Σε παιχνίδι εντυπώσεων κατέληξε η αποτυχηµένη προσπάθεια σχηµατισµού κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, που διήρκεσε περί τις πέντε ώρες. Έληξε δε µάλλον άδοξα, όταν διαπιστώθηκε ότι αυτό που έπεσε ως «µια ιδέα» στην εικοσάλεπτης διάρκειας τηλεφωνική επικοινωνία Γ. Παπανδρέου – Α. Σαµαρά θα µπορούσε και να υλοποιηθεί!
Η ευθύνη προφανώς βαρύνει και τους δύο πολιτικούς ηγέτες, αλλά πρέπει να σηµειωθεί ότι στη διάρκεια των ωρών που µεσολάβησαν από την τηλεφωνική επικοινωνία Παπανδρέου – Σαµαρά δηµιουργήθηκε σκηνικό ραγδαίων πολιτικών ανατροπών. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε διατεθειµένος να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία προκειµένου να σχηµατιστεί κυβέρνηση κοινής αποδοχής. «Αν είµαι εγώ το πρόβληµα, να κάνω στην άκρη», είπε ο Γ. Παπανδρέουστον Αντ. Σαµαρά, σύµφωνα µε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.Ταυτόχρονα άρχισε να κυκλοφορεί σειρά ονοµάτων τα οποία θα µπορούσαν να ηγηθούν της κυβέρνησης συνασπισµού.
Αναφέρθηκαν συγκεκριµένα τα ονόµατα του πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουκά Παπαδήµου, του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου, του τέως Προέδρου της ∆ηµοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, του πρώην υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου κ.ά., αλλά όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια δεν υπήρξε η παραµικρή βολιδοσκόπησηεκ µέρους κανενός εκπροσώπου των δύο κοµµάτων προς αυτούς.
Η φηµολογούµενη εθελούσια αποχώρηση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, που κατά τον κ. Σαµαρά τέθηκε ως όρος για να προχωρήσει η «ιδέα» του σχηµατισµού κυβέρνησης σωτηρίας, προκάλεσε σεισµικές αντιδράσειςστο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Ο Πρωθυπουργός φέρεται να δέχθηκε τις αντιδράσεις πολλών κορυφαίων υπουργών, οι οποίοι είχαν πλήρη άγνοια για τις προθέσεις του, και έπειτα από εντατικές διαβουλεύσεις φέρεται να πείστηκε να αλλάξει στάση. Έγινε γνωστό ότι της προσπάθειας που έγινε για να µεταβάλει άποψη ο Πρωθυπουργός ακολούθησαν εντατικές συζητήσεις για να οικοδοµηθεί αξιόπιστη επιχειρηµατολογία που θα χρέωνε το ναυάγιο της «ιδέας» στον πρόεδρο της Νέας ∆ηµοκρατίας Αντώνη Σαµαρά.
Μια αρχική σκέψη, που τελικά επικράτησε ως βασική, ήταν να του χρεώσουν ότι υπονόµευσε την «ιδέα» περί σχηµατισµού κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και παραίτησης του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, µε σκόπιµη διαρροή στα µέσα ενηµέρωσης. Η σκέψη εγκαταλείφθηκε προς στιγµήν και υιοθετήθηκε µια δεύτερη, η οποία προβλήθηκε στα µέσα ενηµέρωσης, µε επίσηµη διαρροή: ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που πρότεινε στον κ. Σαµαρά την εθελούσια αποχώρησή του από την πρωθυπουργία και τον σχηµατισµό κυβέρνησης συνασπισµού ΠΑΣΟΚ – Ν.∆. υπό άλλο πολιτικό – ή µη – πρόσωπο.
Στη συνέχεια, αποφασίστηκε να προταθούν στον κ. Σαµαρά τρεις όροι για τον σχηµατισµό της κυβέρνησης αυτής που, κατά την άποψη εκείνων που τη διατύπωσαν, θα ήταν δύσκολο να αποδεχτεί ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας.
Όπως την περιέγραψε σχηµατικά στα «ΝΕΑ» στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, οι όροι αυτοί ήταν οι ακόλουθοι:
1. Κυβέρνηση µε συγκεκριµένο χρονικό ορίζοντα ζωής, πέραν του έτους – η Ν.∆. αντέτεινε σχηµατισµό κυβέρνησης αποκλειστικά για την επαναδιαπραγµάτευση του πρώτου Μνηµονίου και διαπραγµάτευση για το δεύτερο Μνηµόνιο που θα συνοδεύει τον νέο δανεισµό της χώρας.
2. Συµφωνία επί συγκεκριµένου πολιτικού πλαισίου, µε πολιτικές παρεµβάσεις που αφορούν το κράτος, τη διαφθορά, την ανασυγκρότηση των µηχανισµών είσπραξης των φόρων.
3. Συµφωνία για το περιεχόµενο και το αντικείµενο της επαναδιαπραγµάτευσης µε την τρόικα και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η διατύπωση των όρων αυτών, ευελπιστούσε τοΜέγαρο Μαξίµου, θα προκαλούσε την αντίδραση της Νέας ∆ηµοκρατίας και τελικά την άρνησή της, δεδοµένου ότι στόχος του Αντώνη Σαµαρά, κατά την κυβέρνηση, ήταν να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Τις διεργασίες παρακολουθούσε µε κοµµένη την ανάσα η κυβέρνηση, αλλά και η Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ.Και όπως έγινε γνωστό, η προσδιορισµένη για σήµερα συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου θα µπορούσε να µετεξελιχθεί σε θρυαλλίδα για την κυβερνητική συνοχή. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη αναµενόταν ναζητήσουν εξηγήσεις από τον κ. Παπανδρέου για όλη αυτή την υπόθεση και για το γεγονός ότι για µια τόσο ιστορικής σηµασίας πολιτική πρωτοβουλία δεν ζητήθηκε ούτεη γνώµη τους, αλλά ούτε και οι προτάσεις τους.
Μάλιστα, οι αντιδράσεις ήταν χθες κατά τη διάρκεια τηςηµέρας τόσο έντονες, που πολλοί δεν απέκλειαν ότι ίσως στο τέλος της συνεδρίασης του Υπουργικού Συµβουλίου να µην υπήρχε η κυβέρνηση µε την έως τότε σύνθεσή της, µη αποκλείοντας να υπάρξουν σηµαντικές ρήξεις, ακόµη και παραιτήσεις.
