Η «Μπεμπέ», ο Ωνάσης, ο πρίγκιπας Φίλιππος και το Albatross Runabout MKII
Η είδηση του θανάτου της Μπριζίτ Μπαρντό, που ολόκληρος ο κόσμος την αποκαλούσε «Μπεμπέ» από τα αρχικά του ονόματος και του επιθέτου της, γέμισε τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με φωτογραφίες όπου το διαχρονικό σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης πόζαρε μπροστά από γρήγορα και διαχρονικά αυτοκίνητα αλλά και από σκάφη «Riva».
Η ίδια, ωστόσο, κατά την παραμονή της στη βίλα της, στη Μαντράγκ, είχε επιλέξει να πιλοτάρει ένα άλλο σκάφος που, παρόλο που δεν ήταν ευρέως διαδεδομένο, ήταν ιδιαίτερα αποδεκτό σε ένα διακεκριμένο πελατολόγιο που περιλάμβανε όχι μόνο τον Αριστοτέλη Ωνάση, αλλά και τον ελληνικής καταγωγής πρίγκιπα Φίλιππο, που είχε στην κατοχή του δύο, σε αντίθεση με τον Έλληνα μεγιστάνα που είχε ένα στο «Σκορπιό». Το κομψό τριθέσιο Albatross MKII έγινε ιδιαίτερα ελκυστικό στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές του 1960, σε τέτοιο βαθμό που ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό απέκτησε έξι ταυτόχρονα.
Όλα αυτά, φυσικά, θα αποτελούσαν ένα μυστικό που θα γνώριζαν μόνο όσοι εργάστηκαν στην εν λόγω εταιρεία σκαφών, αν ένα από τα δύο σκάφη του πρίγκιπα Φιλίππου δεν έβγαινε σε δημοπρασία μέσω του Οίκου Bonham’s. Το ταχύπλοο με διακριτικά MKII Super Sports Runabout που ήταν ένα από τα μόλις 607 που κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1956 και του 1959 και ανήκε στην Αυτού Βασιλική Υψηλότητα για περισσότερο από τριάντα χρόνια και υπήρξε διάδοχος του αρχικού μοντέλου MKII που παρουσιάστηκε σε μορφή πρωτοτύπου στις αρχές του 1951.



Ο Άγιος Νικόλαος του Ρότερνταμ και οι εφοπλιστές του Λονδίνου
Δύο μόλις μέρες έμειναν πριν τη νέα χρονιά και τα δώρα, που τα φέρνει παραδοσιακά και σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, ο Άγιος Βασίλης σε μικρούς και μεγάλους. Ή μήπως ο Άγιος Νικόλαος, που από αυτόν προέρχεται η παράδοση των δώρων στα παιδιά;
Όπως και να έχει, εγώ σήμερα θα σας μιλήσω για την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην πόλη του Ρότερνταμ, που ανοικοδομήθηκε από τέσσερις Έλληνες εφοπλιστές του Λονδίνου που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ανέγερσης του ιερού ναού.
Η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Ρότερνταμ σχετίζεται με την ελληνική ναυτοσύνη, τους Έλληνες ναυτικούς και πλοιοκτήτες λόγω του πολύ μεγάλου λιμανιού και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Όλα ξεκίνησαν στις 4 Ιανουαρίου του 1947, όταν η Ελληνική παροικία οδήγησε στη συγκρότηση της Ένωσης Ελλήνων Ολλανδίας, η οποία στη συνέχεια ζήτησε από τον Δήμο του Ρότερνταμ ένα χώρο για την ανέγερση ναού αφιερωμένου στον Άγιο Νικόλαο, τον προστάτη των ναυτικών.

Όπως μάλιστα μου ανέφερε ένας καλός φίλος που μου έκανε γνωστή την ύπαρξη της εκκλησίας αυτής, ο τότε πρέσβης της Ελλάδος στη Χάγη, Νικόλαος Λέλης, μαζί με τους Μ. Φιορεντίνο και Ν. Κακογιάννη, που ήταν πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Ένωσης, καθώς και με τον Ν. Μαυρολέοντα, επισκέφθηκαν τους Έλληνες εφοπλιστές στο Λονδίνο και ζήτησαν την συνδρομή τους. Τέσσερις από τους Έλληνες πλοιοκτήτες δέχθηκαν να καταβάλλουν το ποσό των 50 φλορινίων υπέρ της ανέγερσης του ναού για κάθε πλοίο ιδιοκτησίας τους που «έμπαινε» στο λιμάνι του Ρότερνταμ. Φυσικά, δεν ήταν μόνο αυτοί, αλλά όπως λέμε, από κάπου έπρεπε να γίνει μια αρχή.

