Συμπαρίσταται στους μετανάστες που φτάνουν από τα τουρκικά παράλια στη Μυτιλήνη. Βοηθά παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους είτε από κάποιο πόλεμο είτε από τα… κύματα, τα οποία δεν κατάφεραν να νικήσουν.

Ο παπά Στρατής Δήμου, εφημέριος της εκκλησίας Κεραμίου στο δήμο Καλλονής στη Λέσβο, μιλάει στο newsbeast.gr, για την υποστήριξη και τη βοήθεια που παρέχει στους μετανάστες. Εξομολογείται εικόνες που έχει δει με παιδιά να εκλιπαρούν για ένα πιάτο φαΐ και να φιλούν τα χέρια λιμενικών που τους έσωσαν τη ζωή.

Και τονίζει ότι για εκείνον δεν έχει σημασία η θρησκεία και το χρώμα ούτε και το ότι είναι παράνομοι. Σημασία για εκείνον έχει να τους βοηθήσει να ζήσουν μία ημέρα παραπάνω…

-Πόσο καιρό βοηθάτε μετανάστες;
«Τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια έχουμε αρχίσει να βοηθάμε μετανάστες. Δεν βοηθούμε μόνο μετανάστες. Βοηθούμε όλο τον κόσμο. Καθημερινά δίνουμε ρούχα, παπούτσια, σαμπουάν, αφρόλουτρα, τρόφιμα και ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος εφόσον μπορούμε και έχουμε. Δίνουμε και χρηματικά ποσά σε ανθρώπους που συνήθως χρειάζονται γιατρό, χωρίς ποτέ να ξεχωρίζουμε φύλο, τιμή, θρησκεία και οτιδήποτε άλλο διακρίνει τους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι για εμάς είναι το ίδιο και όλοι έχουν τα ίδια προβλήματα».

-Πώς βλέπουν την κίνησή σας οι κάτοικοι του νησιού;
«Είναι μία κίνηση που έχει γίνει αποδεκτή από τον κόσμο. Καταλαβαίνει ο κόσμος ότι εδώ στην περιοχή μας έρχονται άνθρωποι που είναι περαστικοί. Έρχονται άνθρωποι που έχουν προβλήματα, που έχουν ανάγκη από ένα πιάτο φαί, από ένα ζεστό ρούχο, από ένα παπούτσι, από μια εκδήλωση συμπαράστασης και αγάπης στο πρόβλημα που έχουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονται εδώ για να μείνουν. Είναι άνθρωποι περαστικοί. Άνθρωποι που ψάχνουν τρόπους για να επιβιώσουν και η κάθε μέρα γι’ αυτούς είναι διαφορετική. Θεωρούν ότι έζησαν αυτή τη μέρα και ψάχνουν να δουν πως θα ζήσουν και την επόμενη».

-Πρόκειται ουσιαστικά για ανθρώπους που έρχονται από τα τουρκικά παράλια. Σωστά;
«Είναι όλοι εκείνοι που έχουν φύγει από τον τόπο τους λόγω πολέμου, λόγω άλλων φυλετικών διακρίσεων και άλλων λόγων και περνούν απέναντι από την Τουρκία. Θεωρούμε ότι είναι πρόσφυγες, ότι είναι ξεριζωμένοι, ότι είναι άνθρωποι που έχουν ανάγκη. Κι επειδή ο Θεός ποτέ δεν ξεχωρίζει ανθρώπους, εμείς συμπαραστεκόμαστε σε όποιον πραγματικά έχει ανάγκη, χωρίς πραγματικά να ξεχωρίζουμε κανέναν. Είτε Έλληνας είτε Ιουδαίος είτε μουσουλμάνος είτε Αλβανός είτε Βούλγαρος είτε Τούρκος είναι εμείς βοηθάμε. Αρκεί να σας πω ότι μέχρι και τους δουλέμπορους που έρχονται και πολλές φορές συλλαμβάνονται, ακόμη λοιπόν και σε αυτούς συμπαραστεκόμαστε διότι ο Θεός λέει ότι πρέπει να βοηθάμε όλους τους ανθρώπους για να σταματήσουν να κάνουν λάθη που έκαναν. Άρα λοιπόν, εμείς δεν μπορούμε να διώξουμε από κοντά μας ούτε τον αμαρτωλό ούτε και τον πεινασμένο».

