Από το Πρώτο Θέμα: «Το 1993 και πάλι ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος τον συστήνει στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και ξεκινάει τη συνεργασία με τις εκπομπές «Ζούγκλα» και «Κίτρινος Τύπος» στο New Channel. Το πρώτο του θέμα είχε να κάνει με ένα γιατρό του «Ευαγγελισμού» που έπαιρνε «φακελάκι». Πήγε μαζί με τον αδελφό του Περικλή για να έχει παρέα και υποστήριξη. Επιστρέφοντας από το ρεπορτάζ, πέρασε από την Ομόνοια και αγόρασε ένα CD με το τραγούδι «Φτωχολογιά», το οποίο θα έβαζε στο βίντεό του ως μουσική υπόκρουση.

 Έξυπνος, εύστροφος, έλιωσε πολλά ζευγάρια παπούτσια κάνοντας ρεπορτάζ. Ανέλαβε γρήγορα την αρχισυνταξία των εκπομπών και το αποτέλεσμα της δουλειάς του αποτυπώθηκε στην κορυφή της τηλεθέασης. Φρόντιζε πάντα να κρατάει ισορροπίες μεταξύ όλων των συνεργατών του και δεν αδικούσε κανένα. Άνθρωπος που γνώριζε εξ απαλών ονύχων τι σημαίνει μεροκάματο, κανόνιζε να μη δουλεύει κανείς τσάμπα, όπως συνηθίζεται. Αφοσιωμένος, δούλευε σκληρά από το πρωί μέχρι το βράδυ, γιατί αγαπούσε το επάγγελμά του, χωρίς να παραπονιέται. Έβαζε τον πήχη κάθε φορά πιο ψηλά ενώ τα μοναδικά θέματα που είχαν για αυτόν δημοσιογραφική αξία ήταν τα αποκαλυπτικά. Σε αυτό μύησε και τους νεαρούς συνεργάτες του, όταν κάποιοι άλλοι ασχολούνταν μόνο με τα κουστούμια και το μακιγιάζ τους. Τους ωθούσε να κάνουν έρευνες και δεν προσπάθησε ποτέ να συγκαλύψει θέμα –ακόμη κι όταν γνώριζε ότι θα προκαλούσε συγκρούσεις. Οι συμβατικές ισορροπίες και οι μεσοβέζικες συμπεριφορές ήταν πέρα από τον ανυπότακτα αφιερωμένο στην υπηρεσία της αλήθειας χαρακτήρα του.

Το ρεπορτάζ ήταν για τον ίδιο ομφάλιος λώρος που συνέδεε την αίσθηση δικαίου με την ανάγκη ενημέρωσης του κοινού, που βασανίζεται από αμέτρητα «γιατί». Και επικεντρώθηκε εκεί όπου του επέβαλε η συνείδησή του. Διαφθορά στον δημόσιο τομέα, διαπλοκή πολιτικών προσώπων που νέμονται κρατικά κονδύλια, ναρκωτικά, «φακελάκια» σε γιατρούς, οφειλέτες του Δημοσίου, ντόπινγκ, χρηματισμοί δημοσίων λειτουργών είναι μόνο μερικές από τις έρευνες του Σωκράτη.
Το 1995 οδήγησε τον υπουργό Υγείας Μανώλη Σκουλάκη να υποβάλει την παραίτησή του με τη μνημειώδη ατάκα «Ντρέπομαι που είμαι υπουργός», μετά το ανατριχιαστικό του ρεπορτάζ για τις απάνθρωπες συνθήκες στο Νταού Πεντέλης.
Μαζί με τη δημοσιογραφική του ομάδα χειρίστηκε επί μήνες τις έρευνες για τα αυθαίρετα σπίτια επωνύμων, τον παράνομο τζόγο, το παραδικαστικό κύκλωμα, την «παράγκα» του ποδοσφαίρου, -θέματα στα οποία παρενέβη εισαγγελέας και οι υπεύθυνοι οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη. Και ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ελληνική τηλεόραση που ρίσκαρε από τη θέση του αρχισυντάκτη να παρουσιάσει live χρηματισμό μπροστά στην κάμερα όταν οι υπόλοιποι θεωρούσαν ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στον κινηματογράφο. Και το κατάφερε.

