Ήταν από τα μεγάλα ταλέντα της Λάτσιο, ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε τα αστεία και εξαιτίας ενός τέτοιου έχασε τελικά τη ζωή του.

Οι Ιταλοί λένε ότι ποτέ στα χρονικά δεν έχουν εμφανιστεί πιο περίεργα ή τρελά αποδυτήρια από αυτά της Λάτσιο τη δεκαετία του ’70. Χρόνια που η ομάδα ήταν καλή, όπως αποδεικνύει και η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1974, αλλά και χρόνια στα οποία τα αποδυτήρια ήταν χωρισμένα στους ακροδεξιούς και στους υπόλοιπους, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν στην κατοχή τους όπλα, αφού ήταν γενικά μια περίεργη περίοδος για τη χώρα.

Σε αυτά τα αποδυτήρια, λοιπόν, ξεχώριζε ο Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι, ο ξανθομάλλης χαφ που λάτρευε να κάνει πλάκες, χωρίς να ξέρει ότι μια τέτοια θα αποδεικνυόταν τελικά μοιραία… Το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου 1977, παρέα με τον συμπαίκτη Πιέτρο Γκεντίν και ένα φίλο τους, αποφασίζουν να μπουν σε ένα κοσμηματοπωλείο της Ρώμης και να υποκριθούν τους ληστές.

Το έκαναν, αλλά ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο, δεν αναγνώρισε κανέναν και παράλληλα πριν λίγους μήνες είχε πέσει όντως θύμα ληστείας, με αποτέλεσμα να οπλοφορεί. Ενστικτωδώς, επομένως, όταν ακούει το «ληστεία, ληστεία» βγάζει το όπλο και πυροβολεί, πετυχαίνοντας τον Ρε Τσεκόνι στο στήθος.

Λίγα λεπτά μετά, ο άσος της Λάτσιο θα φύγει από τη ζωή, με τις τελευταίες του λέξεις να είναι «ήταν αστείο, ήταν απλά ένα αστείο». Ήταν παντρεμένος, είχε ένα γιο που ήταν δύο ετών και μία κόρη που είχε γεννηθεί μόλις λίγους μήνες πριν.