Παρά το γεγονός ότι το 2025 υπήρξαν αρκετές εμπορικές επιτυχίες στο παγκόσμιο box office, μια σειρά από πολυδιαφημισμένες παραγωγές του Χόλιγουντ απέτυχαν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες, σημειώνοντας σημαντικά χαμηλότερες εισπράξεις από τις αναμενόμενες.

Από αμφιλεγόμενες αναβιώσεις κλασικών κινουμένων σχεδίων μέχρι φιλόδοξα βιογραφικά δράματα με μεγάλα ονόματα, οι αποτυχίες αυτές αποτυπώνουν με διαφορετικούς τρόπους το γιατί τα κινηματογραφικά στούντιο δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να πείσουν το κοινό να αφήσει το σπίτι και τις πλατφόρμες streaming για να επιστρέψει στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Το Thunderbolts της Marvel συγκέντρωσε σχεδόν 400 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ποσό που δεν θεωρείται αμελητέο, ωστόσο απέχει σημαντικά από τις επιδόσεις του Avengers: Endgame του 2019. Σε συνδυασμό με το Captain America: Brave New World, το οποίο κινήθηκε ελαφρώς καλύτερα, οι δύο ταινίες κατατάσσονται χαμηλά στη συνολική λίστα επιτυχιών του στούντιο.

Παρότι το Thunderbolts θεωρήθηκε μια διασκεδαστική περιπέτεια και το Brave New World αντιμετωπίστηκε ιδιαίτερα αρνητικά και οι δύο παραγωγές έδωσαν την αίσθηση ότι αποτελούν «υπολείμματα» ενός κινηματογραφικού σύμπαντος που είχε ολοκληρωθεί χρόνια πριν.

Αντίθετα, το Fantastic Four: First Steps σημείωσε μεγαλύτερη επιτυχία, γεγονός που δείχνει ότι μια νέα αρχή με εμβληματικούς χαρακτήρες ίσως αναζωογονήσει το είδος. Ωστόσο, είναι ενδεικτικό ότι μόνο μία υπερηρωική ταινία βρέθηκε στο διεθνές top 10 της χρονιάς, το Superman της Warner/DC, γεγονός που ενισχύει τη συζήτηση περί κόπωσης του κοινού από το είδος.

Η Χιονάτη της Disney αποτέλεσε την εξαίρεση σε μια κατά τα άλλα επιτυχημένη χρονιά για live-action και CGI αναβιώσεις κινουμένων σχεδίων, όπως το «Λίλο & Στιτς» και το «Πώς να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας».

Η ταινία δεν κατάφερε να καλύψει το κόστος παραγωγής της, παρουσιάζοντας προβλήματα ταυτότητας, καθώς ταλαντευόταν ανάμεσα σε μια πιστή αναπαράσταση της κλασικής ταινίας του 1937 και σε μια πιο ανατρεπτική προσέγγιση.

Παράλληλα, βρέθηκε στο επίκεντρο έντονης κριτικής μήνες πριν από την κυκλοφορία της, τόσο για την επιλογή της Ρέιτσελ Ζέγκλερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο όσο και για τις πολιτικές απόψεις των συντελεστών. Όπως σχολίασε η Κάριν Τζέιμς του BBC, η Χιονάτη κατέληξε να γίνει «θύμα της εποχής της», και τελικά δεν αποδείχθηκε αρκετά «μαγική» ώστε να ξεπεράσει την αρνητική δημοσιότητα.

Το Mickey 17 του Μπονγκ Τζουν-χο κουβαλούσε τεράστιες προσδοκίες, μετά τη θριαμβευτική πορεία του Παράσιτα, της πρώτης μη αγγλόφωνης ταινίας που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Ωστόσο, οι συνεχείς αναβολές κυκλοφορίας προκάλεσαν αμφιβολίες, οι οποίες ενισχύθηκαν από τις αρνητικές κριτικές.

Ο Χιου Μοντγκόμερι του BBC χαρακτήρισε την ταινία «σοβαρή απογοήτευση» και «έργο με κρίση ταυτότητας», άποψη που φάνηκε να συμμερίζεται και το κοινό. Παρά τον προϋπολογισμό άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων και την παρουσία του Ρόμπερτ Πάτινσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η παραγωγή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Το After the Hunt, με πρωταγωνίστρια την Τζούλια Ρόμπερτς και σκηνοθεσία του Λούκα Γκουαντανίνο, απέφερε λιγότερα από 10 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο μισό της αμοιβής της ηθοποιού.

