Με την ειδική αντιτρομοκρατική ομάδα της αστυνομίας (Ειδική Κατασταλτική Αντιτρομοκρατική Μονάδα με ακρώνυμο ΕΚΑΜ) ασχολήθηκε η εκπομπή «Αυτοψία» του Alpha, παρουσιάζοντας την εκπαίδευση των στελεχών της, τις δυσκολίες που βιώνουν, αλλά και τον εξοπλισμό που έχουν στη διάθεσή τους.

«Όταν έχουμε ανάγκες, γίνεται σχολείο επιλογής. Πρέπει να δηλώσει κανείς “εθελοντής”, να περάσει υγειονομική επιτροπή και αθλητικά τεστ», είπε ο διοικητής της ΕΚΑΜ, συμπληρώνοντας ότι «το σχολείο επιλογής κρατάει 2-3 μήνες. Συνήθως ξεκινάνε 200 άτομα και καταλήγουν να μείνουν 10-15, ένας στους 10 και λιγότερο. Συνήθως παραιτούνται, ιδιαίτερα στο πρώτο στάδιο (με σωματικές ασκήσεις) δηλώνουν από μόνοι τους παραίτηση και φεύγουν. Μετά κάνουμε αξιολογήσεις. Όσοι τελειώσουν, για τα πρώτα 2 χρόνια κάνουν υπηρεσίες ρουτίνας».

Σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα ενός αστυνομικού της ΕΚΑΜ, ο διοικητής ανέφερε ότι «είναι να έρθει, να κάνει τη γυμναστική του και ανάλογα με το εκπαιδευτικό αντικείμενο θα ασχοληθεί, θα κάνουμε βολές, θα κάνουμε ασκήσεις στο αεροσκάφος, στον πύργο. Γίνονται καθημερινά ασκήσεις».

Σχετικά με την προπόνηση των ΕΚΑΜ ένας εκπαιδευτής τόνισε: «Στην προπόνηση προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις μαχητικές ικανότητες, γιατί μπορεί να χρειαστεί να έρθουν (οι εκπαιδευόμενοι) σε μάχη σώμα με σώμα. Η εκπαίδευση γίνεται σε τρία στάδια, σε όρθια μάχη, στο έδαφος και για αυτοάμυνα, γιατί μπορεί να μας επιτεθούν με αντικείμενο και πρέπει ο άνδρας της υπηρεσίας να ανταποκριθεί σε δευτερόλεπτα». Σε αυτό το σημείο, ο εκπαιδευτής έδωσε ένα παράδειγμα: «Πριν χρόνια στη Δάφνη είχαμε πάει μια ομάδα, για να συλλάβει έναν δραπέτη. Ήταν μέσα στο σπίτι, πήραμε το ελεύθερο από εισαγγελέα και όταν ο παραβιαστής έφτασε στην πόρτα αυτή, έσπασε η μισή, γιατί είχε βάλει εμπόδιο από πίσω. Όταν σπάσαμε την πόρτα, είδα τα πόδια του και δεν είχαμε άλλο χρόνο· έπρεπε να του επιτεθώ· και την ώρα που μπαίνω, βλέπω ότι κρατάει ένα μαχαίρι χαμηλά. Αυτό που έκανα ήταν να προσπαθήσω να τον πιάσω αγκαλιά, για να τον ελέγξω. Την ώρα που τον αρπάζω, προσπάθησα να κλείσω την απόσταση, αλλά είχε και δεύτερο μαχαίρι, που κρατούσε ψηλά. Αυτό που έκανα ήταν να κλείσω απόσταση, να του κάνω λαβή, για να τον θέσω σε έλεγχο. Ευτυχώς, είχα κλείσει απόσταση και δεν είχε καλή μηχανική. Με χτύπαγε πίσω (σ.σ. αντεπετίθετο), αλλά με έσωσε το αλεξίσφαιρο. Στη δεύτερη φάση ήρθε ο δεύτερος συνάδελφος και τον ακινητοποιήσαμε κάτω. Διαπιστώσαμε, δε, ότι σε όλα τα κασώματα είχε μαχαίρια, για να επιτεθεί εκ νέου. Ήταν πρώην ακοντιστής».

Ο 50χρονος εκπαιδευτής των ΕΚΑΜ μετράει 33 χρόνια στη μονάδα και, όπως λέει, έχει θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα από το 2010. Στο ερώτημα, γιατί έχει επιλέξει να παραμείνει, απαντά: «Αυτό που έχω μάθει… μου φαίνεται ακατόρθωτο να βγω στη σύνταξη. Η οικογένειά μου έχει συνηθίσει να ανησυχεί, γι’ αυτό και κάθε φορά που τελειώνει μια επιχείρηση το πρώτο που κάνω είναι να πάρω τηλέφωνο».

