Ο Ιταλός συγγραφέας, καθηγητής, πολιτικός επιστήμονας και σπουδαίος θεωρητικός της Αυτονομίας, Αντόνιο Νέγκρι, άφησε την τελευταία του πνοή, χθες, Σάββατο (16/12), σε ηλικία 90 ετών.

Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε με ανάρτησή της στο Instagram η κόρη του, Άννα Νέγκρι.

Ο Αντόνιο Νέγκρι, γεννημένος στην Πάδοβα την 1η Αυγούστου 1933, ήταν Ιταλός συγγραφέας, καθηγητής και πολιτικός επιστήμονας.

Θεωρούνταν ο σπουδαιότερος θεωρητικός του ρεύματος της Αυτονομίας που κυριάρχησε στη ριζοσπαστική ιταλική αριστερά τη δεκαετία του 70.

Την 7 Απριλίου 1979 συνελήφθη ως εγκέφαλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών και κατηγορήθηκε ως εγκέφαλος για την απαγωγή και τη δολοφονία του τότε πρωθυπουργού της Ιταλίας Άλντο Μόρο.

Ένα χρόνο αργότερα απαλλάχθηκε για τη δολοφονία του Άλντο Μόρο αλλά παρέμεινε στη φυλακή για άλλες σχετικές κατηγορίες.

Το 1983, εκλέχθηκε βουλευτής με το Ριζοσπαστικό Κόμμα αλλά μετά από τέσσερις μήνες έγινε άρση της ασυλίας του και αποφάσισε να καταφύγει στη Γαλλία. Εκεί, προστατευμένος από τον κίνδυνο της απέλασης χάρη στο «δόγμα Μιτεράν», δίδαξε στο πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού και στο College International de Philosophie, κοντά στον Ντεριντά, τον Φουκώ και τον Ντελέζ.. Συμμετείχε σε σεμινάρια και ερευνητικά προγράμματα υπουργείων και δημόσιων οργανισμών στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών. Το 1997, μετά από συμφωνία που μείωσε την καταδίκη του στα 13 χρόνια, επέστρεψε στην Ιταλία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του.

Στη δεκαετία του 1980 θα συνεργαστεί στενά με τον Φελίξ Γκουαταρί και αργότερα από τη δεκαετία του 1990 και μετά με τον Μάικλ Χάρντ με τον οποίο θα γράψουν μια σειρά από βιβλία γύρω από την κεντρική έννοια του «Πλήθους» (αντί του προλεταριάτου) ως έκφρασης των δημιουργικών δυνάμεων που αναπτύσσονται μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες από την πλευρά των υποτελών στρωμάτων και τάξεων. Θα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και ανάμεσα σε μια νεώτερη γενιά ακτιβιστών, που βγήκαν μέσα από το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα  και κινήματα όπως αυτό των κοινωνικών κέντρων και των αυτόνομων χώρων.

Μετά την αποφυλάκισή του το 2003, έζησε στη Βενετία και το Παρίσι με τη σύντροφό του. Πολλά έργα του έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, μεταξύ των οποίων τα: «Καιρός για Επανάσταση», «Γιατί ο Μαρξ», «Εξορία», «Η ζωή μου από το άλφα ως το ωμέγα», «Goodbye Mr. Socialism», «Αυτοκρατορία» κ.α.

Ο ίδιος δήλωνε πάντα οπαδός μιας προοπτικής ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής. Σε συνέντευξή του, το 2017, δήλωνε ότι, «Την επανάσταση δεν τη δημιουργείς – σε δημιουργεί. Η επανάσταση σημαίνει να ζεις και να κατασκευάζεις συνεχώς στιγμές καινοτομίας και ρήξης».