Με πισώπλατες μαχαιριές και πολλές διενέξεις εκφράζουν τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις για το ελληνικό πρόγραμμα τα στελέχη που απαρτίζουν τόσο τα χαμηλόβαθμα όσο και τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της τρόικας.
ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ αν και εμφανίζονται απόλυτα ταυτισμένοι και αρραγής προς τα έξω, ωστόσο πίσω από τις κλειστές πόρτες συγκρούονται και φέρονται να «παίζουν» ο κάθε ένας το δικό του παιχνίδι.
Τόσο κατά τα τελευταία 3,5 χρόνια, όσο και σε πλήθος περιπτώσεων κατά τους τελευταίους μήνες η εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών έχει βρεθεί σε αμήχανη θέση, καθώς έγινε μάρτυρας έντονων διαφοροποιήσεων εντός της τρόικας.
Αν και ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ δεν διαφωνούν στους απόλυτους στόχους του προγράμματος, διαφοροποιούνται στο πως αυτοί θα επιτευχθούν. Για τον λόγο αυτό υπάρχει συχνά σύγχυση για τα μέτρα και βλέπουν το φως διαφορετικά σενάρια.
Η τελευταία διαφοροποίηση αφορά στον τρόπο κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού ύψους 10,8 δισ. ευρώ έως το 2016 με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ζητά να καλυφθεί με τα αδιάθετα κεφάλαια από τα 50 δισ. ευρώ για την ανεκεφαλαιοποιηση των ελληνικών τραπεζών (παραμένουν αδιάθετα 11 δισ. ευρώ) και το ΔΝΤ και την ΕΚΤ να διαφωνούν και να υποστηρίζουν πως τα υπολειπόμενα κεφάλαια του ΤΧΣ θα πρέπει να παραμείνουν για να καλύψουν πιθανές μελλοντικές κεφαλαιακές ανάγκες των πιστωτικών ιδρυμάτων.