Ο ίδιος, πάντως, λέει ότι θα προτιμούσε τα παιδιά του να πάρουν άλλη κατεύθυνση. «Τα δύο παιδιά μου θα ήθελα να γίνουν επιστήμονες. Αν μου έλεγαν ότι θέλουν να μπουν στην ΕΚΑΜ, θα τους έλεγα τα πράγματα όπως είναι».

Για να γίνει κάποιος ελεύθερος σκοπευτής στην ΕΚΑΜ θα πρέπει κατά τη διάρκεια της καριέρας του να επιδείξει υπομονή και ακρίβεια στις βολές.

«Εκπαιδεύονται όλοι στις βολές, αλλά όποιος έχει ταλέντο έρχεται πιο γρήγορα. Το όπλο σταθεροποιείται σε όλα τα σημεία που αγγίζει το σώμα μου, στον ώμο μου, τα δύο χέρια, το μάγουλο. Το κρατάω τόσο σταθερό, ώστε όπως ανασαίνω ο στόχος μου στη διόπτρα ανεβοκατεβαίνει», αναφέρει ελεύθερος σκοπευτής της υπηρεσίας, συμπληρώνοντας ότι «την ώρα που πυροβολείς υπάρχει μια τεχνική. Όταν θα έρθει η ώρα να πυροβολήσουμε, αναπνέω φυσιολογικά, αφήνω την ανάσα να βγει χωρίς να την πιέζω όλη και τότε ο ελεύθερος σκοπευτής πυροβολεί».

«Όταν καλείται ο ελεύθερος σκοπευτής, γνωρίζουν όλοι ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Η πρώτη βολή είναι τα πάντα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους, οι βολές μας είναι χειρουργικές» τονίζει.

Μια άλλη ομάδα με ιδιαίτερο ρόλο στην υπηρεσία είναι οι «παραβιαστές».

«Αποτελείται από έμπειρους άνδρες, που δημιουργούν πέρασμα, που θα δώσει στην ομάδα εφόδου την είσοδο στον χώρο όπου πρέπει να επιχειρήσει. Πολλές φορές έχει συμβεί στο παρελθόν ο παραβιαστής να έρθει πρώτα πρόσωπο με πρόσωπο με τον στόχο», λέει μέρος της συγκεκριμένης ομάδας.

Μια ακόμη σημαντικότατη υπο-ομάδα της ΕΚΑΜ είναι οι αναρριχητές-καταρριχητές, με έναν από αυτούς να περιγράφει για ένα περιστατικό στον Βύρωνα: «Υπήρχαν πληροφορίες ότι ο δράστης έχει μπλοκάρει τις εισόδους του διαμερίσματος. Ενεργοποιήθηκε η ομάδα καταρριχητών και έκανε την προετοιμασία της στον δεύτερο όροφο, για να παρέμβει αν χρειαστεί, σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε η ομάδα εφόδου».

Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευσή τους, αναφέρει: «Εκπαιδευόμαστε σε πύργο 18 μέτρων. Η νότια πλευρά έχει παράθυρα πολυκατοικίας, η άλλη πλευρά έχει μπαλκόνια, η τρίτη έχει προσομοίωση ελικοπτέρου και η τέταρτη έχει τοίχο καταρριχήσεων. Εκπαιδευτικά έχουμε κατέβει από τον πύργο των Αθηνών και από το φουγάρο στα λιπάσματα στον Πειραιά στα 125 μέτρα».

Σημαντικότατο ρόλο έχουν και τα στελέχη της ΕΚΑΜ, που αναλαμβάνουν την εξουδετέρωση δραστών χημικής ή πυρηνικής απειλής.

«Ο εξοπλισμός μάς δίνει την ασφάλεια, για να επιχειρήσουμε με αποτέλεσμα. Έχουμε μάσκα συστήματος κλειστού κυκλώματος, που μας δίνει συνεχή παροχή αέρα. Από τη στολή, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα υποπόδια έχουν προδιαγραφές, για να μας προστατεύσουν. Η βασική μας αρχή είναι πάνω στη μάχη κλειστού χώρου, για να μας δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είμαστε πάντα ομάδα 4-5 ατόμων με αλληλοκάλυψη, έχουμε κάλυψη 360 μοιρών, κυριαρχούμε στον χώρο, αναγνωρίζουμε την απειλή και την εξουδετερώνουμε» λέει.