Το Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ της Ουγγαρίας ανακάλυψε το 2005 σε ένα παλιό κοιμητήριο στα νότια της χώρας κάτι πολύ παράξενο. Ένα περίεργου χρώματος και ημι-διατηρημένο χέρι μωρού που έφερε αναστάτωση στην ακαδημαϊκή κοινότητα και παρά τη συνεχή του μελέτη, μόλις πρόσφατα μάθαμε τι ακριβώς είχε συμβεί. Και όπως μας λένε οι επιστήμονες στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Archaeological and Anthropological Sciences», η έρευνα δεν έλυσε απλώς το μυστήριο, αλλά αποκάλυψε και έναν νέο τύπο ταρίχευσης. Οι ερευνητές εξηγούν πως τα απομεινάρια του μωρού του 19ου αιώνα ήταν τόσο καλά διατηρημένα σε μερικά σημεία του που χρειάστηκε διεπιστημονική προσέγγιση για να εξηγηθούν τα πώς και τα γιατί. Τα μουμιοποιημένα ανθρώπινα τμήματα είναι σπανιότερα απ’ όσο ενδεχομένως πιστεύουμε και τα συγκεκριμένα μάλιστα «πρωτόγνωρα στα βιοαρχαιολογικά μητρώα». Αυτό που μελέτησαν ήταν γιατί το χέρι είχε αποκτήσει πράσινο χρώμα, αλλά και γιατί είχε διατηρηθεί τόσο καλύτερα από το υπόλοιπο σώμα. Η ταρίχευση, μας λένε, είναι ένας νεφελώδης όρος, καθώς δεν αποκαλύπτει τίποτα για την τεχνική που χρησιμοποιείται κάθε φορά, παρά μόνο για το γεγονός ότι ένα ανθρώπινο σώμα έχει υποστεί επεξεργασία μουμιοποίησης. Η χημική ανάλυση περιέπλεξε τα πράγματα, καθώς έδειξε υπολείμματα χαλκού κατά 497 φορές περισσότερα από όσα έχουν βρεθεί σε άλλες ανθρώπινες μούμιες. Το μωρό, μας λένε, θάφτηκε με νομίσματα χαλκού μέσα στο σώμα του, κάτι μοναδικό στα ταφικά έθιμα της οικουμένης. Και ήταν αυτό το χαρακτηριστικό που διατήρησε το χέρι του από τη φθορά, δίνοντάς του ταυτοχρόνως και το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα του. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά ο χαλκός ως τεχνική ταρίχευσης, γι’ αυτό και δεν μπορούσαν να βρουν τι είχε συμβεί. Είναι όμως και το άλλο, ότι ενώ οι λαοί του παρελθόντος συνήθιζαν να αποχαιρετούν τους νεκρούς τους με νομίσματα, αυτό ήταν ένα έθιμο που εγκαταλείφθηκε στην εποχή που ενταφιάστηκε το μωρό, πριν από 150 περίπου χρόνια…
