Ο Ολυμπιακός προετοιμάζεται για το Final Four της Euroleague και ο Γιώργος Μπαρτζώκας τόνισε ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην ομάδα του, υπογραμμίζοντας ότι η κατάκτηση του τροπαίου είναι ο μοναδικός στόχος.
Οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στο Final Four, το οποίο θα διεξαχθεί στο Άμπου Ντάμπι φέτος, θα αντιμετωπίσουν τη Μονακό στον ημιτελικό και είναι έτοιμοι από όλες τις απόψεις, όπως είπε και ο προπονητής τους μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Μπαρτζώκας
Ποιο είναι το πρώτο συναίσθημα που σας κυριεύει στο άκουσμα της φράσης: Euroleague Final Four;
«Είναι πάντα μια ευχάριστη αίσθηση, αλλά κάθε φορά διαφορετική αφού είναι διαφορετικές και οι ομάδες. Είναι άλλο πράγμα να πηγαίνεις πχ στο Final Four με την Λοκομοτίβ Κουμπάν ξέροντας ότι η ομάδα έχει ήδη ξεπεράσει τον εαυτό της και άλλο με τον φετινό Ολυμπιακό που έχει μοναδικό στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Η προσέγγιση δεν είναι ποτέ ακριβώς η ίδια, επειδή ακριβώς δεν ήταν ίδια και τα επίπεδα πίεσης πάνω από την εκάστοτε ομάδα. Άλλες φορές μπορεί να έρχεται το συναίσθημα ότι τα καταφέραμε, κι άλλες, όπως φέτος ας πούμε, ότι τώρα ξεκινάμε. Σε κάθε περίπτωση επικεντρώνεσαι αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσεις το πρώτο ματς».
Η φετινή ομάδα πώς προσεγγίζει αυτό το ραντεβού; Είδαμε ότι μετά την πρόκριση από τη Ρεάλ οι πανηγυρισμοί ήταν από χλιαροί έως ανύπαρκτοι. Λέει κάτι αυτό, όσον αφορά το mood των παικτών, τις φιλοδοξίες τους, το τι θα θεωρήσουν επιτυχία;
«Λέει 100%. Λέει ότι είναι μια ομάδα κοιτάζει ψηλά και είναι συνειδητοποιημένη σχετικά με την δυναμική της. Που απέδειξε παράλληλα ότι είχε μεγάλη σταθερότητα μέσα στη χρονιά και αυτό για μένα φαίνεται από τις 11 εκτός έδρας νίκες, που ήταν και ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου. Δηλαδή, ότι είναι μια ομάδα που δεν καταλαβαίνει από έδρες ή από δυσκολίες (γιατί ταυτόχρονα είχε και πολλές δυσκολίες από τους τραυματισμούς φέτος), αλλά ξέρει να συνεχίζει και να παίρνει αυτό που θέλει. Όλοι έλεγαν πριν τη σειρά με τη Ρεάλ στα πλέι οφ ότι ήταν η δυσκολότερη δυνατή διασταύρωση λόγω της κλάσης της αντιπάλου, της εμπειρίας, του «know how» που έχουν από μεγάλα παιχνίδια. Το γεγονός ότι τελικά κερδίσαμε 3-1 κάνοντάς το να φανεί ως κάτι φυσιολογικό ήταν μια επιβεβαίωση του πόσο σταθεροί είμαστε όλη τη χρονιά, αλλά και πόσο ψηλό είναι το ταβάνι μας».