-Τι απαντάτε σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι βοηθάτε παράνομους μετανάστες;
«Είναι παράνομοι οι άνθρωποι οι οποίοι μπήκαν παράνομα στη χώρα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους αφήσουμε να πεθάνουν; Αυτό είναι ένα θέμα πολιτικό και πρέπει να το λύσουν οι πολιτικοί. Εμείς βλέπουμε το ανθρωπιστικό πρόβλημα και εξετάζουμε την ανθρωπιστική πλευρά. Όλοι είμαστε άνθρωποι και οι άνθρωποι θα πρέπει να αλληλοστηρίζονται. Θα ήθελα να αναφερθώ και στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη: Ο καλός Σαμαρείτης είναι ο ίδιος ο Θεός και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πανδοχείς. Η γη μας είναι ένα απέραντο πανδοχείο που κατοικούμε. Θα πρέπει λοιπόν εμείς, σαν πανδοχείς, να μπορέσουμε να δούμε τα προβλήματα που έχουν οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μας, να τους βοηθήσουμε, να τους δώσουμε την ελπίδα, την ειρήνη, την αγάπη μας γιατί ο Θεός μας δίνει αγάπη και όταν θα ξανάρθει πίσω ο Σαμαρείτης, ο καλός ο Θεός μας, να αποδώσει στον καθένα τα έργα που έχει κάνει. Εμείς ό,τι κάνουμε σε αυτή τη ζωή, θα το βρούμε αργότερα από το Θεό. Δεν θα αλλάξει τίποτα για εμάς πέρα από το φαί που θα δώσουμε ή ένα ρούχο ούτε θα γίνουμε πιο φτωχοί ούτε θα πεινάσουμε».

-Έχουν υπάρξει αντιδράσεις από μέλη της Χρυσής Αυγής;
«Δεν έχω δεχτεί και δε νομίζω να δεχτώ. Εξάλλου, δεν δίνω το δικαίωμα σε κανέναν να μου πει πως θα επιτελέσω το έργο το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε εδώ στη Λέσβου. Ούτε επιτρέπω σε κανέναν να μου πει πως θα κάνω αυτό που μου επιτάσσει η συνείδησή μου. Βέβαια, το πρόβλημά τους μπορούν να μου το πουν μόνο οι προϊστάμενοί μου από την αρμόδια εκκλησιαστική Αρχή και φυσικά εννοείται πως θα υπακούσω. Μόνο εκείνους ενημερώνω και μόνο εκείνοι μπορούν να μου πουν τα παράπονά τους».

-Υπάρχουν ιεράρχες στην Εκκλησία που έχετε δει ότι στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή. Αυτό πώς το βλέπετε;
«Δεν έχω δει αλλά κι αν ακόμη έχουν ταχθεί ή έχουν κάνει κάτι τέτοιο, εγώ δεν μπορώ να το σχολιάσω και δε νομίζω ότι θα μπορέσω να σχολιάσω κάτι τέτοιο διότι εγώ είμαι ένας απλός παπάς στη Μυτιλήνη. Μπορώ να πω μόνο ότι εμείς οι κληρικοί θα πρέπει να είμαστε ταγμένοι στην υπακοή και στην υποταγή της Εκκλησίας και στο θέλημα του Θεού».

-Μπορείτε να μας μεταφέρετε εικόνες από ανθρώπους που μέχρι σήμερα έχετε βοηθήσει;
«Οι ιστορίες είναι πάμπολλες που όταν έρχονται στο νου μας αυτές οι σκηνές, τα δάκρυα είναι λίγα. Όταν βλέπεις για παράδειγμα μικρά παιδιά να κλαίνε γιατί έχει πνιγεί η μητέρα τους στα παράλια της Μυτιλήνης και θεωρείς ότι έπρεπε αυτό το ταξίδι να μην είχε γίνει, διότι αν δεν γινόταν, ίσως εκείνη να ζούσε και το παιδί να μην ήταν ορφανό ή να βλέπεις μικρά παιδιά να πέφτουν στα πόδια ή να φιλούν τα χέρια κάποιου λιμενικού γιατί έπεσε στη θάλασσα μαζί με κάποιους άλλους για να τους σώσει, θεωρείς ότι μόνο με το να τους βοηθήσεις, παραμένεις άνθρωπος. Είναι αρκετά δύσκολο να δεις τέτοιες σκηνές. Κι εξίσου δύσκολο είναι να κάνεις ένα παιδί σαν αυτά να χαμογελάσει. Αυτό που ζητάμε, δεν είναι να αλλάξουμε τον κόσμο ούτε να κάνουμε χάρες. Αυτό που θέλουμε είναι να δώσουμε ελπίδα σε κάποιους ανθρώπους για την επόμενη ημέρα και να δούμε ένα παιδί να χαμογελάει. Ξέρετε, είναι σαν να βλέπεις να ανοίγει ο ουρανός και όλος ο κόσμος να γίνεται ένα. Το χαμόγελο του παιδιού που βγαίνει πεινασμένο και διψασμένο από την θάλασσα, μας συγκλονίζει. Κι αυτό είναι που θέλουμε».