Εχει ο καιρός γυρίσματα. H καριέρα του δεν ξεκίνησε και ονειρικά στους Bianconeri, όμως ο κάποτε μέσος της Νάπολι είχε τον τρόπο να γυρίσει το κλίμα στο Τορίνο. Οχι ότι είχε ανάγκη να αποδείξει κάτι στους experts που τον υποδέχθηκαν με όλα τα καλά, αλλά η δουλειά του από μόνη της βουλώνει στόματα. Και το πέτυχε με τον τρόπο που κάνει το κάθε είδος ποδοσφαίρου να είναι όμορφο. Με τα αποτελέσματα. «Αν κάποιος θέλει να δει θέαμα ας πάει στο τσίρκο, εγώ θέλω τρεις βαθμούς». Στιγνός πραγματιστής και με σημαία την ιταλική νοοτροπία του μισό-μηδέν όταν κρίνονται κούπες, ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι συντάσσεται με την ατάκα του Ζοσέ Μουρίνιο «είδα πολλούς ποιητές στο ποδόσφαιρο απλά δεν κατακτούσαν τίτλους». Ο Λιβορνέζος πλέον δεν έχει τέτοια θέματα καθώς χρειάζεται απλά να περάσει ο χρόνος για να κάνει ένα ρεκόρ που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά από έναν προπονητή στο top-level. Mετά την κατάκτηση του Κυπέλλου με το εμφατικό 4-0 σε βάρος της Μίλαν στο Olimpico της Ρώμης, η Μεγάλη Κυρία του Calcio έφτασε στο 4ο σερί νταμπλ, επίδοση που είναι αντιπροσωπευτική της κυριαρχίας εντός των συνόρων. Σε αυτή την πορεία, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο. Ο άνθρωπος που καθόταν και κάθεται στον πάγκο. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ήταν εκείνος που οδήγησε τους Bianconeri σε όλους αυτούς του θριάμβους και έγινε ο πρώτος στην ιστορία των πέντε κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης που οδηγεί στην κατάκτηση τεσσάρων σερί νταμπλ. Αντίστοιχη κυριαρχία υπάρχει στην Αυστρία, με την Ζάλτσμπουργκ να έχει κατακτήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια πρωτάθλημα και κύπελλο, όμως αυτές οι επιτυχίες έχουν έρθει με τους Ρόγκερ Σμιντ, Αντι Χούτερ και Οσκαρ και [φέτος τον] Μάρκο Ρόζε, στον πάγκο. Ποδοσφαιρική μοναρχία υπήρξε και στην Γεωργία από τη σεζόν 1991-92 μέχρι το 21996-96 καθώς η Ντιναμό Τιφλίδας είχε κατακτήσει 6 σερί νταμπλ, όμως επίσης το club είχε διαφορετικούς προπονητές σε αυτό το διάστημα, όπως τους Νταβίντ Κιπριάνι, Ρεβάζο και Τζοτζουασβίλι και Βάγια Γβάνια. Για την ιστορία, σε ακόμα χαμηλότερο επίπεδο, εκτός επαγγελματικών πρωταθλημάτων, η Lincoln Red Imps του Γιβραλτάρ, κατέκτησε 11 σερί νταμπλ. Η Vecchia Signora έχει πλέον 6 νταμπλ στην ιστορία της. Το πρώτο ήταν τη σεζόν 1959-60 με τον Κάρλο Παρόλα στον πάγκο και χρειάστηκε να περάσουν 35 χρόνια για να έρθει το δεύτερο, με τον Μαρτσέλο Λίπι να το κάνει το 1994-95. Τα υπόλοιπα τέσσερα, έχουν την υπογραφή του Αλέγκρι, ο οποίος είναι ο τρίτος σε τίτλους προπονητής στην ιστορία της Γιουβέντους [9 μαζί με το φετινό Scudetto], πίσω μόνο από Τζιοβάνι Τραπατόνι [14] και Μαρτσέλο Λίπι [13] με τον αστερίσκο ότι ο Μαξ έχει μεν δύο τελικούς Champions League, αλλά δεν έχει πάρει ασημικό εκτός των συνόρων. Σίγουρα όχι άσχημα για κάποιον που έτυχε ‘επιστημονικής’ υποδοχής από τους οπαδούς της νέας του ομάδας. Σίγουρα ο Αλέγκρι θα νιώθει καλά που διαβάζει πως βρίσκεται στις λίστες αρκετών μεγάλων club της Ευρώπης και μπορεί να χαίρεται ακόμα και για το ότι μπορεί να ‘κοπεί’ εξαιτίας του ότι είναι ένας coach που παίζει καθαρά και μόνο για το αποτέλεσμα. Σίγουρα πλέον, θα χαίρονται και εκείνοι που κάποτε του πετούσαν αυγά και τον έφτυναν… Πηγή: gazzetta.gr