Εχετε πει ότι ο Ολυμπιακός φέτος έχει τη μεγαλύτερη πίεση. Πηγαίνοντας προς τα προς το Final Four, αυτή η πίεση μεγαλώνει ή μειώνεται, υπό την έννοια ότι η ομάδα έχει διανύσει μια διαδρομή, βρίσκεται εκεί ακριβώς που υπολόγιζε και γενικά ξέρει ποια είναι και τι μπορεί να κάνει;
«Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο ή άδικο, αλλά είναι ένα γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Final Four με την μεγαλύτερη πίεση σε σχέση με τις άλλες τρεις ομάδες. Η πίεση αυτή θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες, όμως αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο κι εμείς απολύτως έτοιμοι να το διαχειριστούμε. Ολυμπιακός και πίεση είναι έννοιες ταυτόσημες, άλλωστε κι όταν εκπροσωπείς αυτόν τον σύλλογο πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να σηκώσεις το βάρος του. Από κει και πέρα μια ομάδα μειώνει το στρες και την πίεση που έχει, όταν πηγαίνουν καλά τα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Δηλαδή είναι σημαντικό το να έχουμε στις προπονήσεις περισσότερους παίκτες υγιείς, να δουλεύουμε καλά -όπως κάνουμε τις τελευταίες μέρες- να βλέπουμε ότι όλοι είναι συγκεντρωμένοι, προσέχουν το σώμα τους, τη ζωή τους, προετοιμάζονται πνευματικά κλπ. Πιστεύω, λοιπόν ότι ένας καλός τρόπος να αποφύγεις την πίεση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας είναι να είσαι προετοιμασμένος, να μην νιώθεις ότι πηγαίνεις στην τύχη».
Ο κόσμος θέλει όσο τίποτα να δει τον Ολυμπιακο, με το μπάσκετ που έχει παίξει και την προσπάθεια που έχει καταβάλει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, να δικαιώνεται με έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Οι δυνατότητες της φετινής ομάδας σας κάνουν να αισθάνεστε πιο άνετα σχετικά με το αν μπορει να σηκώσει αυτό το συσσωρευμένο βάρος;
«Ναι, νιώθω καλύτερα από άλλες χρονιές. Οταν έχεις εμπιστοσύνη στην ομάδα σου, τίποτα δεν μπορεί να σε τρομάξει. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να κάνω προβλέψεις, μαντεψιές ή να μιλάω με απόλυτη σιγουριά για το αποτέλεσμα, αλλά μου αρκεί που νιώθω σίγουρος για την αξία της ομάδας μου, που ξέρω ότι είναι σε καλό δρόμο, πώς προπονείται, πώς αντιδρά στα εύκολα και τα δύσκολα όλη τη χρονιά, το πνεύμα που έχει σφυρηλατήσει. Αυτά είναι αντικειμενικά δεδομένα που προσφέρουν ασφάλεια, ηρεμία και κυρίως την πεποίθηση ότι θα πας εκεί και θα παλέψεις με καλά εφόδια».
Το 25% για κάθε ομάδα που συνηθίζουμε να λέμε, νομιμοποιείται από το γεγονός ότι είναι πολύ σκληρό και δύσβατο το μονοπάτι μέχρι το Final Four ή είναι περισσότερο ένα κλισέ και στην πραγματικότητα πάντα κάποιες ομάδες έχουν περισσότερες πιθανότητες εξαρχής;
«Δεν πιστεύω ότι είναι κλισέ, γιατί πολλά εξαρτώνται από το πώς θα βρεθούν αυτές οι ομάδες το συγκεκριμένο διήμερο. Και το πώς θα βρεθούν δεν εξαρτάται πάντα από την προετοιμασία τους. Εξαρτάται συχνά από την πνευματική και σωματική κόπωση και τη διαχείρισή της, τους τραυματισμούς ή την φόρμα των παικτών που έχουν επιστρέψει πρόσφατα απο τραυματισμούς. Το μομέντουμ και οι συγκυρίες πάντα παίζουν ρόλο στον αθλητισμό. Παρτε για παράδειγμα τους Σέλτικς, οι οποίοι κέρδισαν στο Game 3 με εμφατικό τρόπο, στο Game 4 μέχρι το ημίχρονο είχε χαθεί η μπάλα και ξαφνικά παθαίνει αχίλλειο ο Τέιτουμ…».
Η επικράτηση της μπασκετικής λογικής στο Final Four, θα είναι αρκετή ώστε να βρεθεί στην κορυφή ο Ολυμπιακός;
«Θα ήθελα πάρα πολύ να είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή ότι με βάση το μπάσκετ που παίζουμε, το οποίο σταθερά μας έχει δώσει προκρίσεις σε Final Four, δύο φορές πρώτη θέση τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κάποια ρεκόρ που έχει κάνει ο Ολυμπιακός, θα ήταν ιδανικό να επιβραβευτεί με μια Euroleague. Επαναλαμβάνω, ομως, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει. Συχνά χρειάζεσαι και την τύχη, γιατί χωρίς αυτή δεν γίνεται, αλλά τελικά σε ένα τόσο μεγάλο δείγμα αγώνων, δεν μπορείς να την επικαλεστείς».
