«…Και μία Συγνώμη…»: Ο Μάριος Φραγκούλης και η Εύχαρις Παναγοπούλου μας προσκαλούν σε μια βραδιά συμφιλίωσης με τον εαυτό μας

Η βραδιά δεν είναι απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός, είναι ένα συναισθηματικό εργαστήριο

2 ω. πριν

Newsroom

Υπάρχουν λέξεις που μοιάζουν μικρές, αλλά κουβαλούν ολόκληρους κόσμους. Μία από αυτές είναι η “συγνώμη”. Ένα φαινομενικά απλό αίτημα, μα τόσο βαρύ από μνήμη, πόνο, και ελπίδα.

Η Εύχαρις Παναγοπούλου, καθηγήτρια ψυχολογίας και δημιουργός της σειράς εκδηλώσεων «Στην πολυθρόνα με την Εύχαρις», επιστρέφει στο Βασιλικό Θέατρο στις 3 Νοεμβρίου 2025 με την παράσταση «…και μία Συγνώμη…», μια πολιτιστική ψυχοθεραπεία για την ψυχή που χρειάζεται κάθαρση. Στο πλευρό της, ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλά τη γλώσσα του συναισθήματος: ο Μάριος Φραγκούλης.

Η βραδιά δεν είναι απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Είναι ένα συναισθηματικό εργαστήριο. Μια σκηνική εμπειρία όπου η ψυχολογία συναντά τη μουσική, ο στοχασμός τον ήχο, και το φως της σκηνής φωτίζει τις σκοτεινές γωνιές μέσα μας.

Η συγνώμη ως πράξη λύτρωσης

Η Εύχαρις Παναγοπούλου θέτει τρία ερωτήματα που χτυπούν βαθιά

Ποιες είναι οι συγνώμες που δεν ειπώθηκαν ποτέ;
Ποιες δεν ακούστηκαν;
Και μήπως η μεγαλύτερη απ’ όλες είναι εκείνη που οφείλουμε στον εαυτό μας;

Η συγνώμη δεν είναι απλώς κοινωνική πράξη, αλλά ψυχική διαδικασία. Είναι αποδοχή, επίγνωση, αυτοσυγχώρεση. Και αυτή η παράσταση έρχεται να την κάνει βίωμα, όχι απλώς λέξη. Στην εποχή της ταχύτητας, της ειρωνείας και του «προχωράμε», η «Συγνώμη» έρχεται σαν ανάσα να υπενθυμίσει πως το να σταματήσεις και να κοιτάξεις μέσα σου, είναι κι αυτό μορφή προόδου.

Όταν η τέχνη γίνεται θεραπεία

Η Πολιτιστική Ψυχοθεραπεία είναι ένα πρωτότυπο δημιούργημα που συνδυάζει την επιστημονική γνώση της ψυχολογίας με τη δύναμη της τέχνης. Η προσέγγιση της κ. Παναγοπούλου δεν ζητά από το κοινό να εκτεθεί αλλά ζητά απλώς να συμμετάσχει. Να αισθανθεί, να θυμηθεί, να ταυτιστεί. Με 70 ανθρώπους επί σκηνής, μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές και επιστήμονες, το Βασιλικό Θέατρο θα μετατραπεί σε έναν ζωντανό καθρέφτη της ψυχής. Η παράσταση συνδυάζει θεατρική αφήγηση, μουσική και χορό, δημιουργώντας ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον όπου η λογική και το συναίσθημα συνυπάρχουν ισότιμα. Ο Μάριος Φραγκούλης, με τη φωνή που έχει τραγουδήσει όλες τις αποχρώσεις της ανθρώπινης ευαισθησίας, συμμετέχει όχι ως «σταρ», αλλά ως φορέας συγκίνησης. Μέσα από λόγο και τραγούδι, λειτουργεί σαν μουσική ψυχοθεραπεία, ένας ήχος που απαλύνει.

Μια Θεσσαλονίκη που αγκαλιάζει την ψυχή

Η παράσταση είναι καρπός μιας προσπάθειας που ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη και πλέον μετατρέπεται σε θεσμό πολιτιστικής ενσυναίσθησης. Πίσω από το εγχείρημα βρίσκεται το Κέντρο Επιστήμης, Τέχνης και Οικογένειας “ΣΥΖΕΥΞΗ”, ο μοναδικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός στην Ελλάδα που συνδυάζει ψυχολογία και τέχνη για την ενδυνάμωση της οικογένειας. Η εκδήλωση διοργανώνεται σε συνεργασία με το ΠΜΣ «Εφαρμογές της Ψυχολογίας στην Υγεία» του Τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ. Στην εκδήλωση χαιρετισμό θα απευθύνει ο Υφυπουργός Υγείας, Δημήτρης Βαρτζόπουλος, υπογραμμίζοντας την αξία τέτοιων πρωτοβουλιών που ενώνουν την επιστήμη με την τέχνη για το συλλογικό καλό. Στη σκηνή θα δούμε να συμμετέχουν τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη, το Σχολείο Big Bang, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Eduact, η Βαρβάρα Δουμανίδου με το Θέατρο του Άλλοτε και το Θεατρικό Εργαστήρι “Thespians”, καθώς και ο Γιώργος Μπουρονίκος με την ομάδα “Όλα Καλά”. Ενώ θα χορέψει η Νιόβη Μπένου, σε μια ερμηνεία που συνδυάζει κίνηση και συναίσθημα με τρόπο σχεδόν ιερό. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Αλεξάνδρα Κασιούμη, που έχει δώσει στην παράσταση την ένταση ενός βιώματος και τη λεπτότητα μιας προσευχής.

Μια κοινωνία που χρειάζεται περισσότερες συγνώμες

Η “Συγνώμη” δεν είναι μόνο θέμα ψυχολογίας αλλά είναι και θέμα πολιτισμού. Σε μια εποχή όπου ο δημόσιος λόγος σκληραίνει, η ευαισθησία θεωρείται αδυναμία και η επικοινωνία γίνεται ψηφιακή και ψυχρή, η ανάγκη για πραγματική ανθρώπινη επαφή είναι επιτακτική. Η Πολιτιστική Ψυχοθεραπεία της κ. Παναγοπούλου μάς καλεί να ξαναμάθουμε τη γλώσσα της καλοσύνης. Όταν το κοινό φεύγει από την αίθουσα, δεν παίρνει απλώς μαζί του μια θεατρική εμπειρία. Παίρνει ένα μικρό κομμάτι ελπίδας. Ένα ψίθυρο που λέει πως, ναι, μπορούμε να συμφιλιωθούμε με όσα μας πλήγωσαν, ακόμη κι αν δεν πάρουμε ποτέ τη συγνώμη που περιμέναμε. Η συγνώμη, τελικά, δεν είναι μια λέξη για να ειπωθεί. Είναι ένας δρόμος για να διανυθεί. Και στις 3 Νοεμβρίου, στο Βασιλικό Θέατρο, η τέχνη θα μας δείξει πώς να τον περπατήσουμε όλοι μαζί.