Ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ τον Σεπτέμβριο του 2022 έφερε τον γιo της στο προσκήνιο του βασιλικού θρόνου. Με τη στέψη του Βασιλιά Καρόλου να έρχεται το Σάββατο 06/05, οι υπεύθυνοι ετοιμάζονται πυρετωδώς για τη μεγάλη μέρα, ώστε να πάνε όλα όπως σχεδιάζονται.

Δεν ήταν, όμως, όλες οι στέψεις βασιλιάδων στη Μεγάλη Βρετανία καλά σχεδιασμένοι, με ευτράπελα να γίνονται σε πολλές από αυτές. Ταραχές, πανούκλα, οροφές που έβρεχαν λιωμένο κερί, δαχτυλίδια που δεν ταίριαζαν καλά… γενικότερα, οι βρετανικές στέψεις του παρελθόντος δεν κυλούσαν πάντα ομαλά.

Γουλιέλμος ο Κατακτητής, 1066

Η στέψη του Γουλιέλμου του Κατακτητή το 1066 έγινε λίγους μήνες μετά τη μάχη του Χέιστινγκς σε μια τεταμένη εποχή. Υπήρχε νέος βασιλιάς και οι άρχουσες τάξεις είχαν εκδιωχθεί από τους Νορμανδούς.

Μια τεράστια παρεξήγηση οδήγησε σε πανδαιμόνιο. Κατά τη διάρκεια της τελετής, Νορμανδοί στρατιώτες έξω από το Αββαείο του Ουέστμινστερ, που δεν ήταν εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους τελετές, θορυβήθηκαν όταν άκουσαν «όλες αυτές τις επευφημίες και τις φωνές από μέσα», δήλωσε ο Charles Farris, ιστορικός στο Historic Royal Palaces. «Υπήρξε ένας μικρός πανικός. Δεν ήταν σίγουροι αν πρόκειται για εγκληματική ενέργεια. Άρχισαν να επιτίθενται σε ανθρώπους, βάζοντας φωτιά σε κάποια κτίρια. Ξεκίνησε εξέγερση. Σχεδόν όλοι, εκτός από τους μοναχούς και τους εκκλησιαστικούς, εγκατέλειψαν πανικόβλητοι το Αββαείο και άρχισαν να σβήνουν τις φωτιές, εξαιτίας αυτής της επικής παρεξήγησης».

Ριχάρδος Α’, 1189

Στην στέψη του Ριχάρδου Α’ το 1189, υπήρξαν, επίσης, ταραχές, όταν μια ομάδα Εβραίων έφτασε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ για να παρουσιάσει στον Ριχάρδο δώρα, και εμποδίστηκε από ένα πλήθος χριστιανών, σύμφωνα με το βιβλίο του Ian Lloyd «The Throne». Οι αντισημιτικές ταραχές εξαπλώθηκαν τότε σε ολόκληρη την πόλη και σε όλες τις ανατολικές κομητείες της Αγγλίας.

Κρούσματα πανούκλας σε στέψεις

Εν τω μεταξύ, κρούσματα πανούκλας αναστάτωσαν αρκετές τελετές. Ο Ιάκωβος ΣΤ’ & Α’ είχε μια πολύ μικρή τελετή λόγω του φόβου της μόλυνσης, ενώ ο Κάρολος Α’ το 1626 ακύρωσε την πομπή του λόγω της πανούκλας.

Κάρολος Β’, 1661

Στην στέψη του Καρόλου Β’ το 1661 σημειώθηκε ένας απρεπής καβγάς μεταξύ των βαρόνων των Cinque Ports, που ήταν επιφορτισμένοι με το να κρατούν το μεταξωτό κουβούκλιο πάνω από το κεφάλι του βασιλιά, και των υπηρετών του βασιλιά. Ένα από τα προνόμια της δουλειάς ήταν να κόβουν το λάβαρο και να κρατούν ο καθένας από ένα κομμάτι.

«Πιθανότατα ήταν φτιαγμένο από ένα πανέμορφο χρυσό ύφασμα, το οποίο ήταν αρκετά ακριβό», δήλωσε ο Charles Farris. Αλλά οι βαρόνοι αμφισβητήθηκαν από τους υπηρέτες που ήθελαν, επίσης, το στέγαστρο. «Στο τέλος οι βαρόνοι κέρδισαν. Αλλά επειδή ήταν τόσο αφηρημένοι, στη συνέχεια, στο επίσημο γεύμα της στέψης, έχασαν τις θέσεις τους στα τραπέζια. Έτσι κατέληξαν να κάθονται μίλια μακριά από τον βασιλιά».