Πώς αλλάζει η διαχείριση της ομάδας από την κανονική διάρκεια στα playoffs και μετά στο Final Four, όπου πρέπει να παιχτούν οι κόποι μιας χρονιάς σε 40 + 40 λεπτά;
«Κοιτάξτε, θεωρώ ότι το μπάσκετ γενικά είναι ένα, τουλάχιστον όπως παίζεται στην Ευρώπη. Πιστεύω πάρα πολύ στο ότι πρέπει να χτίσεις μια φιλοσοφία κι αυτή η φιλοσοφία να μεταδίδεται με σταθερότητα, τόσο από εκείνους που τη διδάσκουν, όσο και από αυτούς που τη διδάσκονται. Δηλαδή, να μην αλλάζεις πολλά πρόσωπα κι επίσης να χτίζεις συνήθειες και ρουτίνες, οι οποίες θα σε πάνε μέχρι το τέρμα της διαδρομής. Άρα λοιπόν, ναι μεν είναι διαφορετική η προσέγγιση γιατί π.χ, στην regular season μπορείς να διορθώσεις πράγματα, αλλά κι εκεί θεωρητικά παίζεις από τον Οκτώβριο τελικούς, παιχνίδια που τελικά αποδεικνύονται πάρα πολύ κρίσιμα.
Αν, ας πούμε, στη μία ή δύο νίκες διαφορά κρίνεται η 1η θέση με την 8η, τελικά παίζουν ρόλο και τα παιχνίδια του Οκτωβρίου. Στα playoffs φυσικά μία κακή σου μέρα έχει πολύ λιγότερο περιθώριο να σώσεις την κατάσταση. Στο Final Four δεν έχει καθόλου, το λάθος δεν διορθώνεται. Γενικά το να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον σταθερότητας, το οποίο παραμένει αναλλοίωτο ανεξαρτήτως φάσης της διοργάνωσης, σου δίνει ηρεμία, αυτοπεποίθηση και συνήθως σε πάει ψηλά».
Φαίνεται ότι όσο η EuroLeague κυλάει και αλλάζουν οι φάσεις της, τόσο γίνεται περισσότερο ευθύνη των παικτών και φεύγει από τον έλεγχο του προπονητή. Ειδικά στα Final Four, βλέπουμε συχνά ότι η τακτική παίζει το μικρότερο ρόλο και είναι οι προσωπικότητες και οι αποφάσεις των παικτών που αναδεικνύονται. Πόσο σκληρό είναι για έναν προπονητή να αντιλαμβάνεται στα πιο κρίσιμα παιχνίδια ότι η παρέμβαση του είναι περιορισμένη;
«Δεν μπορείς να είσαι αιθεροβάμων το 2025. Είναι αφελές να πιστεύεις ότι όλα περνούν από το χέρι σου. Εγώ λέω ότι το μπάσκετ ήταν πάντα άθλημα των παικτών και το γεγονός αυτό ισχυροποιείται σε παιχνίδια που κρίνουν προκρίσεις και τίτλους. Από την άλλη, όποιος υποβαθμίζει τη σημασία του προπονητικού τιμ, της προπονητικής κατεύθυνσης, δεν ξέρει για ποιο άθλημα μιλάμε. Είναι το δεύτερο άθλημα σε τακτική μετά το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, με την έννοια ότι κάθε επίθεση μπορεί να επιλεγεί από τον προπονητή ή σε κάθε άμυνα να επιλεγεί η τακτική της, τι θα παίξεις με βάση τις μελέτες το σκάουτινγκ κλπ. Φυσικά και οι παίκτες παίζουν και κρίνουν τα παιχνίδια, αλλά εν πάση περιπτώσει -δεν το λέω για τον εαυτό μου, το λέω για όλους- αυτή τη στιγμή βλέπεις διαφορετικές προπονητικές προσεγγίσεις σε όλη την EuroLeague. Μπορείς να αναγνωρίσεις σε μια ομάδα ποιος είναι ο προπονητής της, από τον τρόπο που παίζει».