Ο Σωκράτης ήταν η ψυχή της δημοσιογραφικής του ομάδας. Χαμογελαστός, αισιόδοξος, δεν του άρεσε να βλέπει θλιμμένα βλέμματα. Η μοναδική φράση που έβγαινε από τα χείλη του όταν υπήρχε πρόβλημα ήταν «Πίστευε στο Θεό και μη φοβάσαι τίποτα», φανερώνοντας έτσι και τη στενή του σχέση με τη θρησκεία. Άλλωστε όποιος έμπαινε στο γραφείο του καταλάβαινε με την πρώτη κιόλας ματιά ότι ο Σωκράτης είχε μεγάλη πίστη. Σε όλους τους τοίχους υπήρχαν κρεμασμένες εικόνες αγίων και ένα κομποσκοίνι πάνω στο γραφείο του.

 Άνθρωπος λιτός, με μοναστική σχεδόν διαβίωση, ποτέ του δεν υπήρξε άνθρωπος του έξω, της διασκέδασης, του ξεφαντώματος. Με αγωγή, σπανίως απευθυνόταν στους συνομιλητές του στον ενικό, όχι από μακρόχρονη καταπίεση δικαιώματος, αλλά από συνειδητή έκφραση σεβασμού. Έχουν να το λένε οι φίλοι του ότι λεκτικά δεν είχε προσβάλει ποτέ κανέναν.

Ντυμένος μόνιμα με αθλητικά ρούχα και πάντα φορτωμένος με τσάντες, laptop και σακούλες, εισέβαλε βιαστικά κάθε μέρα στο γραφείο του. «Μα, πως τα κουβαλάς, ρε παιδί μου, τόσα πράγματα;» τον ρωτούσαν οι συνεργάτες του αλλά ο «Σωκ» είχε για απάντηση τη σκωπτική υπερβολή. «Έχω κι άλλα στο αυτοκίνητο». Αναζητούσε πάντα το εύθυμο κλίμα, αγαπούσε να ακούει τα γέλια των συνεργατών του. Θεωρούσε πως θα τους χαλάρωνε έτσι.
Πρόσεχε τη διατροφή του και δεν έτρωγε ποτέ delivery. Όταν μάλιστα τα κορίτσια του γραφείου έτρωγαν λίγο παραπάνω, δεν μπορούσε να μη σχολιάσει: «Πάλι τρώτε, μωρέ; Από το πρωί τρώτε. Δεν θα χωράτε να κάτσετε στις καρέκλες σας».

 Έπειτα από 17 ολόκληρα χρόνια ο Σωκράτης πήρε τη μεγάλη απόφαση να αποχωρήσει από τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη κόντρα μεταξύ τους. Από τότε τελούσε χρέη συμβούλου επικοινωνίας του Δημήτρη Κοντομηνά και ήταν γενικός διευθυντής του ραδιοφώνου Θέμα 98.9 όπου παρουσίαζε εκπομπή καταγγελιών με το καυστικό του χιούμορ.

Ως ασυμβίβαστος ρεπόρτερ και άνθρωπος ήπιων τόνων, δεν ενθουσιαζόταν με τα πολύβουα ακροατήρια και τις πάσης φύσεως κοσμικότητες. Μετρημένος και ταπεινός, δεν έβγαινε, δεν έπινε, δεν κάπνιζε. Ήθελε να ζει ήρεμα με την οικογένεια και τους φίλους του. Διασκέδαση για αυτόν σήμαινε να πηγαίνει τα Σαββατοκύριακα στους αγώνες και να γράφει για το στίβο.

Δεν είχε περιουσία, ούτε περίμενε καμιά κληρονομιά. Ήταν ένας απλός άνθρωπος με υγιείς φιλοδοξίες και μεγαλείο ψυχής. Φρόντιζε να βοηθάει όσους είχαν ανάγκη. Απλούς ανθρώπους που ζητούσαν ένα κρεβάτι στην Εντατική κάποιου νοσοκομείου ή λίγο αίμα, ρούχα και τρόφιμα, δίχως να διατυμπανίζει ποτέ την ανιδιοτελή συμπεριφορά του.

