«Το να αποχωρήσω δεν μου ταιριάζει. Ποτέ δεν μου ταίριαζε. Οι παίκτες μερικές φορές το κάνουν και φυσικά είναι επιλογή τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Αλλά για εμένα, έχει να κάνει με το να παίζεις 500 και 600 ματς με τον ίδιο σύλλογο. Είναι κάτι που ελπίζω να καταφέρω εδώ. Δείτε πώς θυμούνται τον Γουές (Μόργκαν) για τον καιρό που πέρασε εδώ. Έτσι θέλω να με θυμούνται». To ματς με την Μπρίστολ Σίτι ήταν συναισθηματικά φορτισμένο για τη Νότιγχαμ Φόρεστ.Δεν κρινόταν η άνοδος, ή κάποιο τρόπαιο. Οι Tricky Trees όμως έλεγαν «αντίο» στον αρχηγό τους. Ο Κρις Κόεν πέρασε αλλαγή στο 89, φόρεσε το περιβραχιόνιο για μια τελευταία φορά και όλο το γήπεδο σηκώθηκε για να τον χειροκροτήσει. Στο τέλος, οι παίκτες έκαναν το γύρο του θριάμβου φορώντας τη φανέλα του. Ο Κόεν έμεινε 11 χρόνια στο City Ground και μολονότι δεν έφτασε τις 500 εμφανίσεις που ονειρευόταν, ξεπέρασε τις 300. Έπαιξε για 15 προπονητές, εκ των οποίων για κάποιους πάνω από μία φορά. Βοήθησε στην άνοδο από τη League One, έπαιξε δύο πλέι οφ, σκόραρε πέρυσι για να βοηθήσει τη Φόρεστ να μείνει στην κατηγορία. Και το κυριότερο; Δεν τα παράτησε ποτέ. O άνθρωπος που έγινε συνώνυμο με τις λέξεις πάθος και αυταπάρνηση, ο Στιούαρτ Πιρς, στην επιστροφή του ως προπονητής στη Νότιγχαμ Φόρεστ είχε πει πως θα διατηρήσει το περιβραχιόνιο στον Κόεν γιατί διαθέτει «όλα εκείνα που θα ήθελες από τον αρχηγό σου». Μια ρήξη χιαστού είναι συχνά αρκετή για να σημαδέψει την καριέρα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Τις περισσότερες φορές τον γυρίζει πίσω, άλλες δεν επανακάμπτει ποτέ. Στη δεύτερη, το πράγμα ζορίζει περισσότερο. Ο Κόεν κατάφερε να επιστρέψει έπειτα από τρεις. Οι γιατροί της ομάδας ήταν καλεσμένοι στο γάμο του. Ο δυναμικός μέσος, που έπαιζε επίσης αριστερό μπακ και κάλυπτε γενικότερα όποια θέση του ζητούσε ο προπονητής του, δεν ήταν επιρρεπής στους τραυματισμούς. Μέχρι να πάθει τον πρώτο χιαστό, είχε χάσει μόλις 11 αγώνες σε 4 χρόνια από κάρτες, για λόγους ξεκούρασης και λόγω ασθένειας. Την πρώτη φορά, ο αρχηγός της Νότιγχαμ Φόρεστ τραυματίστηκε σοβαρά στο αριστερό γόνατο απέναντι στον μισητό αντίπαλο, τη Ντέρμπι Κάουντι, τον Σεπτέμβριο του 2011. Επέστρεψε την επόμενη σεζόν για να κάνει 57 ματς και να μην χάσει ούτε έναν αγώνα πρωταθλήματος. Τον Νοέμβριο του 2013, ήταν η σειρά του αριστερού γονάτου. Απέναντι στη Μπέρνλι. Το ξεπέρασε και πάλι. Τον Σεπτέμβριο του 2014, με αντίπαλο ξανά τη Ντέρμπι, κόλλησε και πάλι το δεξί του γόνατο. Δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Οι περισσότεροι ήταν βέβαιοι ότι δεν θα κατάφερνε να επιστρέψει. Για περίπου μια ώρα έλεγε στους γιατρούς του κλαμπ ότι δεν μπορεί να ξαναμπεί σε διαδικασία αποκατάστασης. Μετά, πήρε τηλέφωνο τη μητέρα του και της είπε ότι ήταν έτοιμος να επιστρέψει ξανά. Χρειάστηκαν 15 μήνες. Μια πολύ δύσκολη επέμβαση στο ήδη