Με τη Συμφωνία των Πρεσπών να αναμένει πλέον την επικύρωσή της από την ελληνική Βουλή, έχοντας εγκριθεί από το κοινοβούλιο της πΓΔΜ, και την ψήφο εμπιστοσύνης να επαναβεβαιώνει την έως τώρα κυριαρχία του, ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει σήμερα ακόμα ένα πολιτικό ρίσκο που ανέλαβε να εξελίσσεται για τον ίδιο σε success story.

Όχι μόνο γιατί βάζει ο ίδιος τη σφραγίδα του -θετική, κατά τη δική του αποτίμηση- σε ένα θέμα που παρέμενε ανοιχτό επί χρόνια. Αλλά και γιατί με τον ρόλο του στη διαδικασία απευθύνθηκε ταυτόχρονα στην εσωτερική πολιτική σκηνή και στο εξωτερικό, ορίζοντας ουσιαστικά το πολιτικό «παιχνίδι» και ενισχύοντας το ηγετικό του προφίλ. Μπορεί να προκάλεσε σε πολλούς θυμηδία το τηλεοπτικό σποτ, στο οποίο ο Έλληνας πρωθυπουργός απευθυνόταν στον ομόλογό του των Σκοπίων και ρωτούσε «Zoran, do you know the region of Prespes?». Όμως τελικά και οι δύο βρέθηκαν στις Πρέσπες, υπέγραψαν την ομώνυμη συμφωνία και άνοιξαν τον δρόμο για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ με τις απαιτούμενες συνταγματικές αλλαγές και την ονομασία Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας.

Για τον Αλέξη Τσίπρα η πορεία αυτή δεν ήταν ανέφελη. Μπορεί το τέλος να τον δικαιώνει πολιτικά, αλλά μεσολάβησαν έντονες αμφισβητήσεις, συλλαλητήρια, αντιδράσεις, καταγγελίες, αναθέματα και αφορισμοί. Και φυσικά οι τριγμοί, και τελικά η ρήξη, μέσα στον ίδιο τον κυβερνητικό του συνασπισμό. Ρήξη που άνοιξε τα σενάρια για κατάρρευση της κυβέρνησης και πυροδότησε αδιάκοπο μέτρημα «κουκιών» που θα ανέβαζε τον αριθμό 145, τον αριθμό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, σε 151, που ήταν οι απαραίτητες ψήφοι για την κοινοβουλευτική του επιβίωση. Τελικά ο ίδιος βγήκε από τη διαδικασία αυτή όχι αλώβητος αλλά νικητής. Έχοντας ορίσει στο εσωτερικό την πολιτική σκηνή, χωρίζοντάς την επί της ουσίας σε δύο πόλους, τον προοδευτικό και τον συντηρητικό, κι αναλαμβάνοντας ο ίδιος πανηγυρικά την εκπροσώπηση του πρώτου. Έριξε έτσι το μπαλάκι στα υπόλοιπα κόμματα που αυτοαποκαλούνται ή επιδιώκουν να θεωρούνται προοδευτικά, όπως το Κίνημα Αλλαγής και το Ποτάμι. Και ενίσχυσε τη δική του θέση σε αυτή του βασικού πολιτικού παίκτη, που διαμορφώνει την ατζέντα, παίρνει ρίσκα και τα βλέπει να του «βγαίνουν».

Ταυτόχρονα, κατέγραψε μία δυνατή επιτυχία και στο εξωτερικό, με την Ευρώπη να επαινεί την προσπάθεια επίλυσης του θέματος της ονομασίας και να αναγνωρίζει τον καταλυτικό ρόλο του Έλληνα πρωθυπουργού σε αυτό. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα, η οποία συνεχάρη τον Αλέξη Τσίπρα γιατί από τη λύση αυτή, όπως είπε, δεν θα ωφεληθεί μόνο η Ελλάδα και η Βόρεια Μακεδονία αλλά όλη η Ευρώπη» ήταν η χαρακτηριστική αναφορά της Γερμανίδας καγκελαρίου.

Δεν είναι πάντως αυτή η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας παίρνει ένα πολιτικό ρίσκο. Παρόμοια εξέλιξη είχαν κι άλλες αποφάσεις του, που επικρίθηκαν έντονα, προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις ή και φάνηκε αρχικά να τον εκθέτουν. Στο τέλος όμως τον δικαίωσαν.

