Η δυναμική άνοδος του κόστους εργασίας στην Ευρώπη συνεχίστηκε και το δεύτερο τρίμηνο του 2025, αποτυπώνοντας τις έντονες πιέσεις που δέχεται η αγορά εργασίας από την ακρίβεια, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την ανάγκη προσαρμογής των επιχειρήσεων στο νέο οικονομικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, το κόστος εργασίας ανά ώρα αυξήθηκε κατά 3,6% στη ζώνη του ευρώ και κατά 4,0% στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, εξέλιξη που σηματοδοτεί μια από τις πιο αισθητές ετήσιες αυξήσεις της τελευταίας περιόδου.
Η εικόνα, ωστόσο, διαφοροποιείται σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών. Οι υψηλότερες ετήσιες αυξήσεις καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (+13,4%) και την Ουγγαρία (+11,0%), ενώ πάνω από 10% κινήθηκαν επίσης η Ρουμανία (+10,4%), η Εσθονία (+10,3%) και η Ελλάδα (+10,1%). Στον αντίποδα, χώρες με πιο συγκρατημένη δυναμική, όπως η Γαλλία (+1,4%), η Δανία (+1,5%) και η Μάλτα (+1,9%), παρουσίασαν σαφώς χαμηλότερους ρυθμούς ανόδου.
Κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του συνολικού κόστους εργασίας παίζουν δύο βασικές συνιστώσες: οι μισθοί και το μη μισθολογικό κόστος. Στη ζώνη του ευρώ, οι μισθοί και τα ημερομίσθια αυξήθηκαν κατά 3,7% σε ετήσια βάση, ενώ το μη μισθολογικό κόστος –που περιλαμβάνει εισφορές εργοδοτών, ασφαλιστικές επιβαρύνσεις και λοιπές παροχές– σημείωσε άνοδο 3,4%. Αντίστοιχα στην ΕΕ, οι μισθοί ενισχύθηκαν κατά 4,1% και η μη μισθολογική συνιστώσα κατά 3,8%.
Ανά τομέα οικονομικής δραστηριότητας, η εικόνα δείχνει ότι η άνοδος δεν είναι ομοιόμορφη. Στην ευρωζώνη, το κόστος εργασίας ανά ώρα αυξήθηκε κατά 4,0% στον επιχειρηματικό τομέα, με τη βιομηχανία να σημειώνει άνοδο 3,3%, τις κατασκευές 4,7% και τις υπηρεσίες 4,3%. Στον μη επιχειρηματικό τομέα η αύξηση περιορίστηκε στο 2,7%. Στην ΕΕ συνολικά, οι αντίστοιχοι ρυθμοί ήταν 4,4% στον επιχειρηματικό τομέα και 3,1% στον μη επιχειρηματικό, με τις κατασκευές (+4,8%) και τις υπηρεσίες (+4,6%) να καταγράφουν τις ισχυρότερες αυξήσεις.
Η διαφοροποίηση ανά κλάδο
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η διαφοροποίηση ανά κλάδο. Οι επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες κατέγραψαν τη μεγαλύτερη άνοδο στο ωρομίσθιο (+8,9%), ενώ ακολούθησαν τα ορυχεία και λατομεία (+6,7%). Στον αντίποδα, οι δραστηριότητες στον τομέα των ακινήτων παρουσίασαν την ασθενέστερη αύξηση (+1,6%). Στη μη μισθολογική συνιστώσα, οι υψηλότερες αυξήσεις προήλθαν και πάλι από τις επαγγελματικές και τεχνικές δραστηριότητες (+7,3%) και από τα ορυχεία (+6,6%), με τις διοικητικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες να εμφανίζουν τη χαμηλότερη επίδοση (+1,8%).
Το συνολικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα στοιχεία είναι ότι, παρά τις αποκλίσεις μεταξύ κρατών και κλάδων, η Ευρώπη βιώνει μια ευρύτερη τάση ανόδου του κόστους εργασίας, η οποία τροφοδοτείται τόσο από τη συνεχιζόμενη άνοδο του πληθωρισμού όσο και από την ανάγκη ενίσχυσης των αποδοχών. Το ερώτημα που παραμένει είναι κατά πόσο οι αυξήσεις αυτές θα επιβαρύνουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ή, αντίθετα, θα συμβάλουν στη σταθεροποίηση της εσωτερικής ζήτησης σε μια περίοδο που η ανάπτυξη παραμένει εύθραυστη.