εγχειρισμένο του γόνατο, δουλειά με τον Αμερικανό Μπιλ Νόουλς, ειδικό σε ζητήματα αποκατάστασης γονάτου και τον άνθρωπο που είχε αναλάβει προσωπικά τον Τάιγκερ Γουντς. Πέραν τούτων όμως, ο Κόεν έπρεπε να αλλάξει τον τρόπο που αγωνιζόταν. Για την ακρίβεια, τον τρόπο που κινούταν. Έπρεπε να μάθει να ελέγχει τον ενθουσιασμό και το πάθος, τον τρόπο που έπεφτε στα τάκλιν και κυνηγούσε τις φάσεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι τένοντες και οι σύνδεσμοι δεν άντεχαν πια. Ο έμπειρος μέσος δούλεψε πολύ στην κίνηση, στην επιτάχυνση, στα σταματήματα, στην αλλαγή κατεύθυνσης, μαθαίνοντας να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο τα εύθραυστα πλέον γόνατα. Ήταν πλέον 28. Η αποφασιστικότητά του να επιστρέψει όμως ήταν μεγαλύτερη από συνήθειες και φόβους. Στις πρώτες μέρες του 2016, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Μπήκε αλλαγή στο 1-1 με την Τσάρλτον και τον Φεβρουάριο ανανέωσε το συμβόλαιό του. Με τον Φιλίπ Μοντανιέ την επόμενη σεζόν ξεκίνησε βασικός, δείχνοντας να έχει επιστρέψει οριστικά. Τον Νοέμβριο όμως τέθηκε ξανά εκτός. Ακόμα ένας σοβαρός τραυματισμός, αυτή τη φορά στον προσαγωγό. Μία ακόμα επέμβαση, μία ακόμα απουσία για μήνες. Κι όμως. Ο αρχηγός ήταν εκεί στα δύσκολα. Επέστρεψε στο τέλος της σεζόν, με τη Φόρεστ να παίζει τα ρέστα της για την παραμονή και στην 300ή του εμφάνιση με το δέντρο στο στήθος, σκόραρε απέναντι στην Ίπσουιτς, βοηθώντας την ομάδα του να μείνει στην Championship σε βάρος της Μπάκμπερν. Ο σύλλογος ανανέωσε ξανά το συμβόλαιό του, όμως φέτος αγωνιστικά δεν είχε συμμετοχή στην προσπάθεια. Τα γόνατά του ήταν μονίμως πρησμένα, έχοντας ανάγκη ενέσεις και καθαρισμούς. Τον εμπόδιζαν να βρει αγωνιστικό ρυθμό. «Θα ήθελα πολύ να τον έχω στην ομάδα μου. Ακόμα όμως κι όταν δεν είναι υγιής, τον θέλω στα αποδυτήρια λόγω του χαρακτήρα του. Μπορεί να μας βοηθήσει ως αρχηγός και ως ηγέτης, αλλά επίσης θα ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα», έλεγε ο προπονητής των Reds, Αϊτόρ Καράνκα. Τον Ιανουάριο ανακοινώθηκε ότι μπήκε στο προπονητικό επιτελείο της Κ-23, με τον σύλλογο να θέλει να εκμεταλλευτεί τα στοιχεία του χαρακτήρα του για να μπολιάσει τα νέα παιδιά του συλλόγου με τη σωστή νοοτροπία, την τακτική προσήλωση, την αντιμετώπιση των δυσκολιών με έναν απόλυτα θετικό τρόπο. «Ξέρω πως πέρασα δύσκολα με τους τραυματισμούς, όμως απόλαυσα κάθε λεπτό και πλέον επικεντρώνομαι στην επόμενη φάση της καριέρας μου», τόνιζε ο ίδιος. Ο σύλλογος και ο Καράνκα είναι αποφασισμένοι να τον στηρίξουν στο νέο βήμα της καριέρας του, με τον πρώην κεντρικό αμυντικό της Ρεάλ Μαδρίτης να είναι σίγουρος για το προπονητικό του μέλλον. Κυρίως, όσον αφορά τον τομέα της έμπνευσης. Παίκτες σαν τον Κόεν είναι αυτό που θέλουν οι προπονητές, οι συμπαίκτες, οι οπαδοί. Όπως είπαν αρκετοί, ο Μπράιαν Κλαφ θα τον λάτρευε… Πηγή: gazzetta.gr