Ο πάπας Λέων έχει δημοσιοποιήσει μια λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες, η οποία περιλαμβάνει κλασικά έργα όπως «Η μελωδία της ευτυχίας» του Ρόμπερτ Ουάιζ, «Η ζωή είναι ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι, οι «Συνηθισμένοι άνθρωποι» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ και το «Μια υπέροχη ζωή» του Φρανκ Κάπρα. Η ανακοίνωση αυτή γίνεται ενόψει της συνάντησής του με προσωπικότητες του κινηματογράφου το Σάββατο, στο πλαίσιο της διαχρονικής πολιτικής του Βατικανού να εμπλέκεται με δημιουργικούς ανθρώπους.
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Βατικανού, ο πάπας «έχει εκφράσει την επιθυμία του να εμβαθύνει τον διάλογο με τον κόσμο του κινηματογράφου, και ειδικότερα με ηθοποιούς και σκηνοθέτες, διερευνώντας τις δυνατότητες που προσφέρει η καλλιτεχνική δημιουργικότητα στην αποστολή της Εκκλησίας και στην προώθηση των ανθρώπινων αξιών». Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν διάσημα ονόματα όπως η Κέιτ Μπλάνσετ, ο Σπάικ Λι, ο Τζορτζ Μίλερ, ο Γκας βαν Σαντ και ο Τζουζέπε Τορνατόρε.
Η επιλογή των ταινιών από τον Λέοντα φαίνεται, με μια πρώτη ματιά, πιο παραδοσιακή σε σύγκριση με τις επιλογές του προκατόχου του, Φραγκίσκου, ο οποίος είχε επιλέξει ταινίες όπως «Ρώμη ανοικτή πόλη» του Ροσέλινι, «Ο Γατόπαρδος» του Βισκόντι και «Η Οδός» του Φελίνι. Αν και ο Φραγκίσκος ήταν πραγματικός κινηματογραφικός γνώστης, ο Λέων δείχνει λίγο πιο «συντηρητικός». Ωστόσο, τουλάχιστον δεν έχει επιλέξει κάποια ταινία με θρησκευτικό θέμα, όπως «Τα Πάθη του Χριστού» του Μελ Γκίμπσον, η οποία είχε αρέσει στον μακαριστό Ιωάννη Παύλο Β’, που φημολογείται ότι μετά το τέλος της είχε ψιθυρίσει: «Είναι όπως ήταν…».
Η λίστα του Λέοντα ξεκινά με τη «Μελωδία της ευτυχίας», μια ταινία που αγαπά και το κοινό, ίσως για τον ιστορικό παραλογισμό που παρουσιάζει: αυστριακές μοναχές που αντιτίθενται στους ναζί. Ακολουθεί το αγαπημένο κλασικό έργο του Κάπρα, «Μια υπέροχη ζωή», με τον Τζέιμς Στιούαρτ να ανακαλύπτει πώς έχει επηρεάσει τη ζωή των ανθρώπων στη μικρή του πόλη, το Μπέντφορντ Φολς. Ο Κάπρα ήταν Καθολικός, και η κεντρική εκκλησία της πόλης είναι η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Πέτρου και Παύλου. Το συγκινητικό «Συνηθισμένοι άνθρωποι» του Ρέντφορντ είναι πιο κοσμικό, αλλά επικεντρώνεται στις οικογενειακές αξίες.
Ωστόσο, η επιλογή του Λέοντα καταλήγει με το ιδιαίτερα γλυκανάλατο «Η ζωή είναι ωραία» του εκρηκτικού κωμικού και σκηνοθέτη Ρομπέρτο Μπενίνι, σύμφωνα με τον Guardian. Ο Μπενίνι υποδύεται έναν Ιταλό Εβραίο που το 1944 στέλνεται μαζί με τον γιο του σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και προσπαθεί με διάφορα παιγνιώδη τεχνάσματα να αποκρύψει από το παιδί την πραγματικότητα, παρουσιάζοντάς την ως παιχνίδι. Η προσπάθεια της ταινίας να συνδυάσει την τραγωδία του Ολοκαυτώματος με μια γλυκανάλατη κωμική προσέγγιση αφήνει μια έντονα ενοχλητική, παράδοξη και εξαιρετικά αμφιλεγόμενη αίσθηση, δεδομένων των ιστορικών σχέσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με το ναζιστικό καθεστώς.