Επειδή σε 40’ προφανώς καμία φιλοσοφία δεν μπορεί να φανεί εξ ολοκλήρου, είναι αυτά τα δύο τελευταία παιχνίδια θέμα του ποιοι από τους παίκτες των τεσσάρων ομάδων θα κάνουν αυτό το step up που χρειάζεται για να κόψουν πρώτοι το νήμα;
«Βεβαίως, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το να νιώθουν καλά οι πιο επιδραστικοί παίκτες σου».
Το ρόστερ του φετινού Ολυμπιακού, σας κάνει να αισιοδοξείτε το ότι υπάρχουν αυτοί οι παίκτες;
«Έχει αποδειχθεί. Στην Ευρώπη βλέπετε πώς μας αντιμετωπίζουν και τι πιστεύουν για εμάς, από δηλώσεις που κάνουν οι αντίπαλοί μας. Γνωρίζω καλά ποιοι είμαστε και για τι είμαστε ικανοι, έστω κι αν σε αυτή τη δουλειά συνηθίζουμε πάντα να μην κοιτάμε τα καλά, αλλά να βλέπουμε τα άσχημα γιατί αυτά πρέπει να διορθώσουμε. Βλέπω, όμως, πώς αντιμετωπίζεται ο Ολυμπιακός, όσον αφορά τον τρόπο που παίζει, όσον αφορά το ταλέντο των παικτών του, όσον αφορά το βάθος του ρόστερ του, άρα όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι πράγματι, αυτό το φετινό ρόστερ έχει τις προσωπικότητες να διαχειριστεί την κατάσταση κι ας έχει τέτοια πίεση».
Όλη τη χρονιά, ο κόσμος του Ολυμπιακού έδειξε την υποστήριξή του στην ομάδα με αλλεπάλληλα sold out εκδρομές στο εξωτερικό κλπ. Παράλληλα με τη στήριξη όμως, υπάρχει κι ένα μεγάλο «θέλω» από τον κόσμο να δει τον Ολυμπιακό εκεί που τον ονειρεύεται. Έχετε εσείς κάποια σκέψη που θα θέλατε να μοιραστείτε με τον κόσμο; Κάποιο μήνυμα, λίγο πριν η ομάδα φύγει για το Άμπου Ντάμπι;
«Το να πεις ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Θεωρώ ότι έχουμε συμβάλει όλοι όσοι δουλεύουμε στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια, συνύπαρξη μιας νέας μπασκετικής κουλτούρας που κατά γενική παραδοχή είναι γενικά διαφορετική από άλλων ομάδων. Ο κόσμος έχει δείξει ότι εκτιμάει αυτό το πράγμα, αυτό το δέσιμο που έχουν καταρχήν οι παίκτες μεταξύ τους, που πάντα βλέπεις ένα καλό κλίμα, μια ομάδα που παίζει μαζί. Η πρόοδος και κυριαρχία του Ολυμπιακού τα προηγούμενα 3-4 χρόνια αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του μπάσκετ στην Ελλάδα, δεν το λέω με υπεροψία, αλλά νομίζω ότι έτσι είναι.
Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ είχε καλή ευρωπαϊκή πορεία, η ΑΕΚ είχε πολύ καλή ευρωπαϊκή πορεία, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την EuroLeague και επένδυσε τόσα χρήματα. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο ένας σιγά σιγά τραβάει τον άλλο. Ένας δυνατός αντίπαλος κάνει τον άλλον δυνατότερο. Το γεγονός ότι έχουμε δημιουργήσει μία μπασκετική κουλτούρα η οποία ακολουθείται τόσο πολύ από τον κόσμο και έχει εκτιμηθεί, είναι το πιο σημαντικό. Από την άλλη όσο και αν αυτό είναι μία παρακαταθήκη για το μέλλον, για την ομάδα, αν δεν επιβεβαιωθεί με τίτλους, θα είναι ελλιπές. O κόσμος να ξέρει ότι και η δική μας θέληση είναι τεράστια και ότι η πίεση που βάζουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας πολύ μεγαλύτερη από την εξωγενή».
