Αν ψάχνετε λίγη έμπνευση στη ζωή, κάτι μοναδικό και δυνατό να οδηγήσει τα βήματά σας, τότε αυτός ο επικήδειος θα σας δείξει πώς μπορείτε να ζήσετε μια πραγματική ζωή και πόσα πράγματα χωρούν μέσα στον βίο.
Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο Cecil Herbert William «Bill» Hodges στα 95 χρόνια που πέρασε σε αυτόν τον κόσμο, ρούφηξε τη ζωή ως το μεδούλι της.
Ήδη από μαθητής λοιπόν ήταν προικισμένος ακαδημαϊκά, αποσπώντας βραβεία και διακρίσεις, αλλά και μια υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Και μόλις έγινε δεκτός σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και του κόσμου ολόκληρου, κατατάγηκε στο Βασιλικό Πυροβολικό το 1942 πάνω στην ώρα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αποβιβάστηκε λοιπόν στη Νορμανδία κατά την περιβόητη απόβαση και πολέμησε γενναία σε Ολλανδία και Γερμανία. Και ήταν ένας από τους πρώτους στρατιώτες που πάτησαν το πόδι τους στο ναζιστικό κολαστήριο του Μπέργκεν-Μπέλσεν, όπου βρήκε 60.000 αιχμάλωτους να πεθαίνουν από την πείνα, τις αρρώστιες και τις κακουχίες.
Οι μαρτυρίες του μάλιστα για όσα είδε από πρώτο χέρι στο στρατόπεδο εξόντωσης ήταν τόσο πλήρεις και περιγραφικές που φυλάσσονται στο Αυτοκρατορικό Μουσείο Πολέμου ως ιστορικό κειμήλιο!
Κι αν νομίζετε πως αυτά ήταν όλα, κάνετε λάθος. Ο Bill συνέχισε να παλεύει για το γενικό καλό, όντας σύμβουλος οικονομικών της βρετανικής αποστολής στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη και ασχολήθηκε με τα κοινά της Αγγλίας μέχρι και τη συνταξιοδότησή του.
Και μετά αποσύρθηκε στην αγγλική επαρχία με τον ισόβιο σύντροφό του Bernard Finn, απολαμβάνοντας τα γηρατειά με τα θρυλικά πάρτι που παρέθεταν. Και το 2005 υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης. Όταν η υγεία του επιδεινώθηκε, μετακόμισε στο Λονδίνο, είχε όμως να κάνει κάτι ακόμα.
Περίμενε να φύγει από τον κόσμο η μητέρα του, στα 101 της, για να μην τη στενοχωρήσει και μετά άλλαξε το όνομά του σε «Bill», καθώς έτσι ήθελε πάντα να τον φωνάζουν! Και μετά έφυγε από τον κόσμο, δείχνοντας πως όταν το θες, όλα είναι δυνατά…
