Η εποχή που οι «Τρύπες» έστησαν «πάρτυ στον 13ο όροφο»

«Γεια σας είμαστε οι Τρύπες από τη Θεσσαλονίκη»! Επτά λέξεις. Επτά λέξεις που για τους λάτρεις της ελληνικής ροκ αποτελούν ένα, ίσως το μεγαλύτερο, κεφάλαιο της ντόπιας ροκ μουσικής. Είναι τα λόγια με τα οποία ο Γιάννης Αγγελάκας άνοιγε τις συναυλίες του γκρούπ που έμελλε να λάβει τον τίτλο του «βασιλιά» της ελληνικής ροκ. Όλοι τους «ταξιδιάρες ψυχές» ανέβηκαν στο «magic bus» χάραξαν με τρόπο ανεξίτηλο τη δική τους διαδρομή και έστησαν «πάρτυ στον 13ο όροφο»! Οι πιτσιρικάδες από τη Θεσσαλονίκη, έστησαν το γκρουπ με το «μυστήριο» όνομα και κατάφεραν να κάνουν τρομερό θόρυβο. Έδωσαν σπουδαίες δίσκους, χάρισαν μαγικές στιγμές στις συναυλίες τους, «μεγάλωσαν» δυο γενιές ροκάδων στην Ελλάδα και «άνοιξαν» το συγκεκριμένο είδος μουσικής σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Στα σχεδόν 18 χρόνια που οι «Τρύπες» ήταν μαζί ανέβασαν το επίπεδο της εγχώριας ροκ που ένιωσε να παίρνει μια βαθιά ανάσα που του πρόσφερε την αναγκαία, για εκείνη την εποχή, ανανέωση.

Εν αρχή ην… το ροκ

Όλα ξεκίνησαν το 1983 στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης. Βασικά συστατικά της «μαγικής» συνταγής η ροκ αλλά και κάποιες punk επιρροές. Δράστες αρχικά ήταν δυο πιτσιρικάδες με σκούρα ρούχα, περίεργα μαλλιά και μπόλικη όρεξη για δημιουργία. Ο Γιάννης Αγγελάκας συναντά τον Γιώργο Καρρά, ξεκινούν να γράφουν τραγούδια και το νερό μπαίνει στ’ αυλάκι…

«Όπλο» του Αγγελάκα οι στίχοι. Αιχμηροί, ενοχλητικοί για πολλούς, έσκαγαν σαν βόμβες στ΄ αυτιά του εκστασιασμένου ακροατή. Δίπλα σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η ιδιαίτερη φωνή του. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, ακούς ένα τραγούδι και λες με σιγουριά: «Ο Αγγελάκας»! Δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Δεν γίνεται να τον μπερδέψεις. Δίπλα σε αυτόν τον χαρισματικό frontman, ωστόσο, στεκόταν μια μουσική ιδιοφυία της ροκ. Ο Καρράς έπαιρνε τους στίχους του Αγγελάκα και τους απογείωνε. Εξαιρετικός μπασίστας που με τις συνθέσεις τους «κάρφωνε» τη μουσική στα αυτιά των ροκάδων.

Όταν ένιωσαν πως ήταν έτοιμοι άρχισαν να μοιράζονται τη μουσική τους με το κοινό που δεν θα αργήσει να τους λατρέψει. Μαζί με τον Αγγελάκα και τον Καρρα στα live εμφανίζονταν ο Μιχάλης Κανατίδης (στις κιθάρες) και ο Κώστας Φλωροσκούφης (στα τύμπανα). Τα παρθενικά live του συγκροτήματος  δίνονται στο θρυλικό «Τσα- Τσα» της Επταλόφου καθώς και στο ιστορικό «club Σελήνη» το οποίο συνδέθηκε με τις Τρύπες αφού από εκεί η φήμη της μπάντας άρχισε να εξαπλώνεται. Το 1984 ο Κανατίδης πεθαίνει και τον αντικαθιστά ο Μπάμπης Παπαδόπουλος ο οποίος θα μείνει στη θέση αυτή μέχρι το τέλος της μπάντας. Την επόμενη χρονιά ήρθε η ώρα για το πρώτο ραντεβού του συγκροτήματος στο στούντιο.

Τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου του 1985 οι τέσσερις μπαίνουν στο ιστορικό «Αγροτικόν» και με ηχολήπτη τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου ηχογραφούν τον πρώτο (ομώνυμο) δίσκου τους σε μόλις… 500 αντίτυπα! Ο Γιώργος Καρράς σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει πως: «Θυμάμαι την συγκίνηση που ένιωθα με την ολοκλήρωση του πρώτου μας δίσκου. Αναρωτιόμασταν αν θα μας δινόταν άλλη φορά η ευκαιρία να ξαναβγάλουμε δίσκο». Η φήμη όμως του συγκροτήματος είχε αρχίσει ήδη να εξαπλώνεται με την ταχύτητα μιας πυρκαγιάς σε παρθένο δάσος που την «σπρώχνουν» 9 μποφόρ αέρα. Την επόμενη χρονιά «κατεβαίνουν» στην Αθήνα για τις πρώτες τους συναυλίες. Πρώτα στο «Rodeo», μετά στο «Κύτταρο» και έπειτα μια πρώτη γνωριμία με το θέατρο του Λυκαβηττού παίζοντας support στη συναυλία του Δημήτρη Πουλικάκου! Στις εμφανίσεις τους αυτές ο Γιώργος Τόλιος έχει πάρει πλέον την θέση του Κώστα Φλωροσκούφη πίσω από τα τύμπανα.

Η αναγνώριση, η εκτόξευση και η μαύρη νύχτα του Λυκαβηττού

Οι «Τρύπες» είναι πλέον αναγνωρίσιμο όνομα στην εγχώρια ροκ σκηνή. Όλοι τους θεωρούν την ανερχόμενη δύναμη και εκείνοι φροντίζουν να τους επιβεβαιώσουν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο!

Τα «σπάνε» με την «Ano Kato Records» και αποχωρούν, δανείζονται χρήματα και ηχογραφούν τα νέα τους τραγούδια και πάλι στο στούντιο «Αγροτικόν» με το Νίκο Παπάζογλου πίσω απ’ την κονσολα του ήχου. Το Νοέμβριο του 1987 έχουν βρει νέα στέγη στην πολυεθνική Virgin μέσω της οποία κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους «Πάρτυ Στο 13ο Όροφο» με τον οποίο οι «Τρύπες» καθιερώνονται ως η καλύτερη ελληνική ροκ μπάντα. Οι ζωντανές εμφανίσεις τους πληθαίνουν και δυο από αυτές είναι ιδιαίτερες. Παίζουν μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο «Άλσος» και στο «Αν Club» στα Εξάρχεια. Το 1990 είναι μια κομβική χρονιά για το συγκρότημα. Κυκλοφορούν το νέο τους δίσκο με τίτλο «Τρύπες στο Παράδεισο», προστίθεται ως πέμπτο μέλος του γκρούπ, ο κιθαρίστας Ασκληπιός Ζαμπέτας, παίζουν μπροστά σε 3.500 παραληρούντες ροκάδες στον Λυκαβηττό και εμφανίζονται στο Φεστιβάλ του Belfort στη Γαλλία, πραγματοποιώντας την πρώτη τους εκτός Ελλάδας εμφάνιση! Το 1993 θα κυκλοφορήσει ο τέταρτος δίσκος του συγκροτήματος Τρύπες, με τίτλο «Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια».  Ο δίσκος πουλάει 40.000 αντίτυπα, τεράστιο νούμερο για την εποχή, ενώ το τραγούδι «Δεν Χωράς Πουθενά» γίνεται ύμνος από όλους τους fan του συγκροτήματος. Οι «Τρύπες» πλέον είναι μόδα!

«Με σόκαρε όλη αυτή η ενέργεια που ήρθε ξαφνικά επάνω μας. Άρχισα να αισθάνομαι άβολα, σχεδόν αρρώστησα. Με τρόμαξε το όλο πράγμα που ξαφνικά μεγάλωσε και έγινε ανεξέλεγκτο. Η ένταση, η υστερία, οι συναλλαγές, οι promoters που τα τσέπωναν. Χρειάστηκαν ένα δυο χρόνια για να καταλάβω πως θα σταθώ μέσα σ αυτό το πανηγύρι χωρίς να χαθεί η υπόστασή μου. Και σιγά- σιγά βρήκα τους τρόπους να κάνω όλη αυτή την τρέλα, συνείδηση και να τη στέλνω πίσω στον κόσμο», είχε πει ο Αγγελάκας σε μια παλαιότερη συνέντευξή του. Το 1994 δίνουν συναυλίες σε εσωτερικό και εξωτερικό. Πραγματοποιούν δυο sold-out εμφανίσεις στο Marquee του Λονδίνου και δυο ακόμα, επίσης sold-out, εμφανίσεις στο Manchester! Εκείνη στον Λυκαβηττό, ωστόσο, θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη όλων. Και όχι για καλό λόγο. Στις 30 Σεπτεμβρίου το θέατρα αλλά και οι γύρω χώροι είναι ασφυκτικά γεμάτοι. Όλοι περιμένουν το συγκρότημα να κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει αυτό που θα ακολουθήσει.

