Υπέρμαχος του κινήματος «free the nipple» ή ακόμα καλύτερα, της απελευθέρωσης ολόκληρου του στήθους, είναι η Mary Madigan, η οποία, με άρθρο της στη New York Post, εξηγεί ότι αρκετές φορές δεν φοράει σουτιέν ούτε στη δουλειά και αδιαφορεί για τα σχόλια των επικριτών της.
«Έχω σταματήσει να φοράω σουτιέν κάθε μέρα. Ναι, αυτό σημαίνει ότι δεν φοράω πάντα σουτιέν στη δουλειά και αισθάνομαι ελεύθερη. Ξεχάστε το “free the nipple”, εγώ λέει ελευθερώστε και τα δύο στήθη σας» γράφει η νεαρή.
Όπως λέει άρχισε να σκέφτεται το θέμα, με αφορμή και την εμφάνιση διάφορων celebrities χωρίς σουτιέν στο κόκκινο χαλί, όπως η Florence Pugh και η Olivia Wild.
«Κουράστηκα να σκέφτομαι πώς θα ντυθώ προκειμένου να μην με κρίνουν ή να μην τραβήξω την προσοχή των ανδρών. Θέλω να ντύνομαι όπως μου αρέσει, όπως κάνουν πάντα οι άνδρες» υποστηρίζει η Madigan.
Στη συνέχεια η Mady περιγράφει τον καθημερινό αγώνα των γυναικών με τα σουτιέν: «είναι άβολα. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν γυρίζω σπίτι είναι να βγάλω το σουτιέν μου και να νιώσω επιτέλους άνετα. Συχνά μου αφήνει κόκκινα σημάδια στο δέρμα μου. Και ναι, φοράω το σωστό νούμερο, απλά τα σουτιέν είναι απλά χάλια».
Η Mady Madigan περιγράφει την επώδυνη «πάλη» της με τα σουτιέν όταν ήταν στο γραφείο. «Συνήθως έπρεπε να πειράζω συνέχεια τις τιράντες του σουτιέν ώστε να μην με γδέρνει. Καταλαβαίνω απόλυτα τις γυναίκες που σταμάτησαν να φορούν κορσέδες επειδή δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Ελπίζω ότι τα επόμενα που θα καταργηθούν θα είναι τα σουτιέν και μετά τα τακούνια» τονίζει η νεαρή.
«Έτσι, σταμάτησα να φοράω σουτιέν συνέχεια. Δεν έχω σταματήσει εντελώς, αλλά δεν αναγκάζω πλέον τον εαυτό μου να φοράει καθημερινά σουτιέν. Αισθάνομαι πιο άνετα και μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει επιπτώσεις από αυτή μου την απόφαση. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι εργάζομαι σε ένα πολύ χαλαρό γραφείο» σημειώνει η Madigan.
«Ωστόσο, η συζήτηση για το ντύσιμο των γυναικών στο γραφείο είναι πολύ μεγαλύτερη. Ενώ οι εταιρείες δεν μπορούν πλέον νομικά να έχουν διαφορετικούς dress codes για άνδρες και γυναίκες, κάποια βαθιά ριζωμένα κοινωνικά πρότυπα παραμένουν. Πρόσφατα μια γυναίκα έγραψε σε μια εφημερίδα του Σίδνεϊ ότι δύο συνάδελφοί της έκαναν παράπονα για το ότι εκείνη δεν φορούσε σουτιέν επειδή δήθεν τους έκανε να νιώθουν “άβολα”» αναφέρει.
Στη συνέχεια αναφέρει και άλλα παραδείγματα εταιρειών που επιλέγουν συγκεκριμένο ντύσιμο για τους εργαζομένους τους ή θέτουν διάφορους κανόνες. Το 2021, το ABC έφερε στο φως μια παρόμοια υπόθεση από μια κατασκευαστική εταιρεία που έλεγε στους υπαλλήλους της ότι αν ντύνονταν λιγότερο «προκλητικά», θα είχαν λιγότερες πιθανότητες να δεχθούν σεξουαλική παρενόχληση.
Η αλυσίδα εσωρούχων Honey Birdette είχε γίνει αρκετές φορές είδηση επειδή ανάγκαζε τις γυναίκες υπαλλήλους να φορούν κόκκινο κραγιόν και φούστες pencil.
«Το μήνυμα που στέλνει η κοινωνία στις γυναίκες είναι ότι πρέπει πάντα να ντύνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο για να τις παίρνουν στα σοβαρά. Γι’ αυτό και πάντα πίστευα ότι τα εσώρουχα που επιλέγω έδειχναν με κάποιο τρόπο πόσο σοβαρά έπαιρνα τη δουλειά μου ή πόσο σεβόμουν τον εαυτό μου» λέει η Madigan.
«Αν και πλέον δεν είναι υποχρεωτικό το να ντύνεται κανείς με συγκεκριμένο τρόπο, υπάρχουν κανόνες που παραμένουν. Όταν δούλευα στο David Jones, με υποχρέωναν να φοράω καλσόν και έπρεπε να τους αποδείξω με εξετάσεις ότι είχα ουρολοίμωξη και απαγορευόταν. Μόνο τώρα που εργάζομαι σε μια πιο χαλαρή δουλειά νιώθω ότι έχω μεγαλύτερη αυτονομία ως προς το πώς ντύνομαι» εξηγεί η νεαρή.
«Βρισκόμαστε σε αυτό το ενδιάμεσο στάδιο, όπου οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να φορούν τακούνια ή σουτιέν, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κοινωνική πίεση για αυτά.
Πάντα πίστευα ότι δεν ήθελα να γίνω γνωστή ως το κορίτσι που δεν φοράει σουτιέν, αλλά συνειδητοποίησα ότι τελικά θέλω να αυτό το κορίτσι. Και γιατί; Επειδή θέλω να υπενθυμίσω στις γυναίκες ότι δεν χρειάζεται να φοράνε σουτιέν για να τις σέβονται ή να τις θεωρούν επαγγελματίες. Είμαι εδώ, δεν φοράω σουτιέν και διευθύνω μια συνάντηση» καταλήγει η Mady Madigan.