Γεώργιος Δ’, 1821

Η στέψη του Γεωργίου Δ’, το 1821, ήταν, κατά γενική ομολογία, η πιο πλούσια και υπερβολική από όλες. Ο Γεώργιος ήθελε να ξεπεράσει τον Ναπολέοντα, του οποίου η τελετή, λίγα χρόνια νωρίτερα, είχε κριθεί ως «υπέροχη». Αλλά πολλά πράγματα πήγαν στραβά.

Η Καρολίνα του Brunswick, από την οποία είχε χωρίσει ο Γεώργιος Δ’, προσπάθησε να μπει στο Αββαείο, αλλά της το απαγόρευσαν. Ο ίδιος ο Γεώργιος, ανυπόμονος να αφήσει τον κόσμο να δει την υπέροχη βασιλική του ενδυμασία, συνέχισε να περπατάει μπροστά από τους βαρόνους που προορίζονταν να κρατούν το κουβούκλιο από πάνω του, οπότε έπρεπε να τρέχουν συνέχεια από πίσω του.

Αλλά η πραγματική διασκέδαση άρχισε στο πλούσιο συμπόσιο του, με περισσότερους από 2.000 καλεσμένους να στοιβάζονται στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, τους οποίους παρακολουθούσαν χιλιάδες άλλοι που κάθονταν σε κλιμακωτές κερκίδες. Στο σημείο είχε τόσο πολλή ζέστη, όπου από την αποπνικτική κατάσταση, οι άνθρωποι άρχισαν να λιποθυμούν.

Η αίθουσα φωτιζόταν από τεράστιους πολυελαίους με αναμμένα κεριά. «Είχαν χιλιάδες κεριά που φώτιζαν αυτή την εκδήλωση, αλλά οι βάσεις των κεριών δεν ήταν αρκετά μεγάλες, για να κρατούν το κερί που έλιωνε. Κάποια στιγμή, το ταβάνι άρχισε να βρέχει λιωμένο κερί», δήλωσε ο Farris.

Οι παρευρισκόμενες ήταν ντυμένες με ωραία μεταξωτά και σατέν με πολλές χρυσές κλωστές, και βρεχόντουσαν με κερί. «Υπάρχει μια κωμική περιγραφή των ανθρώπων που κοίταζαν ψηλά, και καθώς το έκαναν, τα πρόσωπά τους πιτσιλίζονταν εντελώς, ακυρώνοντας όλο το μακιγιάζ τους».

Βασίλισσα Βικτωρία, 1838

Η τελετή της βασίλισσας Βικτωρίας το 1838 δεν ήταν σωστά προβαρισμένη, καθώς οι παράνυμφοι της σκόνταφταν συνεχώς και οι ανώτεροι κληρικοί έχασαν τον δρόμο τους στην τελετή. Ένα σημαντικό ατόπημα, ωστόσο, ήταν ότι το δαχτυλίδι της στέψης κατασκευάστηκε για το λάθος δάχτυλο.

«Κάτι χάθηκε στη μετάφραση όταν έκαναν το αίτημα στον χρυσοχόο», δήλωσε ο Farris. Το δαχτυλίδι προοριζόταν για το τέταρτο δάχτυλο του χεριού, αλλά αντί γι’ αυτό, φτιάχτηκε για το μικρό δάχτυλο» αναφέρεται στο theguardian.com.

«Έτσι, αυτό το δαχτυλίδι ήταν πολύ μικρό. Όταν η βασίλισσα Βικτωρία έφτασε στο σημείο της τελετής, όπου ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι της το έβαλε στο δάχτυλο, δεν χωρούσε. Αλλά επειδή τον ενδιέφερε το πρωτόκολλο, το έβαλε με το ζόρι. Η βασίλισσα Βικτώρια έγραψε, μάλιστα, αργότερα στο ημερολόγιό της, ότι χρειάστηκε να βάλει πάγο στο δάχτυλό της για να το βγάλει. Και ήταν πολύ επώδυνο».