Το 1982, η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές φιάσκο στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Παρά τις αρχικές προετοιμασίες και την επίσημη ανακοίνωση της συμμετοχής με το τραγούδι «Σαρανταπέντε Κοπελιές», σε ερμηνεία του Θέμη Αδαμαντίδη, η χώρα τελικά αποσύρθηκε από τον θεσμό.

Το τραγούδι, που αντλούσε έμπνευση από τη δημοτική παράδοση και πιο συγκεκριμένα από το «Γεφύρι της Άρτας» — με τον στίχο «Σαρανταπέντε κοπελιές κι εξήντα γοργονίτσες» — και μουσικά παρέπεμπε στο «Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη» του Γιάννη Μαρκόπουλου, είχε επιλεγεί από επιτροπή ανάμεσα σε 110 υποψήφιες συμμετοχές.

Ωστόσο, λίγο πριν από την εμφάνιση στη δεύτερη θέση του διαγωνισμού, αποκαλύφθηκε ότι παραβίαζε τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU). Η ΕΡΤ αναγκάστηκε να αποσύρει τη συμμετοχή, με αποτέλεσμα η Ελλάδα όχι μόνο να αποκλειστεί από το διαγωνισμό του 1982, αλλά και να πληρώσει πρόστιμο στην EBU.

Από ελληνικής πλευράς, το περιστατικό επιχειρήθηκε να καλυφθεί επικοινωνιακά, με την ΕΡΤ να δηλώνει πως η αποχή σχετιζόταν με το «χαμηλό επίπεδο του διαγωνισμού», επικαλούμενη την παράλληλη απόφαση της Γαλλίας να απέχει.

Την τελική εντολή για απόσυρση έδωσε η τότε Υπουργός Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη, δύο μόλις εβδομάδες πριν από τον διαγωνισμό.

Η EBU αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της:

«Η Ελλάδα επρόκειτο να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με το τραγούδι “Σαράνταπέντε Κοπελιές” που ερμήνευε ο Θέμης Αδαμαντίδης, αλλά η Ελληνίδα Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη αποφάσισε να αποσύρει το τραγούδι μόλις δύο εβδομάδες πριν από τον διαγωνισμό, καθώς δεν ήταν ευχαριστημένη με αυτό»

Η Eurovision του 1982 μεταδόθηκε τελικά στην Ελλάδα με μία εβδομάδα καθυστέρηση, σε μαγνητοσκόπηση, αφήνοντας πικρή γεύση για την απουσία της χώρας. Η ΕΡΤ επέστρεψε στον θεσμό το 1983, ωστόσο το περιστατικό του 1982 παραμένει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και «θαμμένα» επεισόδια της ελληνικής παρουσίας στον διαγωνισμό.

Το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε στον προσωπικό δίσκου του Θέμη Αδαμαντίδη «Πονάμε όσοι αγαπάμε» του 1982.