπαιδεύει αυτά τα άτομα. Όπου υπάρχουν στρατιώτες από την Ερυθραία ή την Αιθιοπία. Τραγωδία. Κάθε γυναίκα, όχι μόνο μια φορά. Γίνεται σκόπιμα. Τόσες λεηλασίες, μάχες, βιασμοί. Όλα με στόχο τους πολίτες».

Σημειώνεται πως οι συγκρούσεις στο Τιγκράι ξέσπασαν τον Νοέμβριο ανάμεσα σε κυβερνητικά στρατεύματα και στο πρώην κυβερνών κόμμα της περιφέρειας, το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Τιγκράι (TPLF). Ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας Αμπίι Αχμεντ έχει επίσης υποστηρίξει ότι στρατεύματα από την γειτονική Ερυθραία βρίσκονταν στην περιοχή.

Η βία στο Τιγκράι έχει στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και έχει αναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες άλλους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στην ορεινή αυτή περιοχή των περίπου πέντε εκατομμυρίων κατοίκων. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου για τις θηριωδίες, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έχει χαρακτηρίσει αυτές τις ενέργειες εθνοκάθαρση.