Για τρεις δύσκολες και ακανθώδεις διαδρομές για τη διάσωση του ευρώ κάνει λόγο σε ανάλυση του το Spiegel.

Το γερμανικό περιοδικό αναφέρει ότι το μεγάλο δίλημμα είναι αν θα σωθεί ή όχι η Ελλάδα και τη θα ακολουθήσει μετά από μία πτώχευση.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα σε περίπτωση που η Ελλάδα πτωχεύσει, εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ, ενδέχεται να χρειαστεί να λάβουν κάποια πολύ επικίνδυνα μέτρα και η Ευρώπη έχει αρχίσει την αναζήτηση για το μικρότερο από τα πολλά κακά.

Κατά το περιοδικό για τη νομισματική ένωση στο σύνολό της, η ίδια η ελληνική τραγωδία είναι απλώς ένα προοίμιο για την πραγματική μάχη για να σώσει το ευρώ.

Αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε, η κύρια προτεραιότητα για το υπόλοιπο μέρος του μπλοκ θα ήταν να χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό μέσο για να αποφευχθεί η περαιτέρω διάλυση της ζώνης του ευρώ – ακόμη και αν τα μέσα αυτά έχουν κάποια αρκετά προβληματικά σημεία.

Το βασικό ζήτημα θα ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα εμποδίζει τις υπόλοιπες χώρες που υποφέρουν από την κρίση να έχουν την ίδια μοίρα με την Ελλάδα.

Η κύρια προτεραιότητα θα είναι να εμποδίσει τις αποδόσεις των ισπανικών και ιταλικών κρατικών ομολόγων να αυξηθούν.

Οι ειδικοί φοβούνται ότι αν η Ελλάδα πτωχεύσει, οι επενδυτές θα είναι σε πανικό και θα απαιτούν υψηλότερα επιτόκια από την Ισπανία ή την Ιταλία. Αυτό θα αναγκάσει τις δύο χώρες να αναζητήσουν εξωτερική βοήθεια.

Επί του παρόντος, οι συζητήσεις επικεντρώνονται σε τρεις δυνατούς τρόπους για να σταματήσουν οι δραματικές αυξήσεις των επιτοκίων για τα κρατικά ομόλογα:

• η μαζική αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για την κάλυψη των αποδόσεων
• παρέχοντας απεριόριστη δύναμη πυρός για το μόνιμο ταμείο διάσωσης του ευρώ, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), παρέχοντας τραπεζική άδεια στο μηχανισμό κάτι που θα του δώσει τη δυνατότητα να τυπώσει χρήμα.
• προσφυγή στα ευρωομόλογα

Κατά το περιοδικό και οι τρεις προτάσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Δεν έχουν επιχειρηθεί ποτέ πριν και είναι σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί τι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν. Με κάθε πρόταση, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι θα υπάρξουν επικίνδυνες παρενέργειες. Αλλά οι χώρες της ευρωζώνης και οι κεντρικές τράπεζες μπορεί να επιλέξουν το μικρότερο από τα τρία κακά.

1)Σε ανάλυση του το περιοδικό σημειώνει πως τα ευρωομόλογα θα μειώσουν τις διαφορές στην πιστοληπτική ικανότητα μεταξύ των μεμονωμένων κρατών. Ανεξάρτητα αν ο δανειολήπτης είναι η Ιταλία, η Γαλλία ή η Γερμανία, τα ομόλογα θα είναι κοινά. Δεδομένου ότι η Γερμανία θα ήταν ένα μέρος αυτού και θα ήταν επίσης ο εγγυητής,υπάρχει η ελπίδα είναι ότι τα επιτόκια για τα ομόλογα θα είναι σημαντικά χαμηλότερα.

Το κύριο πρόβλημα με την κοινή έκδοση χρέους είναι η έλλειψη του πεδίου εφαρμογής για την επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι οι προβληματικές χώρες απλώς θα συνεχίσουν να δανείζονται, χωρίς εμπόδια. «Τα ευρωομόλογα δημιουργούν το λάθος κίνητρο», λέει ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg της Γερμανίας.

2)Αναφορικά με τη δυνατότητα να δοθεί η ευχέρεια στον ΕSM να τυπώνει χτήμα το περιοδικό αναφέρει πως το πλεονέκτημα εδώ είναι ότι θα μπορούσαν να αγοραστούν ομόλογα απευθείας από κράτη και όχι στη δευτερογενή αγορά. Δεν θα υπάρχουν επενδυτές ως ενδιάμεσοι, όπως συμβαίνει τώρα με την ΕΚΤ. Ο φόβος είναι πως ο ESM θα μπορούσε να γίνει ένα απύθμενο πηγάδι, αν το ταμείο είχε τραπεζική άδεια.

3)Η τελευταία λύση στην κρίση είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα λόγια του επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi, μοιάζουν σαν ο Ιησούς να μιλάει στους μαθητές του. Η ΕΚΤ μπορεί να παρέμβει και να αγοράσει ομόλογα για να διατηρηθούν τα επιτόκια κάτω από το κρίσιμο επίπεδο του 7 %.

Ωστόσο με αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ θα γίνει ένα εργαλείο στα χέρια των κρατών μια εξέλιξη που θα ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη για ένα θεσμό που υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητος.

Όπως αναφέρει το περιοδικό αν άρχιζε έμμεσα να βοηθά τις χώρες τυπώνοντας χρήμα, αυτό θα μπορούσε να βλάψει την εμπιστοσύνη σε μακροπρόθεσμη βάση.

Υπάρχει επίσης ένα ζήτημα πολιτικού ελέγχου: Ποιος θα παρακολουθεί και θα ελέγχει τις αγορές ομολόγων.