Βρισκόμαστε 19 χρόνια μέσα στον 21ο αιώνα και πλέον τίποτα στα γήπεδα της Premier League δεν θυμίζει το πατροπαράδοτο αγγλικό παιχνίδι με τις σέντρες. Εκείνες τις… γιόμες ή τις πιο συστημένες μπαλιές που όριζαν το ακριβές στιλ, το πασίγνωστο βρετανικό ποδόσφαιρο της ωμής δύναμης. Εκείνο το παιχνίδι που όριζε ότι η μπάλα πρέπει να φτάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά και με μεγαλύτερη αμεσότητα στην εστία, για να μπει γκολ εξ επαφής, δίχως πολλά πολλά.
Το εντελώς αντίθετο δηλαδή απ’ ό,τι πρεσβεύουν οι σύγχρονες τακτικές του Πεπ Γκουαρδιόλα και γενικότερα οι προσταγές της σύγχρονης εποχής. Πλέον οι οπαδοί έχουν μάθει αλλιώς. Οι περισσότεροι εξ αυτών θα προτιμήσουν μία κάθετη μπαλιά τρύπα ή ένα τριγωνάκι, από ένα πατροπαράδοτο γέμισμα. Το αντιλαμβάνεσαι στην αποθέωση μία τέτοιας ενέργειας από την εξέδρα, το καταλαβαίνεις από τον ενθουσιώδη τρόπο περιγραφής της φάσης από τον εκφωνητή.
Για να μην πάμε μακριά, σε εκείνο το βασίλειο της… γιόμας, ας δούμε τι συνέβαινε μόλις μία 10ετία νωρίτερα. Αλλωστε για πιο παλιά τέτοια στατιστικά δεν υπάρχουν. Ο μέσος όρος σεντρών λοιπόν ανά αγώνα στην Premier League ανερχόταν στις 50. Σταδιακά κάθε χρόνο αυτό το νούμερο μειωνόταν, για να φτάσουμε στο σημερινό 35 ανά ματς. Εάν μάλιστα αφαιρέσουμε σε αυτό το διάστημα τις στημένες μπάλες, τότε το εν λόγω ποσοστό βρίσκεται αντίστοιχα στο 38,2 του 2008-’09 και 24,2 για το 2018-’19.
Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της “Opta”, πλέον οι χαμηλές παράλληλες από τα πλάγια έχουν αντικαταστήσει μεγάλο μέρος των σεντρών και φυσικά το ίδιο ισχύει και για το κάθετο παιχνίδι που ολοένα αυξάνει την απήχησή του στις ομάδες και το κοινό τους. Αυτό που είχε συμβεί τον Φεβρουάριο του 2014 στο χειρότερο παιχνίδι της σύγχρονης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κόντρα στη Φούλαμ, αποτελεί ένα παρελθόν που σπάνια θα εμφανίζεται. Τότε που η ομάδα του Ντέιβιντ Μόγιες είχε επιχειρήσει 81 άκαρπες σέντρες, με τον αντίπαλο αμυντικό, Νταν Μπερν να χαρακτηρίζει τη Γιουνάιτεντ ως ομάδα με τακτικές της Conference.
Ενδεικτικό είναι και αυτό που συμβαίνει στις τέσσερις τελευταίες ήττες της Μάντσεστερ Σίτι στο πρωτάθλημα, στις οποίες έχει σεντράρει πάνω από 35 φορές ανά ήττα. Για μία ομάδα με ψηλούς αμυντικούς που μπορεί να κλειστεί πίσω και να περιμένει, το να προσπαθείς να τη νικήσεις με σέντρες, είναι βούτυρο στο ψωμί της. Αυτό οφείλεται και στο ότι στη σύγχρονη εποχή στην Αγγλία απουσιάζουν οι κλασικοί κεφαλοσφαιριστές επιθετικοί. Για παράδειγμα, ο Χάρι Κέιν σκόραρε τελευταία φορά με το κεφάλι πριν έναν περίπου χρόνο, ενώ η Αρσεναλ δεν έχει γκολ με κεφαλιά από τον Δεκέμβριο του 2017.
Ο Ολιβιέ Ζιρού είναι αναπληρωματικός στην Τσέλσι, ενώ ο Κριστιάν Μπεντέκε τείνει να μην θεωρείται καν κανονικός ποδοσφαιριστής. Ειδικά μετά την απόσυρση του Πίτερ Κράουτς, κανείς από τους 10 κορυφαίους κεφαλοσφαιριστές στην ιστορία της Premier League δεν έχει απομείνει στο γήπεδά της. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μόνοι που έχουν βρει δίχτυα από δύο φορές με το κεφάλι, είναι οι Ντομινίκ Κάλβερτ-Λιούιν (Εβερτον) και Κρις Γουντ (Μπέρνλι).
Ολα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι αυτού του είδους το σκοράρισμα μετατρέπεται σταδιακά σε είδος προς εξαφάνιση. Καθώς το 11,7% που έχουν μπει με κεφαλιά φέτος, αποτελούν τον μικρότερο μέσο όρο στην ιστορία της Premier League. Και κάπως έτσι -το αγγλικό ποδόσφαιρο στη βιτρίνα του τουλάχιστον- έχει αλλάξει άρδην, θυμίζοντας ότι ο θάνατος του παιχνιδιού όπως το είχαν μάθει οι παλιότερες γενιές, είναι κάτι που ήδη έχει συμβεί…
Πηγή: gazzetta.gr
