Την πεποίθηση του πως η Novartis ήταν μια διεφθαρμένη εταιρία εξέφρασε κατά τη διάρκεια της απολογίας του ο Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης στη δίκη, σε δεύτερο βαθμό, των πρώην προστατευόμενων μαρτύρων.
«Εγώ ξέρω ότι η Novartis ήταν μια κεντρικά διεφθαρμένη εταιρία, είναι ο ΟΠΕΚΕΠΕ του φαρμάκου» ανέφερε ο κατηγορούμενος ο οποίος επανέλαβε πως όσα κατέθεσε στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές περί δωροδοκιών της εταιρίας τα γνώριζε από τον άλλοτε ισχυρό άνδρα της Novartis, Κωνσταντίνο Φρουζή.
«Όταν με κάλεσε η Εισαγγελία Διαφθοράς, εγώ γνωρίζοντας ότι η εταιρία ήταν διεφθαρμένη από μέσα, δε βρήκα λόγο να μη το κάνω. Επουδενί δεν φανταζόμουν ότι από την πρώτη εβδομάδα θα διέρρεε το όνομα μου, ούτε αυτά που θα γινόντουσαν στη Βουλή, ούτε τις δέκα κάλπες» σημείωσε καθώς οι μαρτυρίες των πρώην προστατευόμενων μαρτύρων ήταν εκείνες που έβαλαν στο «κάδρο» της υπόθεσης τα πολιτικά πρόσωπα.
«Υπήρχε σχεδιασμός, υπήρχε μαύρο ταμείο, υπήρχε πρόσωπο που τα συντόνιζε αυτά κι αυτός ήταν ο Φρουζής. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι ήμουν μάρτυρας σε δωροδοκία, ούτε ήμουν παρόν. Υπήρχε σίγουρα ο σχεδιασμός και υπήρχαν πρότζεκτ. Οτι ανέφερα στις καταθέσεις μου ήταν αφηγηματικού χαρακτήρα και ότι γνωρίζω ήταν από τον κ. Φρουζή» είπε και διευκρίνισε ότι στις καταθέσεις του τις οποίες χαρακτήρισε «ποταμούς» κάθε φορά ανέφερε την πηγή της γνώσης του.
Μάλιστα, σε ερώτηση του προέδρου σχετικά με τις αναφορές του στο Δημήτρη Αβραμόπουλο και τα άλλα πολιτικά πρόσωπα υπογράμμισε: «Μου τα μετέφερε ο Φρουζής. Με ενημέρωνε γιατί έπαιρνε τα χρήματα από το μπάτζετ του τμήματος μου. Ο Φρουζής βέβαια είχε μια έπαρση. Μπορεί να έλεγε για παράδειγμα ότι χρειαζόταν 200.000 ευρώ για υπουργό και τελικά να τα έβαζε στην τσέπη του. Για τον Γεωργιάδη, τον Στουρνάρα, τη Νικολοπούλου, τον Σαμάρα, τον Βενιζέλο δεν ανέφερα δωροδοκία. Πλην των περιπτώσεων Αβραμόπουλου και Λοβέρδου για όλους τους άλλους δεν είπα κάτι. Αλλά και γι’ αυτούς έκανα διευκρινιστικές δηλώσεις. Για άλλους μίλησα για επηρεασμό, που αυτό θα μπορούσε να είναι και lobbying. Ήμουν πολύ προσεκτικός στην πλειονότητα των καταθέσεων μου».
Ο κατηγορούμενος εξήγησε πως ήταν σε θέση να γνωρίζει πολλές πληροφορίες καθώς ήταν εκείνος που διαχειριζόταν την επικοινωνία με τα media. «Ήμουν σε θέση να γνωρίζω πολλά πράγματα γιατί διαχειριζόμουν οτιδήποτε συνέβαινε απέναντι στα media, όπως για παράδειγμα δημοσιεύματα για αθέμιτες πρακτικές της Novartis. Γνώριζα για αυτές, αν και δεν ήμουν στο κέντρο λήψης αποφάσεων, αλλά έπρεπε να ξέρω πράγματα για να κάνω αυτό που λέμε crisis management. Είχα συνεργασία άμεση ή έμμεση με όλα τα τμήματα» ανέφερε χαρακτηριστικά και τόνισε πως πρόθεση του ήταν να βοηθήσει τις αρχές.
«Ήθελα να βοηθήσω, να δώσω κάποια αρχεία και παρουσιάσεις. Δεν είχα ίδιον όφελος… στην Ελλάδα μάλλον ίδια ζημιά έχεις. Πίστευα ότι ήμουν ένας από τους 50 μάρτυρες – μάνατζερ που θα είχε βρει η Εισαγγελία. Δεν περίμενα αυτό. Εγώ έλεγα όσα πιθανολογούσα και όσα μου μετέφεραν. Μου φάνηκαν και οι εισαγγελείς καλών προαιρέσεων άνθρωποι. Δεν ένιωσα ποτέ πίεση από κανένα να καταθέσω» είπε ο κατηγορούμενος ο οποίος χαρακτήρισε την Ελλάδα «φαρμακομάνα».
«Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις 9 χώρες στις οποίες διαπιστώθηκαν αθέμιτες πρακτικές της Novartis. Η Ελλάδα είναι φαρμακομάνα, ήταν νούμερο ένα σε πωλήσεις σε αναλογία πληθυσμού για τη Novartis. Εδώ πάει κάποιος στο γιατρό κι αν του δώσει ένα φάρμακο λέει «δεν ήταν καλός γιατρός μου έδωσε μόνο ένα φάρμακο» ανέφερε και έκανε λόγο για ένα
κύκλο διαφθοράς με πρωταθλήτρια τη Novartis. «Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν είναι εκκλησίες είναι διαφθρορεία» είπε εκφράζοντας τη θέση πως «η Ελλάδα ήταν το διαμάντι της Novartis», αλλά και πως «η Novartis δεν ήταν μόνο σκάνδαλο γιατρών στη χώρα μας».
Όταν ο κατηγορούμενος κλήθηκε να απαντήσει αν ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκε αυτές τις πρακτικές είπε: «Σε όλες τις εταιρίες υπήρχαν σχέδια δωροδοκίας ή επηρεασμού, αλλά η Novartis ξεπερνούσε τα όρια. Είχε «μαύρο» ταμείο για γιατρούς και στα χρόνια του μνημονίου πήγε και σε άλλους επαγγελματίες ή δημόσιους λειτουργούς όπως μέλη της επιτροπής τιμών και στελέχη υπουργείων».
Σε ερωτήσεις που δέχτηκε σχετικά με το αν κατέθεσε για την υπόθεση στις ΗΠΑ, ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε το δικαίωμα της σιωπής.