Το φιλμ, ένα αμφιλεγόμενο δράμα εμπνευσμένο από το κίνημα #MeToo, εκτυλίσσεται στο Πανεπιστήμιο Γέιλ και θέτει ερωτήματα γύρω από τη σχέση ενός ακαδημαϊκού, τον οποίο υποδύεται ο Άντριου Γκάρφιλντ, με μια φοιτήτρια, την οποία ενσαρκώνει η Άγιο Εντεμπίρι.

Παρά τα ενδιαφέροντα θεματικά σημεία, η ταινία επικρίθηκε για την υπερβολική διάρκειά της και έναν τόνο που θύμιζε περισσότερο ακριβή τηλεοπτική σειρά streaming παρά κινηματογραφική εμπειρία.

Το Christy, βιογραφία της πυγμάχου Κρίστι Μάρτιν με τη Σίντνεϊ Σουίνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, κατέγραψε ένα από τα χειρότερα ανοίγματα στην ιστορία των αμερικανικών αιθουσών για ταινία ευρείας διανομής.

Η αποτυχία προκάλεσε εντύπωση, δεδομένης της δημοφιλίας της Σουίνι, αναδεικνύοντας το χάσμα ανάμεσα στη διαδικτυακή φήμη και την κινηματογραφική απήχηση. Παράλληλα, η ηθοποιός συνέχισε να υπερασπίζεται τις επιλογές της σε ανεξάρτητες παραγωγές, δηλώνοντας ότι «δεν δημιουργούμε πάντα τέχνη για τους αριθμούς, αλλά για τον αντίκτυπο».

Η αναβίωση του Ξέρω τι Έκανες Πέρσι το Καλοκαίρι δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία άλλων horror franchises της δεκαετίας του ’90, όπως το Scream και το Final Destination. Παρά τη συμμετοχή του σεναριογράφου Κέβιν Γουίλιαμσον στο αρχικό φιλμ, το κοινό δεν έδειξε την ίδια συναισθηματική σύνδεση με το συγκεκριμένο franchise, με αποτέλεσμα οι εισπράξεις να παραμείνουν περιορισμένες.

Το Springsteen: Deliver Me from Nowhere, με τον Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ στον ρόλο του Μπρους Σπρίνγκστιν και σκηνοθεσία του Σκοτ Κούπερ, επικεντρώθηκε σε μια εσωτερική, χαμηλών τόνων περίοδο της ζωής του μουσικού. Ωστόσο, το κοινό φάνηκε να προτιμά μια πιο δυναμική αφήγηση, αντάξια των εμβληματικών τραγουδιών του Σπρίνγκστιν, με αποτέλεσμα η ταινία να μην βρει απήχηση.

Η ταινία κινουμένων σχεδίων Elio της Pixar, που ακολούθησε τη θριαμβευτική πορεία του Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα λόγω αλλαγών στη δημιουργική ομάδα. Το αρχικό όραμα του Άντριαν Μολίνα αλλοιώθηκε μετά την αποχώρησή του, οδηγώντας σε ένα έργο χωρίς ξεκάθαρο αφηγηματικό πυρήνα, γεγονός που επηρέασε καθοριστικά την εμπορική του πορεία.

Το M3GAN 2.0, αν και καλλιτεχνικά διασκεδαστικό, απομακρύνθηκε αισθητά από τον τόνο της πρώτης ταινίας, μετατρέποντας το concept σε ένα ευρύτερο πολιτικο-γεωπολιτικό θρίλερ δράσης. Η αλλαγή αυτή μπέρδεψε το κοινό που περίμενε μια συνέχεια στο ίδιο ύφος, όπως παραδέχθηκε και ο παραγωγός Τζέισον Μπλουμ.

Τέλος, το The Smashing Machine, με τον Ντουέιν Τζόνσον και την Έμιλι Μπλαντ, φιλοδοξούσε να αποτελέσει μια σοβαρή δραματική στροφή για τον γνωστό ηθοποιό. Παρά τη συμμετοχή του Μπένι Σάφντι στη σκηνοθεσία και τη βασισμένη σε αληθινά γεγονότα ιστορία ενός μαχητή μεικτών πολεμικών τεχνών, η ταινία κρίθηκε υπερβολικά σκοτεινή για το κοινό του «The Rock», το οποίο δεν συνδέει το όνομά του με καταθλιπτικά δράματα, οδηγώντας σε απογοητευτικές εισπράξεις.