«Η Ελλάδα είναι μια κακή διαφήμιση για την κυβέρνηση και τις αποκρατικοποιήσεις. Οι κρατικές επιχειρήσεις κάνουν κακή διαχείριση και συνήθως υπάρχει πολιτική ανάμειξη» σχολιάζει ο Economist σε άρθρο του με τον τίτλο «Αποκρατικοποιήσεις: Διαολεμένα ελληνικές».

Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων «βρίσκεται πίσω από το πρόγραμμα» και η Αθήνα «έχει καταφέρει να χάσει τον στόχο για το 2013 των 1,3 δισ. ευρώ». «Όλοι γνωρίζουν πως το ξεπούλησε δεν θα κλείσει το κενό των οικονομικό κενό των 12 ψηφίων, αλλά μπορεί να βοηθήσουν και οι πιστωτές της χώρες επιμένουν» γράφει.

Σύμβουλος των δανειστών της Ελλάδας αναφέρει στον Economist ότι «το πρόγραμμα βρίσκεται υπό αναθεώρηση αλλά οι θεσμοί και η πολιτεία στην Ελλάδα είναι τόσο δυσλειτουργικοί, ώστε τίποτα λιγότερο από μια μεταμόσχευση μυελού των οστών δεν πρόκειται να λειτουργήσει». Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, μια πολλά υποσχόμενη ιδέα να μεταβιβάσει περιουσιακά στοιχεία που θα μπορούσαν να πωληθούν ή να αναδιαρθρωθούν σε εταιρία συμμετοχών στο εξωτερικό, στο Λουξεμβούργο όπως έχει συζητηθεί, έχει ήδη απορριφθεί. Οι Φινλανδοί επέμειναν σε αυτή την πρόταση, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για άλλες προβληματικές οικονομίες, όπως η Πορτογαλία. Αλλά αντιμετωπίστηκε με κατηγορηματική άρνηση από την ελληνική κυβέρνηση.

Οι σύμβουλοι προωθούν εναλλακτικές λύσεις ώστε να αποφύγει η Ελλάδα να καταφύγει σε «ξεπούλημα». Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι κεφάλαια θα μπορούσαν να αντληθούν από ιδιώτες επενδυτές θέτοντας μελλοντικά έσοδα – ενοίκια ή εισιτήρια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται – ως ασφάλιστρα για έκδοση νέων ομολόγων. «Με την ωρίμανση των ομολόγων, είτε το περιουσιακό στοιχείο θα πωλείται στην αγορά είτε θα παραδίδεται στον πιστωτή. Πέραν της αποπληρωμής χρέους με κάτι τέτοιο θα επέστρεφε η Ελλάδα στις αγορές», τονίζει ο Economist.

Και καταλήγει: «Η δημόσια ακίνητη περιουσία εκτιμάται ότι είναι αξίας 3,3 δισ. ευρώ. Με την επένδυση ύψους 50 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο (ή 7 δισ. ευρώ), αυτά θα μπορούσαν να αποφέρουν σχεδόν 20 δισ. σε πάνω από 10 χρόνια. Αλλά πολλές περιουσίες δεν έχουν σαφή τίτλο, και δεν υπάρχει σωστό κτηματολόγιο. Ακόμη και με την πολιτική βούληση (που μέχρι στιγμής λείπει), η δημιουργία των απαραίτητων νομικών δομών μπορεί να διαρκέσει χρόνια».