Το πρώην αρχοντικό του Τζέφρι Έπσταϊν στο Upper East Side της Νέας Υόρκης έχει υποστεί μια εκτεταμένη ανακαίνιση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων, σε μια προσπάθεια να σβηστούν όλα τα ίχνη του χρηματιστή-παιδεραστή και των διαστροφικών σεξουαλικών εγκλημάτων του. Ωστόσο, μέσω των απομνημονευμάτων της αείμνηστης Βιρτζίνια Τζιουφρέ, θύματος του Έπσταϊν, επανέρχεται το σπίτι – κολαστήριο στο προσκήνιο, καθώς υπήρξε κάποτε η κύρια ιδιωτική κατοικία του στη Νέα Υόρκη.
Στο βιβλίο «Nobody’s Girl», που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα, η Τζιουφρέ περιγράφει πώς υπέστη επανειλημμένα σαδομαζοχιστικά βασανιστήρια σε ένα δωμάτιο μασάζ που η ίδια ονόμασε «Το υπόγειο». Εκεί, όπως γράφει, την αλυσόδεναν, της τοποθετούσαν κολάρο και τη χτυπούσαν μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της.
Το αρχοντικό, που βρίσκεται ένα τετράγωνο από το Central Park δείχνει εξωτερικά ακριβώς ίδιο με το παρελθόν, με μοναδική διαφορά ότι το μικρό χρυσό μονόγραμμα «JE», που ο Έπσταϊν είχε χαράξει στην πρόσοψη, έχει πλέον αφαιρεθεί. Στο εσωτερικό, όμως, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική.
Σύμφωνα με τα αρχεία της πόλης, ολοκληρώθηκε πέρυσι ανακαίνιση ύψους 925.000 δολαρίων από τον νέο ιδιοκτήτη, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, Μάικλ Ντάφεϊ. Ο Ντάφεϊ αγόρασε το ιστορικό ακίνητο το 2021 για 51 εκατομμύρια δολάρια, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Έπσταϊν σε ομοσπονδιακό κρατητήριο στο Μανχάταν, όπου βρισκόταν εν αναμονή δίκης για βιασμούς και σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και κοριτσιών.
Η τιμή αυτή ήταν σημαντικά μειωμένη από την αρχική των 88 εκατομμυρίων, και πηγές της nypost ανέφεραν τότε ότι ο χρηματοοικονομικός παράγοντας σχεδίαζε «μια πλήρη αναμόρφωση, σωματική και πνευματική». Τα αρχεία δείχνουν πως ο Ντάφεϊ ολοκλήρωσε ανακαινίσεις σε πέντε ορόφους, κατεδαφίζοντας πολλούς τοίχους για να ανοίξει τον λαβύρινθο των δωματίων όπου ο Έπσταϊν κακοποιούσε αμέτρητες γυναίκες και φιλοξενούσε αρχηγούς κρατών, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και επιχειρηματίες για πάνω από 20 χρόνια.
Οι παλιοί τοίχοι του Έπσταϊν, τα επιχρυσωμένα ταβάνια, τα φωτιστικά, οι βιβλιοθήκες και οι πολυτελείς διακοσμητικές λεπτομέρειες αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν με νέες, μεταξύ των οποίων μεγάλη ποσότητα γύψινων επιφανειών και πλακιδίων, σύμφωνα με τα οικοδομικά έγγραφα. Από την κουζίνα αφαιρέθηκαν οι παλιές ηλεκτρικές συσκευές του, ενώ το ευρύχωρο γραφείο του συνενώθηκε με την κουζίνα, το δωμάτιο πρωινού και ένα μπάνιο.
Το υπνοδωμάτιο και το τεράστιο μπάνιο του, που καταλαμβάνει τουλάχιστον το ένα τέταρτο του τρίτου ορόφου, φαίνεται να έμειναν δομικά αμετάβλητα. Ωστόσο, ένας τοίχος κατεδαφίστηκε σε ένα πίσω υπνοδωμάτιο, το οποίο φαίνεται να ήταν ο διαβόητος χώρος μασάζ όπου ο Έπσταϊν κακοποιούσε τα θύματά του.
Αυτό το δωμάτιο είναι το «υπόγειο» που περιγράφει η Τζιούφρε στο «Nobody’s Girl», το οποίο κυκλοφόρησε την Τρίτη, μετά την αυτοκτονία της τον Απρίλιο. Εκεί, σύμφωνα με την ίδια, ο Έπσταϊν τη βίαζε συχνά την περίοδο 2000–2002, όταν ήταν ακόμη έφηβη.
Τα βασανιστήρια
Η Τζιουφρέ περιγράφει το δωμάτιο ως μια «ζοφερή» αψίδα από μαύρο μάρμαρο στο «σπίτι του τρόμου» του Έπσταϊν, γεμάτο «παράταιρη» διακόσμηση που είχε σκοπό να εκφοβίζει και να προκαλεί τρόμο: «μαύρα λακαρισμένα ντουλάπια, κόκκινα χαλιά, ένα τεράστιο ταριχευμένο τίγρη και μια σκακιέρα με πιόνια σε μορφή γυναικών με ελάχιστα ρούχα». Θυμάται επίσης ότι αναγκαζόταν να κοιμάται κάτω από μια ταπισερί που απεικόνιζε αγριογούρουνα να κατασπαράζουν νεκρά ζώα ενώ παιδιά ούρλιαζαν παρακολουθώντας.
