Σ’ ένα λιβάδι άσπρα άλογα τη χαίτη τους τινάζουν. Κοίτα και πες μου αν έχεις δει ποτέ σου, κάτι ομορφότερο απ’ αυτό. Σ’ ένα ρεφρέν των τραγουδιών μου θα τα κλείσω κι ας καλπάζουν πριν κάποιοι τα προλάβουνε, γιατί σκοτώνουν τ’ άλογα, μωρό μου, όταν γεράσουν. Γι’ αυτό σου λέω να θυμάσαι τα παιχνίδια τους… Παικταράδες έχεις δει πολλούς, πάρα πολλούς, άπαικτους, μοναδικούς, ασύλληπτους. Θα θυμάσαι για πάντα τους αγαπημένους σου. Από τον Μαραντόνα, στον Μαλντίνι, τον Καντονά, τον Ζιντάν και τον Ροναλντίνιο και ανάμεσά τους ένα σωρό άλλους. Κάπως έτσι θα μείνει για πάντα στη μνήμη σου ο Ζλάταν. Μόνο που η περίπτωσή του ξεπέρασε το αγωνιστικό. Στη διαδρομή του, τα σλάλομ, τα εναέρια τακουνάκια, τα μαγικά, εξελίχτηκαν στο φαινόμενο. Εγινε ο Ζλατανιάς, ο Τσακ Νόρις του ποδοσφαίρου που όλα γίνονταν γι’ αυτόν και μεταλλάσσονταν γύρω του. Κατονόμασε τον εαυτό τους ως λιοντάρι, βασιλιά, θρύλο, Θεό. Εξήγησε στον κόσμο ότι δεν μπορεί να σταματήσει να χαμογελάει, επειδή είναι τόσο τέλειος αγωνιστικά και γενικότερα η μορφή του ξεπέρασε το παιχνίδι. Η είδηση της αποχώρησής του από το Μάντσεστερ ίσως να ήταν ξαφνική, αλλά σίγουρα υπήρξε αναμενόμενη. Δεν υπήρχε χώρος για εκείνον στο γήπεδο του Ζοσέ Μουρίνιο. Από εκείνο το περσινό ανοιξιάτικο βράδυ που το γόνατό του λύγισε, τα πάντα είχαν πάρει το δρόμο του αποχωρισμού. Οσο κι αν πάλεψε στο μπρα ντε φερ τον Διάβολο, όσο κι αν νίκησε το χρόνο για την επιστροφή του, η πορεία ήταν δρομολογημένη προς το φινάλε. Ο Σουηδός οδεύει προς τα 38 χρόνια ζωής. Μεγάλωσε κι ακόμα και στην περίπτωσή του, οι νόμοι της φύσης και της μπάλας παραμένουν αμείλικτοι. Ολα κυλούν προς τα μπροστά. Στη Γιουνάιτεντ δεν θα έπαιζε ξανά. Οι επιλογές του ήταν λοιπόν μία μικρότερη ομάδα ή μία εμπειρία ζωής όπως είναι το Λος Αντζελες. Σωστά επέλεξε; Λάθος έκανε; Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εκείνον. Το Θέμα όμως με τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς είναι ότι υπήρξε ένας από τους πέντε καλύτερους της εποχής του ή αν θέλετε ένας από τους τρεις ή ακόμα και ο κορυφαίος για κάποιους. Και κάπως έτσι θα πρέπει να τον θυμόμαστε αγωνιστικά, καθώς πλέον από τη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ θα μας έρχονται μόνο κάποια highlights που και που, ώστε να μας υπενθυμίζουν ότι ένα πραγματικό έργο τέχνης δεν τελειώνει ποτέ, αλλά και το τι κάνουν με τα καθαρόαιμα όταν αυτά γεράσουν…

Πηγή: gazzetta.gr