Ένα αρχαίο κείμενο φέρεται να αποκαλύπτει το όνομα του στρατιώτη που τρύπησε με δόρυ τον Ιησού Χριστό, προκαλώντας το θανατηφόρο χτύπημα, ενώ εκείνος κρεμόταν στον σταυρό.
Το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου, γνωστό και ως «Πράξεις του Πιλάτου», δεν έγινε αποδεκτό στην παραδοσιακή Βίβλο, λόγω διαφωνιών σχετικά με τη συγγραφή, τη χρονολόγηση και τη θεολογική του συνέπεια. Ωστόσο, στα κείμενά του αναφέρεται το όνομα «Λογγίνος», ως ο στρατιώτης που τρύπησε με δόρυ την πλευρά του Ιησού, από όπου έτρεξαν αίμα και νερό.
Η περιγραφή αυτή συμφωνεί με το ευαγγελικό απόσπασμα του Ιωάννη 19:34: «Αλλά ένας από τους στρατιώτες τρύπησε την πλευρά του με δόρυ, και αμέσως βγήκε αίμα και νερό».
Παρότι ο Λογγίνος δεν αναφέρεται ονομαστικά στις κανονικές Γραφές, η χριστιανική παράδοση τον ταυτίζει με τον στρατιώτη που ήταν παρών στη σταύρωση, ο οποίος είδε τα υπερφυσικά γεγονότα και ασπάστηκε τον χριστιανισμό.
Όπως αναφέρει η Daily Mail, οι διηγήσεις για τον Λογγίνο μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά και αναφέρουν πως κήρυξε το Ευαγγέλιο και μαρτύρησε για την πίστη του σε μια εποχή που ο χριστιανισμός ήταν παράνομος.
Δεν υπάρχει ιστορική απόδειξη ότι ο Λογγίνος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο, ωστόσο υπάρχει ένα εντυπωσιακό άγαλμά του που δεσπόζει κάτω από τον τρούλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.
Η ιστορία του Λογγίνου συζητήθηκε πρόσφατα στο podcast Sunday Cool, όπου οι παρουσιαστές αφηγήθηκαν τον θρύλο του Ρωμαίου στρατιώτη που έγινε μάρτυρας.
Ο συγγραφέας του απορριφθέντος αυτού κειμένου παραμένει μυστήριο, με πολλούς μελετητές να εκτιμούν ότι γράφτηκε από τον Νικόδημο, Φαρισαίο που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και βοήθησε στην ταφή του Ιησού. Άλλοι ειδικοί θεωρούν ότι το κείμενο γράφτηκε αργότερα, τον 4ο αιώνα, από άγνωστο συγγραφέα.
Η ιστορία του Λογγίνου, αν και απουσιάζει από τις παραδοσιακές Αγίες Γραφές, αποτελεί μια αφήγηση λύτρωσης.
Ο θρύλος θέλει τον Λογγίνο Ρωμαίο Κεντυρίωνα να βρίσκεται στην υπηρεσία του Πόντιου Πιλάτου, του κυβερνήτη που καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο. Είχε την εντολή να στέκεται κάτω από τον σταυρό και να τρυπήσει την πλευρά του Ιησού μετά το σπάσιμο των ποδιών από άλλους στρατιώτες.
Σύμφωνα με την παράδοση της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Λογγίνος ήταν αυτός που είπε: «Αληθώς, ο Υιός του Θεού ήταν αυτός» (Κατά Ματθαίον 27:54), μετά τον σεισμό που ακολούθησε τον θάνατο του Ιησού.
Οι διηγήσεις αναφέρουν επίσης πως ο στρατιώτης ήταν σχεδόν τυφλός, αλλά, όταν το αίμα και το νερό έπεσαν στο πρόσωπό του από την πλευρά του Ιησού, αποκαταστάθηκε η όρασή του.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λογγίνος ήταν επίσης ανάμεσα στους στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο του Χριστού, για να αποτρέψουν τη ληστεία του σώματός του.
Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε, οι φρουροί έμειναν άφωνοι και τράπηκαν σε φυγή, όπως αναφέρει η Βίβλος.
Ωστόσο, η παράδοση του Λογγίνου αναφέρει πως οι Ιουδαϊκές αρχές προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τους στρατιώτες να ισχυριστούν ότι το σώμα είχε κλαπεί, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Πιστεύεται πως ο Λογγίνος επέστρεψε στην πατρίδα του στην Τουρκία, όπου συνέχισε να διαδίδει το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού.
Σύμφωνα με την πρώιμη χριστιανική παράδοση, ο Λογγίνος συνελήφθη λόγω της πίστης του και υπέστη σκληρά βασανιστήρια.
Οι αφηγήσεις αναφέρουν πως του έβγαλαν τα δόντια και του έκοψαν τη γλώσσα, όμως θαυματουργικά συνέχισε να μιλά καθαρά. Τελικά, εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό.
Υπάρχουν πολλά ιερά βιβλία που δεν περιλήφθηκαν στην Αγία Γραφή, όπως το Βιβλίο των Ιωβηλαίων, το οποίο μιλά για γίγαντες που περιφέρονταν στη Γη την εποχή του Νώε.
Το Βιβλίο της Γένεσης αναφέρει πως ο Κατακλυσμός έγινε επειδή η ανθρωπότητα είχε γίνει διεφθαρμένη, ενώ το απορριφθέν κείμενο αναφέρει πως οφείλεται στους «Φύλακες» ή πεσμένους αγγέλους που πήραν ανθρώπινες γυναίκες και γέννησαν γιγαντιαίους απογόνους που κατέστρεφαν τα πάντα.
Το Βιβλίο των Ιωβηλαίων περιγράφει τη βία και τη διαφθορά που έφεραν οι γίγαντες και οι απόγονοί τους, όπως η κανιβαλιστική συμπεριφορά και η αμαρτία, που οδήγησαν σε ευρεία κακία στη Γη.
«Και ο Κύριος κατέστρεψε τα πάντα από την επιφάνεια της γης, εξαιτίας της ανομίας των πράξεών τους και εξαιτίας του αίματος που είχαν χύσει στη γη, κατέστρεψε τα πάντα», αναφέρει το κεφάλαιο 10:25.
Το Βιβλίο των Ιωβηλαίων βρέθηκε σε σπήλαια κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής της Νεκράς Θάλασσας, περίπου 15 μίλια ανατολικά της Ιερουσαλήμ.
Παρότι αναδιηγείται τα βιβλία της Γένεσης και της Εξόδου, δεν θεωρήθηκε κανονικό από τις εβραϊκές και χριστιανικές κοινότητες, λόγω υπερφυσικών στοιχείων και έλλειψης πνευματικού περιεχομένου και αποστολικής συγγραφής.