Το δωμάτιο διέθετε ενδοεπικοινωνία, μέσω της οποίας ο Έπσταϊν την καλούσε για σεξ υπό την απειλή τιμωρίας. Όπως έγραψε, κάθε δωμάτιο του σπιτιού είχε κάμερες, με τις οποίες ο Έπσταϊν παρακολουθούσε τόσο τους επισκέπτες όσο και τα θύματά του.
«Για μένα, όμως, το πιο ανατριχιαστικό χαρακτηριστικό του σπιτιού ήταν μια κρυφή πίσω σκάλα, το κιγκλίδωμα της οποίας ήταν διακοσμημένο με σκαλιστά μάτια που σε κοιτούσαν καθώς ανέβαινες ή κατέβαινες. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: “Σε παρακολουθούμε πάντα“», έγραψε η Τζιούφρε.
Στο «υπόγειο» περιγράφει τις πιο φρικιαστικές εμπειρίες της. Οι επιθέσεις, τις οποίες η ίδια αποκαλεί «συνεδρίες» του Έπσταϊν, ξεκινούσαν συνήθως με εκείνη να του κάνει μασάζ και να του πιάνει τις θηλές και κατέληγαν σε σεξουαλική κακοποίηση. Με τον καιρό, οι «συνεδρίες» έγιναν όλο και πιο βασανιστικές.
«Άρχισε να πειραματίζεται με μαστίγια, δεσμά και άλλα όργανα βασανιστηρίων. Σε κάθε συνεδρία, έπαιζε διάφορες φαντασιώσεις, με εμένα ως θύμα», γράφει η Τζιουφρέ. «Ήμουν φιμωμένη και συχνά δεμένη πισθάγκωνα. Ο Έπσταϊν συνήθιζε να μου φορά ένα μαύρο δερμάτινο, μεταλλικό κολάρο, το οποίο συνέχιζε κατά μήκος της σπονδυλικής μου στήλης και κατέληγε σε μια αλυσίδα που έδενε σφιχτά τα χέρια και τα πόδια μου».
«Οι αφύσικες στάσεις στις οποίες με ανάγκαζε προκαλούσαν τόσο πόνο που παρακαλούσα να λιποθυμήσω. Όταν συνέβαινε, ξυπνούσα για να υποστώ κι άλλη κακοποίηση», πρόσθεσε.
Αυτές οι περιγραφές, όπως σημειώνουν κάτοικοι της περιοχής, είναι αρκετές για να μην πατήσει ποτέ κανείς ξανά το πόδι του στη διεύθυνση 9 E. 71st St. «Είναι ένα σκοτεινό, περίεργο μέρος», δήλωσε ο 26χρονος Χένρι Φρανσουά, κάτοικος της περιοχής. «Θα έμενα μέσα; Όχι, δεν νομίζω», πρόσθεσε. «Δεν πιστεύω στα φαντάσματα, απλώς είναι φρικτό. Όταν περπατάς εκεί τη νύχτα, έχεις μια περίεργη αίσθηση, νιώθεις συνεχώς ανήσυχος», συμπλήρωσε.
Η ιστορία του σπιτιού
Το σπίτι των 1858 τ.μ., χτίστηκε τη δεκαετία του 1930 από τον κληρονόμο των πολυκαταστημάτων Macy’s, Χέρμπερτ Ν. Στράους, ο οποίος πέθανε πριν ολοκληρωθεί. Αργότερα δωρίστηκε σε νοσοκομείο και στη συνέχεια λειτούργησε ως ιδιωτικό σχολείο, πριν ο μεγιστάνας των εσωρούχων Victoria’s Secret, Λες Γουέξνερ, το αγοράσει και γεμίσει τα δωμάτια με πίνακες Πικάσο. Όπως και ο Στράους, ο Γουέξνερ δεν μετακόμισε ποτέ και τελικά το πούλησε το 1998 στον στενό του φίλο Έπσταϊν για 20 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τους New York Times.
Ο Ντάφεϊ, Αυστραλός που έκανε περιουσία ως στέλεχος της Goldman Sachs και αύξησε τον πλούτο του μέσω bitcoin ενώ προήδρευε της πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων Galaxy Digital αξίας 21,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αγόρασε το σπίτι αφού πούλησε το ρετιρέ του στο Noho έναντι 24,6 εκατομμυρίων δολαρίων.
Πολλοί γείτονες και περαστικοί δηλώνουν ότι δεν θα είχαν πρόβλημα να ζήσουν σε ένα σπίτι όπου κάποιος έχει πεθάνει, αλλά απορρίπτουν καθολικά την ιδέα να μείνουν κάπου που ο Έπσταϊν κακοποιούσε ανθρώπους. «Ειλικρινά, δεν θα είχα πρόβλημα να ζήσω σε ένα σπίτι όπου κάποιος δολοφονήθηκε», είπε ο κάτοικος του Upper East Side, Κρις Ο. «Αλλά το θέμα με το σεξουαλικό μπουντρούμι είναι το σημείο που τραβάω τη γραμμή», συμπλήρωσε.
Η Λιζ, κάτοικος Καλιφόρνιας, παρομοίασε την ιδέα να ζεις σε αυτό το σπίτι με το να θεωρείς ένα μουσείο του Ολοκαυτώματος ως κατοικία. «Δεν πιστεύεις ότι θα έχεις ποτέ ηρεμία ή γαλήνη σε ένα τέτοιο σπίτι», είπε.
