Για την ίδρυση νέου κόμματος απάντησε μιλώντας στον ΑΝΤ ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Αρχικά είπε ότι του κάνει εντύπωση ότι όλοι μιλάνε για διάφορα σενάρια χωρίς να έχει μιλήσει ο ίδιος ενώ πρόσθεσε πως τον βάζουν σε δημοσκοπήσεις με ποσοστά που όπως τόνισε ο ίδιος του δίνουν μέχρι και 16%.

Στην συνέχεια έκανε λόγο για μετάλλαξη της ΝΔ φέρνοντας παράδεγμα την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη που είχε πει στον Ανδρέα Παπανδρέου το «Πρόεδρε δεν αρέσουμε πια».

Καταλήγοντας ο πρώην πρωθτυπουργός είπε πως παρόλο που έχει φτάσει στο ανώτατο αξίωμα δεν έχει σταματήσει να έχει την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος λέγοντας ότι παρακολουθεί τα πάντα και όταν θεωρήσει ο ίδιος ότι πρέπει να κάνει κάτι θα το κάνει μιλώντας με τον ελληνικό λαό.

Αναλυτικά η απάντησή του στην ερώτηση:

«Κοιτάχτε όλον αυτόν τον καιρό διαβάζω και ακούω δεξιά και αριστερά διάφορα σενάρια για μένα, χωρίς εγώ να έχω μιλήσει ποτέ για όλα αυτά. Κάνει κόμμα ο Σαμαράς, δεν κάνει κόμμα ο Σαμαράς, επιστρέφει ο Σαμαράς, δεν επιστρέφει ο Σαμαράς, τα ‘βρηκε με τον τάδε ο Σαμαράς, τα ‘βρηκε με τον δείνα ο Σαμαράς, δεν τα ‘βρηκε με κανέναν ο Σαμαράς.

Και όχι μόνον αυτό, βάζουν να με μετράνε και οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή κάποιοι πληρώνουν τις εταιρείες δημοσκοπήσεων για να μετρήσουν ένα κόμμα υπό την ηγεσία μου, το οποίον όμως δεν υπάρχει. Το κόμμα αυτό δεν υπάρχει. Και παρόλο που δεν υπάρχει όμως στις δημοσκοπήσεις, το είδα να φτάνει μέχρι και στο 16%. Ακόμα και λίγες μέρες μετά τη Λένα, διάβαζα δεξιά κι αριστερά τις δήθεν σκέψεις μου, τα πολιτικά μου σχέδια, τα συναισθήματά μου και όλα αυτά τ’ απίθανα πράγματα σε τέτοιες τραγικές για μένα στιγμές. Όμως γιατί γίνεται όλο αυτό; Νομίζω ότι υπάρχουν ορισμένες κοινές διαπιστώσεις και παραδοχές που τις καταλαβαίνει ο καθένας στο δρόμο, στην καθημερινή συζήτηση, σ’ αυτά που λέει ο κόσμος. Και τι λέει ο κόσμος;

Πρώτον, ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία, επειδή έχει μεταλλαχθεί, έχει πάρει δυστυχώς ολοταχώς το δρόμο προς τα βράχια. Θυμίζει αυτό που κάποτε είχε πει η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου για το τότε ΠΑΣΟΚ: «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια».

Και δεύτερον ότι ο πατριωτισμός και οι ιδέες που κι εγώ έχω εκφράσει διαχρονικά και με σταθερότητα, έχουν πια γίνει πλειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία. Το τι γίνεται άλλωστε σ’ όλο τον κόσμο υποθέτω ότι το βλέπουν πλέον οι πάντες.

Τρίτον, σας το είπα και νωρίτερα, η Ελλάδα έχει μπει στη Μεταπολίτευση της Μεταπολίτευσης. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια νέα αρχή, από μία καινούργια σχέση εντιμότητας, συνέπειας, εθνικής και ατομικής. Από μία ηγεσία αποφασισμένη, με όραμα εθνικό, έτοιμη για ρήξεις, για αλλαγές, με γνώση και με επιστροφή στην πολιτική, με μάχες ιδεών και όχι με μάχες διαχείρισης.

Αλλά έχει ανάγκη και από μία αποφασισμένη κοινωνία για την αναγέννηση της πατρίδας. Μια αναγέννηση που απαιτεί θέληση, πείσμα, κόπο, όχι εύκολες λύσεις. Γιατί πρέπει να ξαναβρούμε οι Έλληνες τις αρετές μας, τις συλλογικές μας αξίες ως κοινωνία και να τις εισαγάγουμε και στην παιδεία. Μόνον έτσι θ’ αναγεννηθεί ο Ελληνισμός. Αυτές είναι αλήθειες που όλοι τις λένε. Δεν τις λέω μόνον εγώ. Για μένα, ναι, γνωρίζω τι λέγεται. Και αυτοί που με πάνε κι αυτοί που δεν με πάνε ξέρουν και παραδέχονται τουλάχιστον ότι τα ‘βγαλα πέρα με τα δύσκολα, χωρίς όμως να δώσω ποτέ δικαιώματα ανάρμοστης συμπεριφοράς. Και αυτό με τιμά.

Είμαι ένας πολιτικός που έχει κατακτήσει όλα τ’ αξιώματα στη διαδρομή μου, με τα σωστά μου και με τα λάθη μου. Έφτασα στο πιο ψηλό σκαλί, εκείνο του Πρωθυπουργού. Επομένως, επειδή δεν έχω τέτοιες ανάγκες, δεν είναι το κίνητρό μου οι προσωπικές φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες ή οι μωροφιλοδοξίες. Και ασφαλώς, έχω μέσα μου και το μεγάλο πόνο μου για το παιδί μου. Δεν μου ‘ναι καθόλου εύκολο. Είμαι άνθρωπος, δεν είμαι μηχανή.

Έχω όμως ακόμα μέσα μου ασφαλώς και την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος. Σταθμίζω λοιπόν την όλη κατάσταση με μεγάλη προσοχή. Παρακολουθώ τα πάντα. Όσα συμβαίνουν εντός κι εκτός Πατρίδας. Θα κρίνω με ψυχραιμία. Και όταν λάβω τις αποφάσεις μου, όποιες κι αν είναι αυτές, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τις εξηγήσω καθαρά και ξάστερα στο μόνο σταθερό σύμμαχο της πορείας μου, εδώ και 50 σχεδόν χρόνια: στον ελληνικό λαό. Το του οφείλω. Αλλά μην περιμένετε σήμερα να σας πω ένα ναι ή ένα όχι].