Στο Μουντιάλ 2022 έχουν γίνει παιχνίδια, όπως για παράδειγμα αυτό ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ολλανδία, τα οποία κάνουν τους πάντες να πουν ξανά «γι’ αυτό το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ». Κι όμως, αυτή η ματσάρα που έγινε στο Κατάρ, δεν είναι τίποτα μπροστά στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1970 στο Μεξικό ανάμεσα στην Ιταλία και τη Γερμανία, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως «το ματς του αιώνα» και δεν ήταν καθόλου υπερβολικό…

Αν κάποιος ψάξει για τη μεγαλύτερη αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο, σε ό,τι αφορά εθνικές ομάδες, τότε θα κοιτάξει αμέσως προς τη Νότια Αμερική. Θα κοιτάξει, συγκεκριμένα, προς την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Αν ρίξει, πάντως, μια ματιά προς την Ευρώπη, τότε θα πρέπει να σταθεί στις δύο πιο βαριές φανέλες της ηπείρου μας. Από τη μία η Σκουάντρα Ατζούρα, από την άλλη η Νασιονάλμανσαφτ. Από τη μία οι Ατζούρι, από την άλλη τα Πάντσερ. Δύο διαφορετικές σχολές, οι οποίες όμως όταν αναμετρώνται χαρίζουν πάντα τρομερές στιγμές. Και η κορυφαία τους ήταν στις 17 Ιουνίου 1970, μπροστά σε 102.444 θεατές στο Αζτέκα.

Ήταν ο ημιτελικός του Μουντιάλ και ήταν μια μάχη που θα ξεπερνούσε κάθε φαντασία, όπως δείχνει και το γεγονός ότι ο Φραντς Μπεκενμπάουερ αρνήθηκε να την εγκαταλείψει, συνεχίζοντας να παίζει παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού υπέστη εξάρθρωση ώμου. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει ο καθένας με τι… ιερό πάθος κυνηγούσαν οι δύο ομάδες τη νίκη, την πρόκριση στον τελικό. Ένα ιερό πάθος που θα είχε ως αποτέλεσμα, τελικά, τα 120 πιο γεμάτα ποδοσφαιρικά λεπτά του 20ου αιώνα.

Η ισοφάριση στο 90′ και ο πανικός στην παράταση

Κι όμως, αυτό δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς παρακολουθώντας τον αγώνα. Η Ιταλία άρχισε καλύτερα ανοίγοντας το σκορ στο 8′ με τον Μπονινσιένα και από εκεί και πέρα ακολούθησε την αγαπημένη της τακτική: Η μπάλα στον αντίπαλο και εμείς στην άμυνα για να κρατήσουμε το σκορ. Και το κρατούσε μέχρι και το 92ο λεπτό, όταν ο Σνέλινγκερ, ο οποίος αγωνιζόταν στη Μίλαν, έκανε με κοντινή προβολή το 1-1. «Νομίζαμε ότι είχαμε προκριθεί και ξαφνικά έπρεπε να παίξουμε παράταση. Ήταν ένα απίστευτο λάθος από την άμυνά μας, κανείς δεν πρόσεξε τον Σνέλινγκερ που ερχόταν από πίσω. Μας πήρε ο ύπνος…», είπε ο Μπονινσένια χρόνια μετά, προσθέτοντας: «Εκείνη τη στιγμή ήμασταν απογοητευμένοι, αλλά τελικά πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Γερμανούς για αυτή την ισοφάριση. Γιατί με αυτή την ισοφάριση ζήσαμε μετά κάτι απίστευτο στην παράταση».

Και ήταν όντως απίστευτο αυτό που ακολούθησε… Με το παιχνίδι να γίνεται σε υψόμετρο 2,200 μέτρων από τη θάλασσα και με τη ζέστη να είναι ανυπόφορη, οι παίκτες των δύο ομάδων θα μπορούσαν να καταρρεύσουν. Τελικά, όμως, με κατάρρευση κινδύνευαν οι οπαδοί τους, όσοι ήταν στο γήπεδο, όσοι παρακολουθούσαν από την τηλεόραση, αφού στην παράταση έγιναν τρελά πράγματα… Στο 94′ ο Μίλερ βάζει μπροστά με 2-1 τη Γερμανία, αλλά στο 98′ ο Μπούρνιτς ισοφαρίζει 2-2 για την Ιταλία, η οποία στο 104′, ακριβώς πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, θα ξαναπεράσει μπροστά με τον Ρίβα (3-2).

Τα Πάντσερ, όμως, δεν πτοούνται και στο 110′ ισοφαρίζουν σε 3-3 ξανά με τον Μίλερ. Οι πανηγυρισμοί τους, όμως, θα κρατήσουν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, αφού ένα λεπτό μετά, αμέσως μετά τη σέντρα, ο Ριβέρα θα σκοράρει για το 4-3 των Ατζούρι! Μέσα σε 21 λεπτά είχαν 5 γκολ (!), τα συναισθήματα άλλαζαν συνεχώς και η Γερμανία πίεσε ως το τέλος για την ισοφάριση, αλλά η Ιταλία άντεξε και προκρίθηκε.

Στον τελικό, βέβαια, με τη Βραζιλία πήγε εξουθενωμένη και ηττήθηκε με 4-1, αλλά η παρουσία της στον τελικό ήταν επιτυχία. Ειδικά από τη στιγμή που είχε πρωταγωνιστήσει στο παιχνίδι που θα έμενε στην ιστορία σαν «το ματς του αιώνα» και θα γινόταν ταινία το 1990 από τον Αντρέα Μπαρζίνι, με τίτλο «Italia – Germania 4-3» και με πρωταγωνιστές τρεις φίλους που ταξιδεύουν στον χρόνο για να ζήσουν ξανά αυτό το παιχνίδι.