Με τον πιο αναπάντεχο τρόπο μεταμόρφωσε η φωτογράφος Jane Long ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής του πολέμου, δίνοντάς τους νέα πνοή και μια αίσθηση διφορούμενου αποτελέσματος. Η συλλογή «Dancing with Costică» άρχισε να δημιουργείται όταν η Long θέλησε να «ξεσκονίσει» τις ικανότητές της στο ρετούς. Ξεκίνησε με την αποκατάσταση των παλιών φωτογραφιών, στη συνέχεια άρχισε να ασχολείται με τα χρώματά τους και κατέληξε τοποθετώντας τα ασπρόμαυρα «μοντέλα» της σε εντελώς διαφορετικό backround.
«Ανάλογα με το πόσα πρόσωπα περιλαμβάνονται και το πόσο καλή ή κακή είναι η ποιότητα της φωτογραφίας χρειάζομαι από δέκα έως σαράντα ώρες για να ολοκληρώσω την κάθε μία», εξηγεί.
«Προσπαθώ να χρησιμοποιώ διάφορα στοιχεία από το περιβάλλον της φωτογραφίας για να ενσωματώνεται το μοντέλο στον καινούριο ‘καμβά’ του και το περιεχόμενο να παραμένει κάπως διφορούμενο», συνεχίζει.
«Εάν οι άνθρωποι που περιλαμβάνονται στις φωτογραφίες μου έβλεπαν τη δουλειά μου, ελπίζω πως θα τους άρεσε. Η ιδέα του χρωματισμού γεννήθηκε τυχαία. Ενώ αναζητούσα φωτογραφίες για να ρετουσάρω και να χρωματίσω έπεσα πάνω στο αρχείο του Costică. Η πρώτη εικόνα που έφτιαξα ήταν από ένα ζευγάρι διαφορετικής φυλής και ήθελα πολύ να είναι χαρούμενοι που τους έβαλα μαζί σε διαφορετικό περιβάλλον», αναφέρει.
Αυτό που θα ήθελε η φωτογράφος θα ήταν να ρωτήσει τον ίδιο τον Ρουμάνο φωτογράφο Costică Acsinte αν του αρέσει η δουλειά της. «Επίσης θα τον ρωτούσα να ξέρει πόσο μοναδικό είναι το έργο του», πρόσθεσε.
«Κάνω ό,τι κάνω χωρίς καμία πρόθεση να δείξω ασέβεια προς τα μοντέλα μου, αν στους ανθρώπους αρέσει να βλέπουν τη δουλειά μου, ωραία, αν δεν τους αρέσει, δεν με απασχολεί πια. Ο καθένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του και όποιος δεν θέλει μπορεί να μη βλέπει τα έργα μου», ξεκαθαρίζει.
Οι αγαπημένες τις φωτογραφίες είναι οι «Innocence» και «Underneath». «Όχι πως έχουν κάποιο ξεχωριστό μήνυμα… Αλλά είναι πολύ διφορούμενες και αυτό μου αρέσει. Είναι οι πρωταγωνιστές όμορφα πρόσωπα ή μήπως είναι βγαλμένοι από ταινία τρόμου;», διερωτάται.
