Ο Λάμπης Λιβιεράτος ήταν ο σημερινός καλεσμένος στην εκπομπή «Buongiorno», όπου μίλησε για τη ζωή του και την εμφάνισή του.
«Θεωρώ ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι μια εικόνα, παίζει ρόλο αλλά μπορείς να την ξεπεράσεις πολύ εύκολα και να τη συνηθίσεις. Είναι άλλα πράγματα που παίζουν ρόλο και σε κρατάνε κάπου, και τελικά έχουν σημασία στη ζωή μας. Είναι ένα προνόμιο, αλλά δεν αρκεί. Δεν είναι μόνο η δουλειά μας, η ζωή μας, αλλά έχουμε έρθει και για να ζήσουμε. Νομίζω πως έχω ζήσει πράγματα στη ζωή μου. Δεν έδωσα στη δουλειά τη βαρύτητα που θα έπρεπε, αλλά δεν το μετανιώνω. Δεν θα τα θυσίαζα όλα για τη δουλειά μου, γιατί θα θυσίαζα τη ζωή μου. Ήμουν τυχερός και έζησα πράγματα. Δεν είχα όνειρο να γίνω τραγουδιστής, μου άρεσε το σινεμά. Το τραγούδι όμως και η μουσική μπήκαν στη ζωή μου από πολύ νωρίς λόγω του αδερφού μου και άρχισα και εγώ να πειραματίζομαι με το να γράφω στίχους. Ξεκίνησα ως ηθοποιός και, όταν δούλευα νύχτα, δεν μπορούσα να τα συνδυάσω. Ακόμη και σήμερα, όταν βγαίνω να τραγουδήσω τρέμω, μετά όμως περνάει. Δεν θα επέστρεφα στην υποκριτική», είπε αρχικά ο Λάμπης Λιβιεράτος.
Και συνέχισε: «Η μεγαλύτερη μου επιβράβευση είναι η αγάπη του κόσμου που συνεχίζει να με ακολουθεί όπου είμαι, να με βλέπει και να με ακούει. Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι ευχαριστημένος και με λιγότερα πράγματα».
Για το πρόβλημα ψυχικής υγείας που αντιμετώπισε στο παρελθόν, o Λάμπης Λιβιεράτος σημείωσε: «Πέρα από τη βοήθεια φίλων μου και γιατρών, εγώ πήρα την απόφαση να σηκωθώ και να προχωρήσω και να τα αφήσω όλα πίσω. Οι άνθρωποι που περνούν αυτή τη φάση, με ψυχολογικά και τέτοια, οι ίδιοι πρέπει να βρίσκουν τη δύναμη να ξεφύγουν από αυτό. Υπάρχουν πολλά σωσίβια που μπορείς να πιαστείς για να μην πνιγείς. Εγώ είχα τα παιδιά μου, τη μουσική μου και κάποιους αγαπημένους ανθρώπους που με έσωσαν. Μπήκα σε μία κλινική ψυχικής υγείας. Σκέφτηκα, έκανα μία περισυλλογή γύρω από το θέμα της ζωής και μπόρεσα να βρω τη δύναμη να βγω από αυτό. Είναι μέσα μας αυτή η δύναμη και πρέπει να την ανακαλύψουμε. Ο κόσμος να προσέχει από πού ζητάει βοήθεια. Καλό είναι να μη γινόμαστε ισοπεδωτικοί. Είναι ευαίσθητο θέμα η ψυχική υγεία. Δεν κάνω ψυχανάλυση, διαβάζω βιβλία, βλέπω ντοκιμαντέρ. Πλέον είμαι καλά και η καθημερινότητά μου καλή. Θα ήθελα το καλύτερο για τα παιδιά μου. Κάποια στιγμή ανοίγουν τα φτερά τους και πετάνε. Εμείς παραμένουμε εκεί επικουρικά».
