Ο Μανόλο Βιτάλ, οδηγού λεωφορείου, είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να άλλαξε την εικόνα της Βαρκελώνης τη δεκαετία του ’70 και ο ίδιος εξελίχθηκε σε λαϊκό ήρωα για την Καταλονία την εποχή εκείνη.
Και τώρα, η αληθινή ιστορία του Βιτάλ μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, με τον τίτλο «To 47» σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Μπαρένα και τον Εντουάρντ Φερνάντεθ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μάλιστα, η ταινία απέσπασε το βραβείο «Καλύτερης Ταινίας» και άλλα τέσσερα βραβεία Γκόγια, ενώ κέρδισε συνολικά οκτώ βραβεία Γκαουντί (ανάμεσά τους και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και κοινού), ενώ σημείωσε ρεκόρ εισπράξεων στο ισπανικό Box Office κι έγινε η πιο δημοφιλής καταλανική ταινία στους κινηματογράφους τα τελευταία 40 χρόνια!
Η αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία
Το φιλμ είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του Μανόλο Βιτάλ, ενός οδηγού λεωφορείου που συνετέλεσε στη δημιουργία της σύγχρονης Βαρκελώνης κατά τη διάρκεια της άνθησης της πόλης τη δεκαετία του 1970.
Όταν οι αρχές αρνήθηκαν να φέρουν τις δημόσιες συγκοινωνίες στην δυσπρόσιτη περιοχή του, το Torre Baró, επικαλούμενες την κακή κατάσταση και τη στενότητα των δρόμων, ο Βιτάλ πήρε το τιμόνι του λεωφορείου της διαδρομής 47, για να τους αποδείξει πως έκαναν λάθος. Στην πορεία, η διαδρομή αυτή εξελίχθηκε σε μια μαζική γιορτή, ένα κίνημα για την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης.
Το 1978 το Torre Baró πήρε το λεωφορείο του και ο Vital έγινε η ενσάρκωση του λαϊκού ήρωα.
Στην ταινία ακούγεται το διάσημο παραδοσιακό καταλανικό τραγούδι «El rossinyol» και ο ισπανικός αντι-φρανκικός ύμνος «Gallo Rojo, Gallo Negro», ενώ αξίζει να μνημονεύσουμε το νεύμα του Πασκουάλ, χρήστη της γραμμής 47, τον οποίο στην ταινία παίζει ο Κάρλος Κουέβας: πρόκειται για τον Πασκουάλ Μαραγάλ, μετέπειτα δήμαρχο της Βαρκελώνης και σημαντική μορφή στην Καταλονία.
Η χρήση μη επαγγελματιών ηθοποιών, πολλοί από τους οποίους είναι κάτοικοι της γειτονιάς, προσδίδουν μια αυθεντικότητα και μια φρεσκάδα στο φιλμ, ενώ Το 47 καταφέρνει να αποδώσει την αίσθηση που απέπνεε η Βαρκελώνη της δεκαετίας του ’70, συνδυάζοντας επιδέξια τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
Η χρήση αρχειακών εικόνων στην αφήγηση συνδυάζεται με μια κινηματογραφική αισθητική που θυμίζει τις ταινίες της εποχής. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η χρήση της ισπανικής και της καταλανικής γλώσσας: οι δύο γλώσσες συνυπάρχουν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όχι μόνο στην ίδια συζήτηση αλλά, μερικές φορές, μέσα στην ίδια πρόταση, και αυτό ενισχύεται από την εκπληκτική ερμηνεία του πολυβραβευμένου, Καταλανού πρωταγωνιστή Εντουάρντ Φερνάντεθ.
Για τον ηθοποιό, ο Μανόλο Βιτάλ, ο ήρωας που ενσαρκώνει, και ο οποίος παλεύει μόνος απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα, «είναι ένας άνθρωπος που έχτισε την Βαρκελώνη με τα ίδια του τα χέρια. Και γι’ αυτό τον αγαπώ πολύ. Χωρίς να το επιδιώκει, λειτούργησε επαναστατικά για την πόλη και άθελά του υπήρξε ηγέτης με έναν εντελώς φυσικό τρόπο. Υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια των μεταναστών, της κοινότητας, της γειτονιάς…».
Mία ταινία για τη σημασία του συλλογικού αγώνα και της προσωπικής αξιοπρέπειας, που μας χαρίζει ένα υπέροχο, συγκινητικό τέλος.
Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα
Σενάριο: Μαρσέλ Μπαρένα
Ηθοποιοί: Εντουάρντ Φερνάντεθ, Κλάρα Σεγκούρα, Ζοέ Μποναφόντε, Κάρλος Κουέβας
Από 3 Ιουλίου στα θερινά από τη Weirdwave