2015 – Δημοψήφισμα

Πολιτικός σεισμός είναι αυτό που ακολούθησε το βράδυ της 28ης Ιουνίου του 2015, μετά την ανακοίνωση, από τον Έλληνα πρωθυπουργό, της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το εάν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό των σχέδιο συμφωνίας των θεσμών. Ακολούθησαν δύο ξέφρενες εβδομάδες, έως την 5η Ιουλίου, με εικασίες, σενάρια, φόβους και κλίμα πλήρως διχαστικό. Το πρώτο δημοψήφισμα από το 1974 και μετά θα μπορούσε να αποτελέσει ήττα του Αλέξη Τσίπρα και την ώρα που οι δημοσκοπήσεις έστελναν το «όχι» στη δεύτερη θέση, είτε με μεγάλη διαφορά είτε οριακά, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν συντριπτικό υπέρ του «όχι», με ποσοστά 61,31% έναντι 38,69%. Κι ας έμειναν τελικά οι χοροί στο Σύνταγμα μετέωροι μετά τις εξελίξεις στα αλλεπάλληλα Eurogroup που ακολούθησαν, το ζοφερό εκείνο καλοκαίρι και τελικά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Η συμφωνία με τους δανειστές οδήγησε σε έντονους εσωτερικούς κλυδωνισμούς τον ΣΥΡΙΖΑ, στη διάσπασή του και τελικά στη διενέργεια εκλογών τον Σεπτέμβριο.

2015 – Εκλογές

Μόλις εννέα μήνες μετά την νίκη του στις εκλογές και την ανάδειξη της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς», τον Σεπτέμβριο του 2015 η χώρα οδηγήθηκε εκ νέου στις κάλπες. Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει τη λαϊκή στήριξη -και νομιμοποίηση- της συμφωνίας που είχε υπογράψει με τους δανειστές για το τρίτο μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα με ποσοστό 35,46% και 145 έδρες. Ο Αλέξης Τσίπρας μετέβη πρώτα στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου και στη συνέχεια στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου, έχοντας τον αρχηγό των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνο Καμμένο στο πλευρό του, δήλωνε πως η εντολή που πήρε η κυβέρνησή του είναι εντολή τετραετίας.

Με τη βούλα των εκλογών, ο Έλληνας πρωθυπουργός σφράγισε ταυτόχρονα το ξεκαθάρισμα στο κόμμα του αλλά και την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είχε διατελέσει πρόεδρος της Βουλής, και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αποτελούσαν παρελθόν από το κόμμα που τους ανέδειξε, και μαζί τους κι άλλοι που διαφώνησαν είτε ηχηρά είτε πιο αθόρυβα με τη συμφωνία με τους δανειστές.

2019 – Ψήφος εμπιστοσύνης

Καταγγελίες για παζάρια και συναλλαγές, για ανταλλαγή βουλευτών και σικέ πολιτικά διαζύγια αλλά και απειλές σημάδεψαν την κοινοβουλευτική διαδικασία της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Τηρώντας όσα είχε προαναγγείλει σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε πως θα ζητήσει την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής αμέσως μόλις ο πρώην, πια, κυβερνητικός του εταίρος Πάνος Καμμένος γνωστοποίησε την αποχώρηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων από την κυβέρνηση, λόγω της ασυμφωνίας στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Εκ πρώτης όψεως, το μέτρημα δεν έδειχνε καλό για την κυβέρνηση και τους 145 βουλευτές της, με την αντιπολίτευση να δηλώνει πως θα καταψηφίσει κι εφόσον θα ήραν την εμπιστοσύνη τους οι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Η τετραετής συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, που «γεννήθηκε» επί αντιμνημονιακής βάσης τον Ιανουάριο του 2015, βγήκε νικήτρια στο δημοψήφισμα, επιβίωσε του τρίτου μνημονίου και διατήρησε την εξουσία και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, έφτανε στο ηχηρό τέλος της. Τα μέλη της της πιστώνουν, μεταξύ άλλων, πως απάλλαξε την Ελλάδα από τα μνημόνια και πάταξε για πρώτη φορά με τόση πυγμή τη διαφθορά. Οι επικριτές της της χρεώνουν πως φόρτωσε τη χώρα με το νέο, αχρείαστο τρίτο μνημόνιο και δεκάδες δισεκατομμύρια. Σε κάθε περίπτωση, οι αγκαλιές και τα φιλιά Τσίπρα-Καμμένου στην πλατεία Κλαυθμώνος, τρία χρόνια πριν, και η συνεργασία τους, πέρασαν πια στην ιστορία.

Οι τρεις ημέρες, από την ανακοίνωση του αιτήματος για ψήφο εμπιστοσύνης έως την ψηφοφορία που επαναβεβαίωσε την κοινοβουλευτική ισχύ της κυβέρνησης, ήταν και πάλι ημέρες έντονης πόλωσης και περιλάμβαναν ατελείωτη αριθμητική, πρόσθεση και αφαίρεση, για να βρεθεί και πάλι ο μαγικός αριθμός «151». Τελικά στους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προστέθηκαν ακόμα έξι, εκτός του κόμματος, με τη στήριξη των οποίων η κυβέρνηση πήρε την έγκριση της Βουλής κι ετοιμάζεται πλέον να επικυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών και να κλείσει τον κύκλο.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα και πάλι δικαίωσε τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος πέτυχε αυτά που είχε σχεδιάσει…