Στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου, οι «μπλε» έδειχναν ένα σύνολο που δεν μπορούσε να συνδυάσει τη δουλειά στα μετόπισθεν και την επίθεση ώστε να προστατεύονται τα γκολ και να έρχονται οι βαθμοί όπως ιδανικά θα τους ήθελε ο προπονητής, οι ίδιοι οι παίκτες και φυσικά οι οπαδοί του συλλόγου.

Φτάνοντας στα τέλη του Οκτώβρη, το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται πως αρχίσει να βρίσκει λύσεις. Αυτό, λαμβάνοντας φυσικά ως δεδομένο ότι χρειάζεται ακόμα τρομερή δουλειά από τον Λάμπαρντ και τους νεαρούς παίκτες του ρόστερ προκειμένου να φτάσει κάποια στιγμή η Τσέλσι να θεωρηθεί ξανά διεκδικήτρια της κορυφής.

Οι πανηγυρισμοί και το πάθος που έβγαζαν οι ποδοσφαιριστές της Τσέλσι στο σφύριγμα της λήξης της αναμέτρησης με τον Άγιαξ το βράδυ της Τετάρτης, αποδεικνύουν ότι έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στη διαδικασία που ακολουθείται στο κλαμπ και φυσικά αποκτούν αυτοπεποίθηση για να δουλέψουν ακόμα πιο σωστά τα… γρανάζια της «μπλε» μηχανής.

Το σύνολο του Φρανκ Λάμπαρντ έφτασε στην 6η διαδοχική νίκη σε όλες τις διοργανώσεις με το 1-0 απέναντι στον Αίαντα και μάλιστα, με 17 τέρματα υπέρ και μόλις 3 κατά! Η ολλανδική ομάδα τη φετινή σεζόν ήταν αήττητη, έχοντας υποστεί το τελευταίο κακό της αποτέλεσμα στον επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League με την Τότεναμ, εντός έδρας, στις 8 του περασμένου Μαΐου! Και επιπλέον, απέτυχε να σκοράρει για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό του από τις 25 του Φλεβάρη!

Έκτοτε, ο… αποδυναμωμένος – όπως αρκετοί πίστεψαν από το φετινό καλοκαίρι μετά τις αποχωρήσεις που σημειώθηκαν στο ρόστερ – Άγιαξ, έκανε τρομερά πράγματα, έδειξε να πορεύεται εκ νέου σε ευθεία πορεία σε πολύ υψηλά στάνταρ και βρέθηκε η Τσέλσι να τον υποχρεώσει στην πρώτη του ήττα την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Στις 23 του Οκτώβρη!

Για τους «μπλε», αυτή η νίκη που πήραν στην «Johan Cruiff Arena», αποκτά τεράστια σημασία στο κομμάτι της ψυχολογίας και της νοοτροπίας την οποία θα πρέπει ν’ αποκτήσουν τα παιδιά της ομάδας κάθε φορά που θα μπαίνουν στο γήπεδο. Η Τσέλσι οφείλει να είναι το φαβορί στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αν και αυτό χτίζεται εν καιρώ κι όχι μετά από λίγους μήνες δουλειάς, όπως ορίζεται η διάρκεια της θητείας του Λάμπαρντ αυτή τη στιγμή στην άκρη του πάγκου.

Όταν ακόμα οι σκέψεις του Λάμπαρντ διαμορφώνονταν και επιχειρούσε να καταλάβει πράγματα και καταστάσεις για να παρουσιάσει το καλύτερο αποτέλεσμα στον αγωνιστικό χώρο, η Τσέλσι ήταν ομάδα που θα σκόραρε, αλλά και θα δεχόταν γκολ … απαραίτητα! Αδυνατούσε να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της και το δίδυμο των Κρίστενσεν – Ζούμα έδειχνε να μην μπορεί να λειτουργήσει αρμονικά. Έπρεπε να φτάσει το 10ο παιχνίδι της ομάδας μέσα στη σεζόν για να μην μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα της, στο 2-0 επί της Μπράιτον στις 28 του Σεπτέμβρη!

Σταδιακά, αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η είσοδος του Φικάγιο Τομόρι, οι θετικές εμφανίσεις του Αθπιλικουέτα που σε ορισμένα ματς ήταν πραγματικά πολύ κακός, η προσαρμογή του Ρις Τζέιμς αλλά και ο Μάρκος Αλόνσο εμφανίζεται πολύ ανεβασμένος έπειτα από την πολύ δύσκολη περσινή σεζόν που είχε με τον Μαουρίτσιο Σάρι.

Το δίδυμο των Ζούμα – Τομόρι λειτούργησε άψογα στο Άμστερνταμ και γι’ αυτό οι δυο τους το πανηγύρισαν έξαλλα αγκαλιασμένοι μαζί και με τον Κέπα στο σφύριγμα της λήξης. Γνώριζαν ότι έκαναν τα πάντα για να σταματήσουν κάθε απόπειρα του Άγιαξ να δημιουργήσει κάτι επικίνδυνο στα καρέ τους, ώστε στην επίθεση οι συμπαίκτες τους να κάνουν το δικό τους καθήκον και να φύγει η λονδρέζικη ομάδα από την «Johan Cruiff Arena» με το «διπλό».

Η καθοριστική, όπως αποδεικνύεται, παρουσία του Ζορζίνιο ακόμα και τις στιγμές που ο Καντέ λείπει με τραυματισμό, ο Κόβασιτς που έδειξε στο ματς με τον Αίαντα ότι μπορεί να βάλει ουσία στο παιχνίδι του και φυσικά οι Πούλισικ και Μπατσουαγί, συνείσφεραν στη νίκη που σημαίνει πολλά περισσότερα από τρεις απλούς βαθμούς στον όμιλο του Champions League.

Ο Τάμι Έιμπραχαμ αντικαταστάθηκε στο 71ο λεπτό από τον Μιτσί Μπατσουαγί και στο φινάλε του αγώνα ήταν ο πρώτος που έτρεξε από τον πάγκο για να πάρει αγκαλιά τον Βέλγο και να πανηγυρίσουν. Κι αυτό, φανερώνει πολλά για τα οποία ο Λάμπαρντ μπορεί να είναι περήφανος. Και το καλό για τους «μπλε», είναι πως ο «Φράνκι», προσπαθούσε να συγκρατήσει το χαμόγελό του γιατί ξέρει ότι τίποτα δεν κατακτήθηκε μέσα στους δύο πρώτους μήνες της δράσης…

Πηγή: gazzetta.gr