Αυτή η ευαισθησία ενός ανθρώπου που τα δύσκολα παιδικά χρόνια δεν του χάραξαν ουλές στην ψυχή, ούτε οι ταλαιπωρίες τον οδήγησαν σε αναγκαστικές ενσωματώσεις βουλιμικών επιδιώξεων, τον προέτρεψε να εμπνευστεί την ιδέα του troktiko. Για την ελευθερία της έκφρασης, τη ρομαντική, την ηρωική δημοσιογραφία, την ανεξάρτητη πένα που θεωρείται πλέον εκτός τόπου και χρόνου. Το troktiko δεν είχε ιδιοκτήτη. Ήταν σαν το ελεύθερο πουλί που πετάει εδώ και εκεί, αλλά κανένας δεν γνωρίζει από πού ήρθε και πού πάει.

Ως αθλητικός συντάκτης, βραβεύτηκε δυο φορές από τον ΠΣΑΤ για τα αποκαλυπτικά του ρεπορτάζ σχετικά με το ντόπινγκ, στις εφημερίδες «Ώρα για Σπορ» το 2000 και «Sportime» το 2006. Μάλιστα, το 2000, με αφορμή τη διεκδίκηση του Euro από την Ελλάδα και την Τουρκία, παρέλαβε το βραβείο φορώντας ένα μπλουζάκι με ένα στρατιώτη στην οποία αναγραφόταν η φράση «Αυτός ο στρατιώτης δεν θα δει το Euro 2008 γιατί αγνοείται», περνώντας το δικό του μήνυμα για την Κύπρο, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το μεγαλείο της ψυχής του.

Ο Σωκράτης είχε ένα μοναδικό τρόπο να κάνει ανακοινώσεις. Όταν το 2003 αποφάσισε να παντρευτεί την αγαπημένη του Αδαμαντία, θυγατέρα ιερέα με πολύτεκνη οικογένεια, κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα. Κάποια στιγμή της ημέρας και ενώ όλοι οι συνεργάτες δουλεύουν στα γραφεία τους, τους ζητάει να γίνει σύσκεψη και να μην απουσιάσει κανείς. Όταν ο Σωκράτης έκανε σύσκεψη κάτι κακό είχε συμβεί. Μαζεύονται όλοι και ξεκινάει να μιλάει για τα θέματα της εκπομπής. Στο τέλος της σύσκεψης και ενώ έχει σηκωθεί από την καρέκλα του για να φύγει, κάνει μεταβολή και λέει: «Α… ξέχασα να σας πω ότι τον Σεπτέμβριο παντρεύομαι. Θα σας φέρω τα προσκλητήρια». Ποιος να τον πιστέψει;… «Ποια παντρεύεται; Εμείς γιατί δεν καταλάβαμε τίποτα τόσο καιρό;». Γιατί πολύ απλά έτσι ήταν ο Σωκράτης. Εσωστρεφής και απρόβλεπτος. Θα το μάθαιναν όλοι τη στιγμή που αυτός θα επέλεγε. Εξάλλου ποτέ δεν ήθελε να μπλέκει τα επαγγελματικά με τα προσωπικά του. Ήθελε όμως να τους έχει όλους δίπλα του εκείνη την ξεχωριστή μέρα της ζωής του. Έτσι, στις 28 Σεπτεμβρίου του 2003, ο Σωκράτης ανέβηκε στα σκαλιά της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων Ηλιούπολης με κουμπάρο τον κολλητό του φίλο Κώστα Κεντέρη.

Μαζί με την αγαπημένη σύζυγο του απέκτησαν ένα γιο, τον μικρό Ευθύμη, δύο ετών σήμερα, ενώ σε λίγους μήνες θα γεννηθεί το δεύτερο παιδί τους που δεν θα γνωρίσει τον πατέρα του, αφού κάποιοι άνανδροι αποφάσισαν να τον δολοφονήσουν.»