Ο Άντον Τσέχωφ γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην φτωχή πόλη Ταγκανρόγκ, ένα λιμάνι στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός, ωστόσο ήταν πολύ αυστηρός με την εκπαίδευση των παιδιών του. Καλός μαθητής δεν υπήρξε ποτέ, αλλά ήδη από τα χρόνια αυτά απέκτησε τη φήμη του παραμυθά και του ευφυολόγου. Όταν το 1875 η οικογένειά του πτωχεύει και φεύγει στη Μόσχα, ο Τσέχωφ μένει πίσω για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, ενώ παράλληλα εργάζεται για να μπορέσει να ζήσει. Έχει ήδη αρχίσει να γράφει διηγήματα. Το 1979 πηγαίνει και αυτός στη Μόσχα, όπου γράφεται στην ιατρική σχολή. Όντας φοιτητής, δημοσιεύει περίπου 300 κείμενα, ενώ συνεργάζεται με χιουμοριστικά περιοδικά της Μόσχας και της Πετρούπολης ως σατιρίζοντας την καθημερινή ζωή στους δρόμους.
Το 1882 γράφει ένα τετράπρακτο θεατρικό έργο, το οποίο όμως απορρίπτεται από το θέατρο Μάλι και ο Τσέχωφ το καταστρέφει. Πιθανότατα το έργο αυτό να ήταν ο Πλατόνωφ, που ανακαλύφθηκε σε μια πρώτη γραφή το1920. Το 1884 αποκτά το πτυχίο του και αρχίζει να εργάζεται ως γιατρός. Παράλληλα εκδίδει την πρώτη συλλογή διηγημάτων του «Παραμύθια της Μελπομένης». Καθώς συνεχίζει να κυκλοφορεί συλλογές, χαρακτηρίζεται ως πρωτοπόρος καλλιτέχνης της νέας γενιάς. Το 1886 κι ενώ γράφει την πρώτη μορφή του «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού», μαθαίνει ότι πάσχει από φυματίωση. Την επόμενη χρονιά, η παράσταση του έργου του «Ιβάνωφ» σημειώνει αποτυχία, ωστόσο συνεχίζει την παραγωγή του και την επόμενη χρονιά παρουσιάζει τα «Κύκνειο Άσμα», «Στέππα» και «Αρκούδα». Μεγάλη επιτυχία σημειώνει η παράσταση του «Ιβάνωφ», από το θέατρο Μαριίνσκι αυτή τη φορά, στη Μόσχα. Γνωρίζεται με τον Στανισλάβσκι.
Ενώ συνεχίζει την πλούσια θεατρική παραγωγή του, εγκαθίσταται το 1892 στο Μελίχοβο της Ουκρανίας, όπου ως γιατρός εξυπηρετεί 26 χωριά και 7 εργοστάσια. Προηγουμένως, έχει επισκεφτεί τη νήσο Σαχαλίνη, μελετώντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των καταδίκων. Η κοινωνική του συνείδηση φαίνεται και όταν γράφει το 1889 το «Στοιχειό του δάσους» το 1889, που απορρίπτεται από τη λογοκρισία. Επίσης, το 1896, με χρήματα που συγκεντρώνει από εράνους, φιλανθρωπίες και παραστάσεις, χτίζει το σχολείο στο Ταλέζ, αργότερα και στη Γιάλτα.
Το 1895 γράφει τον «Γλάρο», που κάνει την εντελώς αποτυχημένη πρεμιέρα του το 1896, ωστόσο είχε πιο επιτυχημένη πορεία στη συνέχεια. Το 1898 ο «Γλάρος» παίζεται στο Θέατρο Τέχνης στη Μόσχα, σε μια παράσταση που καταξιώνει το έργο και τον συγγραφέα τον ίδιο στη συνείδηση της κριτικής και του κοινού. Ήδη σε αυτήν την παράσταση έχει γοητευτεί από την ηθοποιό Όλγα Κνίππερ, που κρατούσε τον ρόλο της Αρκάντινα. Ακολουθούν οι τεράστιες επιτυχίες του «Θείου Βάνια» το 1899, των «Τριών Αδερφών» το 1901, του «Βυσσινόκηπου» το 1904. Το 1899 εκλέγεται μέλος της Ρωσσικής Ακαδημίας. Πέθανε στις 15 Ιουλίου του 1904 πεθαίνει στην πόλη Μπαντερβάιλερ στη Γερμανία.
πηγή: theaterinfo.gr
