Μπορεί το Φεστιβάλ Κινηματογράφου να είναι ακέφαλο -μετά την παραίτηση της «ψυχής» του εδώ και δυο τουλάχιστον δεκαετίες, του Δημήτρη Εϊπίδη- το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, όμως, το οποίο παραιτούμενος υποσχέθηκε ότι θα ολοκληρώσει, είναι ήδη έτοιμο και περιμένει τους πιστούς από την ίδρυσή του θεατές…

Ταινίες ντοκιμαντέρ-υποψήφιες για Όσκαρ, ντοκιμαντέρ με μνήμες τους Ολοκαυτώματος που επανέρχονται τραυματικά, ντοκιμαντέρ για… άλλα ντοκιμαντέρ, για προσωπικότητες-θρύλους του περασμένου αιώνα (από την Τζάνις Τσόπλιν του Γούνστοκ και της γενιάς της ως το «μάτι της Κωνσταντινούπολης», το διάσημο τούρκο φωτογράφο Αρά Γκιουλέρ), ντοκιμαντέρ-απολογιστικά για την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στον πλανήτη, για τη μαζική εξαφάνιση των ειδών, αλλά και των ιδεών συνθέτουν τις… εικόνες του 21ου αιώνα, του «18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα», που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 20 Μαρτίου 2016.

Στα «highlights» του τελευταίου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που προετοιμάστηκε με τη φροντίδα του «γεννήτορά» του (από την εποχή των «Νέων Οριζόντων») Δημήτρη Εϊπίδη, όπως αυτά ανακοινώθηκαν μόλις σήμερα -40 και πλέον μέρες- από την έναρξη της 18ης διοργάνωσης (11 Μαρτίου) περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων:

– Το «Racing Extinction», ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για τη μαζική εξαφάνιση ειδών, που υπογράφει ο ελληνικής καταγωγής αμερικανός σκηνοθέτης Λούι Ψυχογιός, βραβευμένος με Όσκαρ για το «The Cove», συνεχίζοντας τον παγκόσμιο διάλογο για την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στον πλανήτη.

– Το bullying, παιδικά τραύματα και ένας φαύλος κύκλος βίας διερευνώνται με ξεχωριστό τρόπο στο νέο ντοκιμαντέρ «White Rage» του αιχμηρού φινλανδού κινηματογραφιστή Άρτο Χαλόνεν.

faafas4

– Η γαλλίδα Κλερ Σιμόν ανακαλύπτει έναν κρυμμένο παράδεισο στην ταινία με τίτλο «The Woods Dreams Αre Made of». Μέσα στο δάσος του Βενσέν στο Παρίσι, άστεγοι, περιθωριακοί, μετανάστες και κυνηγοί μιας ουτοπικής κοινωνίας, βιώνουν μια πραγματικότητα διαφορετική, γεμάτη όνειρα, αλλά και κινδύνους.

– Στο κύκνειο άσμα της, το ντοκιμαντέρ «No Home Movie», η βελγίδα σκηνοθέτις Σαντάλ Ακερμάν (1950-2015) χτίζει το συγκινητικό πορτρέτο της μητέρας της, επιζήσασας του Άουσβιτς, η οποία λίγο πριν πεθάνει εξομολογείται στην κάμερα τις απάνθρωπες μνήμες που όρισαν την ύπαρξή της.

– Το μνημειώδες (570 λεπτών!!!) ντοκιμαντέρ του γάλλου Κλοντ Λανζμάν «Shoah» (1985), που γυρίστηκε σε διάρκεια δώδεκα ετών, τον έφερε αντιμέτωπο με τη φρίκη του Ολοκαυτώματος σημαδεύοντάς τον για πάντα. Στο 40λεπτο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah» του Βρετανού Άνταμ Μπενζίν, ο ιστορικός δημιουργός του εξομολογείται άγνωστες ιστορίες από τα γυρίσματα, αλλά και την ψυχολογική φόρτιση που τον ακολουθεί έως σήμερα. Η ταινία είναι υποψήφια για Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.

– Το -επίσης υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους- «Chau, Beyond the Lines» της Κόρτνεϊ Μαρς, αφηγείται τη συγκινητική και θαρραλέα ιστορία του έφηβου Βιετναμέζου Τσάου, ο οποίος γεννήθηκε με σοβαρή δυσμορφία στα άκρα εξαιτίας του Πορτοκαλί Παράγοντα, της χημικής ουσίας που χρησιμοποιήθηκε από τον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ και ευθύνεται για θανάτους και ακρωτηριασμούς ανθρώπων, αλλά και για γεννήσεις παιδιών με δυσμορφίες.

– Τη διαδρομή της θρυλικής μουσικού Τζάνις Τζόπλιν ακολουθεί το ντοκιμαντέρ «Janis: Little Girl Blue» της Έιμι Μπεργκ (ΗΠΑ). Με την αφήγηση της Cat Power, η Μπεργκ χτίζει το πορτρέτο μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας που επηρέασε γενιές καλλιτεχνών, παρουσιάζει την ευάλωτη πλευρά της, τη μουσική της ευφυΐα, ένα καλλιτεχνικό ταξίδι που διήρκεσε μόλις 27 χρόνια, αλλά έμεινε στην ιστορία.faafas2

– Ο πολυβραβευμένος φωτογράφος Αρά Γκιουλέρ, Τούρκος αρμενικής καταγωγής, είναι ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ «The Eye of Istanbul» (Τουρκία) των Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ. Οι σκηνοθέτες δανείζονται τον τίτλο από το παρατσούκλι του Γκιουλέρ, ο οποίος έχει γίνει γνωστός ως «το μάτι της Κωνσταντινούπολης», έχοντας απαθανατίσει την Πόλη, σε μια σειρά διάσημων φωτογραφιών τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.faafas3

Στο μεταξύ και όσον αφορά στις διοικητικές λειτουργίες του «ακέφαλου» επί τουλάχιστον 5 χρόνια, όπως τουλάχιστον προβλέπει ο λεγόμενος «νόμος Γερουλάνου» (ο νόμος 3905/10 – για τον κινηματογράφο):

– Η πρόσφατη προκήρυξη θέση διευθυντού στο ΦΚΘ αφορά στην πλήρωση της θέση του γενικού διευθυντή (θέση μάνατζερ και όχι καλλιτεχνικού διευθυντή), η οποία παρά τη θεσμοθέτηση της ουδέποτε πληρώθηκε (από το 2010).

– Την επιλογή ανάμεσα στις υποψηφιότητες (έχουν ήδη αρχίζει να κατατίθενται) θα κάνει το επταμελές δ.σ. με πρόεδρο τον κινηματογραφιστή Γ. Αρβανίτη στη συνεδρίασή του της 26ης Φεβρουαρίου.

Ο νέος διοικητικός διευθυντής που θα επιλεγεί ανάμεσα στους υποψηφίους θα κληθεί στη συνέχεια να προκηρύξει θέση καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου (θέση που παραμένει κενή από την παραίτηση του κ. Εϊπίδη) αλλά και: καλλιτεχνικού διευθυντή του Μουσείου Κινηματογράφου (που ανήκει στο ΦΚΘ) και οικονομικού διευθυντή του ΦΚΘ (οι δύο θέσεις καλύπτονται μέχρι σήμερα με αναπληρώσεις).   faafas1