Ξαφνικά άρχισε να πέφτει ξύλο. Υπερβολικό ξύλο. Οι πέτρες έπεφταν σαν «βροχή» από τον μικρό λόφο πάνω από το θέατρό και «έσκαγαν» πάνω στον πανικόβλητο κόσμο. Πολλά ανοιγμένα κεφάλια και το ξύλο να συνεχίζεται. Με λοστούς, με αλυσίδες. Δεκάδες οι τραυματίες και την επόμενη μέρα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κάνουν λόγο για αναίτια βία, για «αναρχικούς» και «γνωστούς- αγνώστους», ενώ η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφορεί με τίτλο «ροκ αίμα» προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση του Αγγελάκα.

Η κορύφωση, το αξιοπρεπές αντίο και τα ξεχωριστά μονοπάτια

Τίποτα πλέον δεν μπορεί να σταματήσει την φρενήρη πορεία του συγκροτήματος. Είναι ενδεικτικό πως στις αρχές του 2000 μια εταιρία βάσισε μια ολόκληρη διαφημιστική καμπάνια πάνω στις «Τρύπες». Για να προωθήσει τις νέες της «τρυπάτες» (δηλαδή με τρύπες), πατάτες πρότειναν στα μέλη του συγκροτήματος συμβόλαιο σχεδόν 50.000.000 δραχμών, αλλά οι «Τρύπες» αρνήθηκαν! Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το 1994 το δίσκο «Κράτα το Σόου Μαϊμού», το 1996 βγήκε και το «Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι» που έγινες χρυσός μέσα σε δύο εβδομάδες! Το 1999 κυκλοφόρησε το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο «Μέσα στη νύχτα των άλλων»! Ακολούθησε μια διετία με ζωντανές εμφανίσεις και πολλές παράλληλες δουλειές για τα μέλη του συγκροτήματος. Και μετά ήρθε το τέλος. Με αξιοπρέπεια και απόλυτη ηρεμία. Ήταν απλά σα να μην έγινε το επόμενο τηλεφώνημα για να μαζευτούν για τον νέο δίσκο. «Οι Τρύπες διαλύθηκαν γιατί σταμάτησαν να έχουν περιπέτεια. Η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να μην είναι τόσο συντροφική. Δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση να ψάξουμε για καινούρια ακούσματα. Στις πρόβες κάποιοι κοιτούσαν το ρολόι. Ο έρωτας με τις Τρύπες κάποτε τέλειωσε και ο καθένας ξέρει πόσο δύσκολο είναι να σαλπάρεις, αφήνοντας πίσω σου το ομορφότερο λιμάνι που έχεις συναντήσει. Να το βλέπεις να χάνεται στις φλόγες» είχε πει ο Αγγελάκας σε συνέντευξή του μερικά χρόνια αργότερα. Από εκεί και πέρα ο καθένας ακολούθησε το δικό του μονοπάτι. Οι περισσότεροι υπηρέτησαν τη μουσική από το δικό τους μετερίζι. Σημαντικότερη και γνωστότερη είναι η solo μουσική διαδρομή του Γιάννη Αγγελάκα. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα της ελληνικής μουσικές, έγραψε βιβλίο, «πειραματίστηκε» μαζί με τον Γιώργη Ξυλούρη και τον λαουτιέρη Γιάγκο Χαιρέτη πάνω στην Κρητική μουσική, συνεργάζεται με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη και τον Ντίνο Σαδίκη κ.α. Ο Γιώργος Καρράς μετά από την διάλυση του συγκροτήματος, ουσιαστικά δεν έχει κάνει κάτι επίσημο στην μουσική σκηνή. Έγραψε κάποια τραγούδια τα οποία δεν πήραν ποτέ την  μορφή ολοκληρωμένου άλμπουμ.

Οι Γιώργος Τόλιος και Ασκληπειός Ζαμπέτας σχημάτισαν το συγκρότημα «Γκέτο» (το 2003) και το 2012 μαζί με πρώην μέλη από τα Ξύλινα Σπαθιά φτιάχνουν το «Ghost Note Project» όπου κυκλοφόρησαν δίσκο με τίτλο «Sensomatic». Τέλος, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος από το 2008 μέχρι και σήμερα –ανάμεσα στα άλλα- έχει κυκλοφορήσει τρείς προσωπικούς δίσκους ενώ έχει γράψει και την μουσική στην ταινία «Το μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend