Το φαγητό μετατρέπεται σε περιπέτεια όταν είσαι τουρίστας ή επισκέπτεσαι τουριστική περιοχή, αφού τα περισσότερα εστιατόρια θα σερβίρουν αμφιβόλου ποιότητας πιάτα, τα οποία και δεν θα σε χορτάσουν στην τελική.
Αν ταξιδεύεις στη χώρα σου συνήθως εντοπίζεις εύκολα τα μαγαζιά που είναι τουριστικές παγίδες, ενώ στο εξωτερικό είναι λίγο πιο δύσκολο. Όπου και να βρίσκεσαι όμως, τα προβλήματα είναι ίδια, όπως και τα red flags που σε προειδοποιούν για το μέρος που επέλεξες να δειπνήσεις.
Άτομα από το χώρο του τουρισμού και της εστίασης περιέγραψαν στη HuffPost τα 6 σημάδια που δείχνουν ότι το εστιατόριο είναι τουριστική παγίδα και αντί για ποιοτικό φαγητό, προσφέρουν ένα σύντομο γεύμα, το οποίο θα κοστίσει και ακριβά.
1.Βιτρίνα και κράχτες
Ένα μαγαζί για να προσελκύσει πελάτες πρέπει να διαφημιστεί και τα τουριστικά εστιατόρια επιλέγουν μια φανταχτερή βιτρίνα, που σε καμία περίπτωση δεν περνά απαρατήρητη. Για να το πετύχουν αυτό, έχουν φανταχτερές πινακίδες με τα πιάτα που προσφέρουν, με το μενού να είναι γραμμένο σε διάφορες γλώσσες.
Ο Jared Hucks, σεφ και ιδιοκτήτης του The Alden στην Ατλάντα, έχοντας ταξιδέψει σε περισσότερες από 30 χώρες, σημείωσε ότι «αυτά τα μέρη τα αποφεύγω πάντα, επειδή ακολουθούν την πεπατημένη… Περπατώ προς την άλλη κατεύθυνση όταν βλέπω κάποιον
μοιράζει μενού σε 100 διαφορετικές γλώσσες».
Επίσης, στη βιτρίνα εμπίπτουν και οι κράχτες που φωνάζουν στον κόσμο να φάνε εκεί. Ο σεφ του The Ritz-Carlton στο Amelia Island, Okan Kizilbayir, δήλωσε για τις τουριστικές παγίδες στην πατρίδα του: «Στην Τουρκία, αντί για λαμπερές και φανταχτερές πινακίδες στις εισόδους, υπάρχουν κράχτες με ένα μενού στο χέρι. Μιλάνε δυνατά, φωνάζουν στον κόσμο να επισκεφτεί το εστιατόριο και υπόσχονται να σού κάνουν έκπτωση, επειδή τους αρέσεις. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Μια αρπαχτή».
2.Η εγγύτητα της τοποθεσίας
Ένα εστιατόριο που είναι στην περιοχή που βρίσκεσαι τη στιγμή που πεινάς αποτελεί τρομερό πειρασμό. Στην περίπτωση που η περιοχή είναι τουριστική όμως, υπάρχει πρόβλημα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κανένα μαγαζί που σερβίρει φαγητό που τρώνε οι ντόπιοι δεν θα ανοίξει σε τουριστικό μέρος, τόσο για λόγους απήχησης, όσο και εξαιτίας του δυσβάσταχτου κόστους.
«Τα ενοίκια σε τουριστικές περιοχές είναι πάρα πολύ υψηλά. Καμία μικρή επιχείρηση ή χωρίς μαζική παραγωγή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις. Όσα εστιατόρια λειτουργούν εκεί, παράγουν μαζικά φθηνά φαγητά με στόχο όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος. Μην περιμένετε να φάτε κάτι ποιοτικό», είπε η pastry chef Claudia Martinez.

3.Το μέγεθος μετράει αντίστροφα
Η φράση το «μέγεθος μετράει» εμπίπτει στην αναζήτηση εστιατορίου που δεν απευθύνεται σε τουρίστες, αλλά αντίστροφα. Δηλαδή όσο μεγαλύτερο είναι το μέρος, τόσο χειρότερο θα είναι το φαγητό που σερβίρει.
Εργαζόμενοι στο τομέα του τουρισμού ξεκαθάρισαν πως ένα μαγαζί που απευθύνεται σε τουρίστες αναγκαστικά προσπαθεί να χωρέσει όσους περισσότερους μπορεί. Έτσι, είναι μεγάλο και ευρύχωρο, κάτι που δεν ισχύει σε όσες επιχειρήσεις στηρίζονται σε ντόπιους πελάτες.
Παράλληλα, το ζήτημα με το μέγεθος εντοπίζεται και στο μενού της επιχείρησης. Ένα τουριστικό μαγαζί προσφέρει πιο εύκολα περισσότερα φαγητά για δύο λόγους: Πρώτον, είναι κατεψυγμένα και δεύτερον προσπαθούν να ικανοποιήσουν όσους περισσότερους πελάτες μπορούν.
«Αποφεύγω μέρη με υπερβολικά περίπλοκο μενού, ακόμα και αν τα φαγητά φαίνεται ότι απευθύνονται σε ντόπιους. Πχ όταν είχα επισκεφθεί την Καλιφόρνια, είδα ένα μαγαζί που υποσχόταν αμερικανική πίτσα. Τελικά, το φαγητό δεν ήταν αυτό που τρώει ο Αμερικανός, αλλά η ιδέα που έχει ο τουρίστας για το πιάτο που αρέσει στους Αμερικανούς», είπε ο Τούρκος σεφ Okan Kizilbayir.
4.Προβλέψιμα επιδόρπια και ποτά
Ένα εστιατόριο – τουριστική παγίδα μπορεί να προδοθεί και από τις λεπτομέρειες, όπως τα επιδόρπια και τα ποτά που πουλάει. Ένα τέτοιο μέρος διαθέτει πολύ βασικές επιλογές και συνήθως αυτές που έχουν απήχηση στο εξωτερικό.
Η pastry chef Claudia Martinez σημείωσε ότι red flag είναι και αν τα γλυκά διαφημίζονται σε κάποια βιτρίνα ή με φωτογραφίες στο μενού. «Δεν χρειάζεται εικόνα σε ένα πιάτο που γνωρίζουν όλοι. Για να το κάνεις αυτό, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι τοπικό κι ας το διαφημίζεις με αυτό τον τρόπο», είπε χαρακτηριστικά.
5.Ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός
Εστιατόρια που μπορεί να χαρακτηριστούν «ακαταμάχητα φωτογενή» ή είναι αστραφτερά, συνήθως είναι τουριστικές παγίδες. Στόχος είναι να φαίνεται η δομή τους όσο περισσότερο γίνεται, για να καλύψουν την πολυκοσμία και τη βαβούρα. Και από τη στιγμή που υπάρχουν τα δύο τελευταία, μάλλον η επιχείρηση ψάχνει μόνο τουρίστες.
«Δεν τούς ενδιαφέρει να προσφέρουν κάποια τοπική εμπειρία, όπως να αναδείξουν κάποιο κοντινό τοπίο. Αυτό που θέλουν, είναι οι πελάτες να τραβήξουν φωτογραφίες μέσα στο μαγαζί για να τις αναρτήσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι, διαφημίζονται δωρεάν», δήλωσε ο pastry chef Hector Santiago.

6.Ποιοι είναι οι άλλοι πελάτες
Οι πελάτες προδίδουν αν ένα εστιατόριο είναι τουριστική παγίδα. Ένα μαγαζί που σερβίρει αμφιβόλου ποιότητας φαγητό, δήθεν ως τοπικό έδεσμα, δεν έχει ποτέ ντόπιους πελάτες. Και αν έχει, οι συγκεκριμένοι πελάτες σχετίζονται με τους τουρίστες ή με τους υπόλοιπους ξένους πελάτες.
«Όταν πας σε ένα εστιατόριο να κοιτάς πάντα ποιοι τρώνε. Στις τουριστικές παγίδες οι ντόπιοι πελάτες είναι οι ξεναγοί των τουριστικών γκρουπ ή εργαζόμενοι της τουριστικής βιομηχανίας, που εργάζονται εκεί κοντά και κάνουν διάλειμμα», είπε ο Okan Kizilbayir.
Επίσης, ο Jared Hucks πρόσθεσε: «Να ακούτε τι γλώσσα μιλάνε οι υπόλοιποι. Αν μόνο οι εργαζόμενοι μιλάνε την εκάστοτε ντόπια διάλεκτο, αυτό είναι κακό σημάδι. Αν θέλετε να φάτε τοπικό φαγητό να επισκέπτεστε μέρη που πηγαίνουν οι ντόπιοι και συνήθως χρειάζονται λίγο ψάξιμο, γιατί δεν είναι κοντά στις τουριστικές περιοχές ή στα αξιοθέατα. Οι κριτικές στην Google μπορεί να βοηθήσουν, με τον εξής τρόπο: Ανεξαρτήτως αν τα σχόλια είναι θετικά ή αρνητικά, δείτε ποιοι τα κάνουν. Αν είναι γραμμένα στα αγγλικά -χωρίς να είναι η επίσημη γλώσσα της χώρας που ταξιδέψατε-, τότε πήγατε σε ένα μέρος τουριστική παγίδα».
Επιπλέον, ο Hucks ζήτησε να δοθεί προσοχή και στις τιμές των προϊόντων. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι μια τοπική επιχείρηση προσαρμόζει τις τιμές της με βάση την οικονομική δυνατότητα των ντόπιων και όχι των τουριστών. Έτσι, σε περίπτωση που δεν δεις στο μαγαζί κάποιον άλλον πελάτη, μπορείς να κρίνεις ποιος τρώει εκεί πέρα με βάση τις τιμές στα πιάτα του.