Με το που εγκατέλειψε τον αμερικανικό στρατό 8 χρόνια πριν, ο στρατηγός Stanley McChrystal έχει αφιερωθεί ολόψυχα στις αγαπημένες του θεματικές: τη στρατηγική και την ηγεσία.
Ο μπαρουτοκαπνισμένος McChrystal ηγήθηκε των αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων στον Πόλεμο του Αφγανιστάν και έχει 34 χρόνια εμπειρίας και καριέρας. Ήταν μάλιστα και ο κύριος επικεφαλής πίσω από τον θάνατο του Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι, του διαβόητου εξτρεμιστή τρομοκράτη του Ισλαμικού Κράτους.
Όταν αποστρατεύτηκε λοιπόν, ίδρυσε τη δική του συμβουλευτική φίρμα σε θέματα ηγεσίας, τη McChrystal Group, μεταφέροντας σε κορπορατικά ακροατήρια πια όσα είχε μάθει στον πόλεμο. Και τώρα, με το νέο του βιβλίο «Leaders: Myth and Reality», ο McChrystal αποδομεί τρεις κοινούς μύθους που συνδέονται με τον καλό ηγέτη.
«Αν κάποιος ακολουθεί μια λίστα με συμπεριφορές, αυτό τον κάνει δυνατό ηγέτη»
Μπορεί να φαίνεται σωστό να ξεσηκώνεις από βιβλία λίστες καλών συμπεριφορών και να τις υιοθετείς, μόνο που αυτό δεν θα σε κάνει επαρκή ως επικεφαλής: «Η πραγματικότητα είναι πως όταν κοιτάς στην Ιστορία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που το ακολούθησαν αυτό στην εντέλεια και απέτυχαν, κάποιοι ξανά και ξανά».
Ο στρατηγός παραδέχεται πως είναι βοηθητικό να έχεις έναν μπούσουλα, «αλλά η ζωή είναι περίπλοκη και να πάρεις την καλύτερη συμβουλή ή να ακολουθήσεις ένα περπατημένο μονοπάτι, αυτό δεν είναι αρκετό για να γίνεις επαρκής ηγέτης».
Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μιας ομάδας είναι όλες τους αποτέλεσμα του ηγέτη της»
Ο McChrystal δεν το δέχεται αυτό, απορρίπτοντας μονομιάς την ευθύνη του ενός: «Υπάρχουν μυριάδες πράξεων που κάνουν άλλοι άνθρωποι ή άλλοι παράγοντες που επιδρούν και επηρεάζουν το αποτέλεσμα περισσότερο από τον ηγέτη», λέει εδώ και συνεχίζει:
«Οι ηγέτες έχουν σημασία, όχι όμως με τον τρόπο που το πιστεύουμε. Οι καλοί ηγέτες είναι αυτοί που βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των υφισταμένων τους μέσω της ικανότητάς τους να εμπνέουν και να διοικούν αποτελεσματικά»…
«Να φέρνεις αποτελέσματα, αυτό είναι το μόνο που απαιτείται σε θέσεις εξουσίας»
Αυτό κι αν είναι μύθος, μας λέει, πως οι άνθρωποι που κατέχουν θέσεις ευθύνης τις έχουν πάρει με βάση τα προσόντα τους, αλλά και την ικανότητά τους να κάνουν τη δουλειά: «Στην πραγματικότητα, δεν το ακολουθούμε και πολύ πιστά αυτό, προωθούμε ανθρώπους, τους μετακινούμε σε νέες δουλειές κ.λπ., ανθρώπους που έχουν υπάρξει αποτυχίες ξανά και ξανά. Και από την άλλη, έχουμε άλλους ανθρώπους πολύ πετυχημένους που επειδή δεν ανταποκρίνονται σε κάποια ανάγκη που έχουμε, τους απορρίπτουμε»…