Το 1950, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης δώρισε για την ανέγερση του ναού ένα οικόπεδο περίπου 3,5 στρεμμάτων σε κεντρική θέση. Ο ναός άρχισε να χτίζεται πάνω σε αρχιτεκτονικό σχέδιο των Thomas Nix και Ιωάννη Αντωνιάδη. Την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου του 1954, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, Αλέξανδρος Παπάγος, έθεσε το θεμέλιο λίθο του. Ο ναός τελείωσε στις αρχές του 1957 και τα εγκαίνιά του έγιναν στις 29 Ιουνίου του 1957. Κόστισε δε γύρω στα 155 χιλιάδες φλορίνια. Η αγιογράφησή του ξεκίνησε πολύ αργότερα και ολοκληρώθηκε, όπως μου ανέφερε ο φίλος, το 1995, με το κοστολόγιο της να φθάνει τα 455 χιλιάδες φλορίνια.
Το πρώτο «Ξενία» της Ελλάδος κυριολεκτικά «πάνω στο κύμα» και το αβέβαιο μέλλον του
Η κουβέντα με τον Ανδριώτη φίλο πέρασε λίγη ώρα αργότερα στο «τι μέλλει γενέσθαι» με το πρώτο από όλα τα ιστορικά «Ξενία» που κατασκευάστηκε στην Άνδρο και σήμερα αποτελεί ουσιαστικά ένα έκτρωμα που προσβάλλει την αισθητική της περιοχής, που οικοδομήθηκε αρχικά.
Όπως μου είπε, μια μελέτη ανοικοδόμησης του ιστορικού αυτού Ξενία που στην αρχική του μορφή ήταν ένα πραγματικό όνειρο που πήρε «σάρκα και οστά» χάριν στον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη υποδηλώνει ταυτόχρονα και την εύρεση ενός σημαντικού ποσού που μπορεί να ξεπερνά και τα δέκα εκατομμύρια με πολλά όμως προβλήματα λόγω της τοποθεσίας που επιλέχθηκε να οικοδομηθεί το εμβληματικό ξενοδοχείο. Καθώς, άλλαξαν τόσο οι εποχές όσο και οι απαιτήσεις.
Στη θέση που βρίσκεται, ότι ουσιαστικά έχει απομείνει από το ιστορικό αυτό πρώτο ΞΕΝΙΑ της μεταπολεμικής περιόδου του μετρ Άρη Κωνσταντινίδη, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις θέσεις στάθμευσης ενώ η ετήσια συντήρηση για ένα κτίριο «πάνω στο κύμα» καθιστά τη χρήση του ασύμφορη και ιδιαίτερα προβληματική από πλευράς συντήρησης.
Άλλωστε, την εποχή που ο Κωνσταντινίδης εμπνεύστηκε και δημιούργησε το ξενοδοχείο, όπως μου ανέφερε ο καλός μου φίλος, τα αυτοκίνητα σε ολόκληρο το νησί της Άνδρου δεν ξεπερνούσαν τα είκοσι, ενώ σήμερα αν ολοκληρωθεί η ανοικοδόμηση του ξενοδοχείου θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στάθμευσης στην ευρύτερη περιοχή, που ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τις θέσεις παρκαρίσματος.
Είναι, ωστόσο, κρίμα ένα τέτοιο μνημείο της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ελλάδος να χαθεί. Και εκεί είναι που δημιουργείται το ερώτημα αν θα μπορούσε να αλλάξει η χρήση του εν λόγω κτηρίου ώστε να προσαρμοστεί στις νεότερες ανάγκες του νησιού χωρίς ουσιαστικά να χαθεί το εμβληματικό αυτό οίκημα που αποτελεί και ταυτόχρονα μνημείο της ελληνικής αρχιτεκτονικής στα χρόνια μετά τον πόλεμο.
Η Ύδρα και τα γυρίσματα του «The Riders»
Και από την Άνδρο στην κοσμοπολίτικη Ύδρα, που όπως με ενημέρωσε εδώ και πέντε ημέρες μια φίλη που διαμένει μόνιμα στο νησί, έχει ξεσπάσει σούσουρο σχετικά με τα γυρίσματα της διεθνούς παραγωγής «The Riders» που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αυστραλού συγγραφέα Tim Winton.
Η κοσμοπολίτικη, χειμώνα και καλοκαίρι, Ύδρα ετοιμάζεται να υποδεχτεί το επιτελείο της διεθνούς παραγωγής, ενώ κάποιοι κάνουν λόγο πως μετά τη Σοφία Λόρεν και ο Μπραντ Πιτ θα ερμηνεύσει το δικό του ρόλο στα στενά του νησιού. Ο δημοφιλής ηθοποιός, σύμφωνα με το σενάριο, αν δεχτεί να πάρει το ρόλο, θα ενσαρκώσει έναν άνδρα που ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτηση για τη γυναίκα του, η οποία εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Οψόμεθα!
H Lana Turner και η Σήλια Κριθαριώτη

Ως σταρ του σινεμά, με σαφή αναφορά στις δεκαετίες του ’20 και του ’30, η Σήλια Κριθαριώτη πόζαρε στους δρόμους της Νέας Υόρκης σε μια φωτογράφιση κυριολεκτικά υπερπαραγωγή που θύμιζε αντίστοιχες της Lana Turner και της Carole Lombard!
Στους «δεύτερους» ρόλους βρέθηκαν δύο υπέροχα κανίς poodle σκυλιά, που ακούνε στα ονόματα Josephine και Nico, που και οι δύο ήσαν αρκετά πειθαρχημένες, προκειμένου το αισθητικό αποτέλεσμα της φωτογράφισης να είναι άψογο και άκρως εορταστικό με φόντο το Big Apple, όπου περνά τις ημέρες των εορτών η οικογένεια Τσάκου.