Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin (ARU) και το Imperial College του Λονδίνου εξέτασαν τον όγκο στο σαγόνι ενός δεινοσαύρου, καθώς το συγκεκριμένο απολίθωμα θα μπορούσε να δώσει σημαντικές απαντήσεις για τον καρκίνο.
Το απολίθωμα ανήκει στην προϊστορική σαύρα Telmatosaurus transsylvanicus, ένα φυτοφάγο ερπετό που έμοιαζε με πάπια και περιπλανιόταν στη σημερινή Ρουμανία πριν από περίπου 66-70 εκατομμύρια χρόνια,
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Biology, το απολίθωμα είχε ανακαλυφθεί εδώ και χρόνια, αλλά είχε αξιοποιηθεί μόνο για την κατανόηση των δεινοσαύρων. Το 2016 ο καθηγητής Justin Stebbing, ογκολόγος στο ARU, έμαθε για την ύπαρξη του και τότε γεννήθηκε η εξής ιδέα: Να μελετήσει τον όγκο για να δει αν υπάρχει συσχέτιση με τον καρκίνο που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους.
Το 2017 συστάθηκε μια διεπιστημονική ομάδα -συμπεριλαμβανομένης της Dr. Biancastella Cereser από το Imperial και του καθηγητή Pramodh Chandrasinghe από τη Σρι Λάνκα- και εξέτασαν το σαγόνι.
Το interestingengineering.com έγραψε ότι ο όγκος, ήταν ένα αμελοβλάστωμα, ένας καλοήθης όγκος που εμφανίζεται και στους ανθρώπους. Χρησιμοποιώντας ηλεκτρονική μικροσκοπία σάρωσης υψηλής ανάλυσης (SEM), ένα πολύ εξελιγμένο μικροσκόπιο, η ομάδα εντόπισε δομές που έμοιαζαν με ερυθροκύτταρα (ερυθρά αιμοσφαίρια) στο απολιθωμένο οστό.
«Μέχρι πρόσφατα, τα απολιθώματα ήταν κυρίως χρήσιμα για την εξέταση σκληρών δομών όπως τα κελύφη και τα οστά. Αλλά αν προσπαθούμε να εξετάσουμε τα δομικά στοιχεία της ζωής ή τον καρκίνο, ξέρουμε τώρα ότι μπορούμε να βρούμε και μαλακούς ιστούς. Θα μπορούσαμε στην πραγματικότητα να δούμε τη σάρκα του καρκίνου», είπε ο Justin Stebbing.
Επίσης, σημείωσε ότι προσφέρθηκε η ευκαιρία να μελετηθούν οι μακροχρόνιοι περιβαλλοντικοί παράγοντες που μπορεί να έχουν διαμορφώσει τον καρκίνο μέσα σε εκατομμύρια χρόνια. Εντοπίζοντας πρωτεΐνες και βιοδείκτες, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις σχετικά με τις ασθένειες που έπλητταν τα προϊστορικά πλάσματα, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, επηρεάζοντας ενδεχομένως τις μελλοντικές θεραπείες για τους ανθρώπους.
«Οι πρωτεΐνες, ιδίως εκείνες που βρίσκονται σε ασβεστοποιημένους ιστούς όπως τα οστά, είναι πιο σταθερές από το DNA και λιγότερο ευαίσθητες στην αποικοδόμηση και τη μόλυνση. Αυτό τις καθιστά ιδανικές υποψήφιες για τη μελέτη αρχαίων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, σε παλαιοντολογικά δείγματα», είπε ο Stebbing.
